
Op 5 september 2022 is Dr. H.M. Hermkens overleden.
Van 1955 tot 1984 was hij verbonden aan de Katholieke Leergangen (nu Fontys Hogeschool) als docent Nederlandse taalkunde. Gaf hij aanvankelijk moderne grammatica in de vestiging Sittard, later concentreerde zijn onderwijs zich in Tilburg op de historische taalkunde met name van het zeventiende-eeuws. Jarenlang maakte hij deel uit van de landelijke examencommissies voor de akten MO-A en MO-B.
Hermkens heeft diverse handboeken voor de studie van het zeventiende eeuws uitgegeven. In 1964 promoveerde hij in Nijmegen op het proefschrift Bijdrage tot een hernieuwde studie van Constantijn Huygens’ gedichten. Deze dissertatie is een studie naar de slot-n in het Antwerps en Hollands in de poëzie van Huygens. Hermkens ging hiervoor terug naar de handschriften. In het eerste deel van zijn proefschrift maakte hij Huygens’ handschrift toegankelijk. Zeer zorgvuldig tekende hij Huygens’ lettertekens en de mogelijke combinaties ervan in zijn ‘traditionele’ en zijn ‘Italiaanse schrift’ na. Dit eerste deel werd herdrukt als bijlage bij wat we kunnen beschouwen als Hermkens’ magnum opus: zijn uitgave van Huygens’ klucht Trijntje Cornelis, twee delen in vier banden (Utrecht, HES Uitgevers, 1987-1992). Hermkens vond het onbegrijpelijk dat de studie van het zeventiende-eeuws in het hoger onderwijs werd gemarginaliseerd. Zelf sprak hij van ‘afgeschaft’.
Na zijn pensionering besteedde hij tot op zeer hoge leeftijd zijn tijd aan een van zijn andere talenten: het pentekenen. Zie: Harrie Hermkens (99) tekende voor zijn leven, maar de dood kwam toch – Omroep Brabant Een grote kring van familieleden nam op 10 september 2022 afscheid van Harrie Hermkens. Zijn uitgave van Trijntje Cornelis en zijn in 2011 verzamelde artikelen in de bundel ‘Spraeck van huyden, toon van straet’ (Amsterdam, Stichting Neerlandistiek VU) verzekeren hem van een blijvende plaats in de neerlandistiek.
Laat een reactie achter