Uit Wat nu met het licht dat binnenvalt, de nieuwe bundel van Siel Verhanneman.

Wij begrijpen je niet

Je kunt alleman opbellen
twee keer per week
van isolement en kooien ontdoen.

Grote woorden zijn het,
(de kooien) (het isolement)
voor grote mensen.

Wij zwijgen en horen de stille verwijten
die we nooit vasthouden.
Na het gesprek weten we niet meer
wat we verkeerd hebben gedaan.

Tegen mensen die zeggen dat volwassenen helder en geweldloos communiceren
zeggen wij dat we geen volwassenen kennen.

••

Dit soort zomers

In deze zomer smelten ze,
hijgt hij haar huid leugens die
zweten in knieholtes.
Hun lichamen glippen uit
hun vingers, vallen op elkaar.

Gulzig likt hij die knieholtes
weer leeg om haar morgen hetzelfde
te vertellen, dat slapen
voor oude mensen is of jonge mensen
die weinig hebben meegemaakt.
Slapen is voor hen die dit soort zomers
niet op durven te drinken.

Siel Verhanneman (1989)
uit: Wat nu met het licht dat binnenvalt (2022)

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail.