Aan meester timmerman Vasse
Wanneer het afliep kwam Vasse,
kamde zijn vlasbaard en zette een hoge hoed op
en in zijn geklede jas
met zilveren tressen, een marechaussee van de dood,
vestigde Vasse dan onze gewijde aandacht
op de wet van het graan en het gras.
Als een traan biggelend langs de neus van de Voorstraat,
tersluiks weggeslikt om de hoek van het postkantoor,
deed hij de ronde langs onze blozende wangen.
Hoe zout is de dood en hoe zoet
ruikt het hout op de hoek van de Eiermarkt
waar Vasse zijn werkplaats heeft,
waar hij planken schaaft en ineenpast
tot tweepersoonsledikanten,
tot eenpersoons geurende kasten.
Guillaume van der Graft (1920-2010)
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.
Ik vraag me af of het laatste woord in dit gedicht, gezien de aanhef ervan, niet “kisten” zou moeten zijn. Van school herinner ik me dat in het schoolboek Nederlands ook “kasten” stond, maar ik heb daar nooit helemaal vrede mee gehad. Wie geeft uitsluitsel?
Ik denk dat de lezer geacht wordt het gedachtensprongetje ‘eenpersoons … kasten -> kisten’ zelf te maken. Voor Vasse, als vakman, is de doodkist ook een soort kast. Misschien wordt in het midden gelaten of het een kast of een doodkist is, maar het laatste drong zich sterk aan me op. Je ligt met zijn tweeën in bed, maar gaat alleen dood.
Ik struikel (heel licht) over het woord “Aan” in de titel. Je verwacht dat Vasse wordt toegesproken, maar het gedicht gaat óver hem.
Ik vind het een erg mooi gedicht.
Eenpersoons kisten zou te expliciet zijn en ook een beetje raar: of er tweepersoonskisten zouden zijn.
Dag Frits,
Graag wil ik je als kleindochter van timmerman Vasse uitsluitsel geven dat Willem Barnard hier bewust kasten heeft gedicht. Dit is de vrijheid van de dichter geweest met een knipoog naar de combinatie van timmerman en begrafenisondernemer. De dichter heeft mijn opa goed gekend omdat hij als predikant in Hardenberg stond waar mijn opa zijn onderneming had.
Dat is leuk om te horen. Nooit geweten dat Vasse een echt bestaande persoon was. Het is een mooi gedicht. Dank voor je reactie!
Niet alleen de prachtige alliteratie met ineengepast verdwijnt, maar (doods)kast vind ik een wijdser en daarmee poëtischer benaming van onze laatste zes planken