Soldaat

Ze namen mij toen in hun midden mee;
ik wilde niet; verweerde me; riep: nee;
ze dwongen me; ze schreeuwden luid: het moet;
dan tot de knieën klom het mensenbloed.

Na jaren zag ik weer dit vaderland,
margrieten-wit; rood van papaver-brand;
een nieuw geslacht wees mij zijn opbouwwerk:
een beursgebouw, een bank, een christenkerk.

Jac. van Hattum (1900-1981)

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.