Een zomer vrij van nut (2)
Tot nu toe in het saaifaaifuijeton Een zomer vrij van nut: Sanne is een beginnend universitair docente die op de eerste dag van haar werk in 2027 geconfronteerd wordt met een kapot koffieapparaat. En een stem in haar oor die het probleem oplost.
Sanne dronk van haar koffie. “Als jij zo geweldig bent”, zei ze, “had je de koffie toch ook wel wat minder bitter kunnen maken.”
“Ik kan niet toveren, he”, zei de stem, die een aandachtig luisteraar had kunnen herkennen als Sannes eigen stem. “Ik kan een apparaat repareren als het een softwareprobleem heeft, maar daar houdt het voorlopig wel mee op. Dat is saaifaai. We leven niet in 2029 Nog niet.”
“Stil”, zei Sanne. “Ik moet mijn college voorbereiden.” Ze haalde haar hand door haar haar, aan de kant waar de stem zat, de rechter.
Waar moest je nog college over geven? Wat voor zin had het nog te doceren nu het bewezen was dat een chatbot voor alle universitaire tentamens kon slagen? Alleen een tweedejaarsexamen Gender and Politics van de Universiteit van Amsterdam had nog een jaar stand gehouden, maar uiteindelijk was dat ook voor de bijl gegaan. Ook werkstukken en scripties schreef het systeem moeiteloos. Practica waren wat lastiger, maar tijdens de coronaperiode werden zulke examens gehouden door studenten thuis te laten opschrijven wat een amanuensis moest doen. En toen iemand zich dat herinnerde, bleken de chatbots dat perfect te kunnen.
Gelukkig hadden de meeste studenten geen last van zulke overwegingen. Sinds de bots er waren, waren de studenten vrolijker dan ooit. Studeren deed je eigenlijk alleen nog voor de lol. Maar Sanne kwam uit een andere periode: de periode rond 2020 toen alles nog ging om studiepunten en cijfers, en al het onderwijs daarop gericht was. Wat moest je doen als niemand daar nog in geïnteresseerd was?
Sannes stem in haar oor wist het ook niet. “Gewoon lol maken”, zei hij. “Ik kan wel op YouTube zoeken naar succesvolle voorbeelden?”
“Maar dan vinden de studenten meteen de overeenkomsten met wat ik doe”, zei Sanne.
“Ach mens”, zei de stem, “maak je het leven toch niet zo moeilijk.”
Sanne keek rond in haar kamer. Het was van onder tot boven gevuld met boeken over allerlei onderwerpen: een blauwe bundel over Financial Management, een dik rood boek over Topology, en vijf grijze boekjes waarvan je niet goed kon zien waarover ze gingen, maar die bij nadere beschouwing een studie behelsden van de katholieke kerk in de voormalige DDR. Hoe die boeken daar kwamen, wist Sanne niet.
“Thomas probeert je te bereiken”, zei Sannes stem in haar oor. “Nu niet”, zei Sanne vermoeid.
Wordt vervolgd
Hierna schrijft Sanne een haikoe. Schrijf deze haikoe.
Drukke geest, zwaar hoofd,
Woorden dansen op papier,
Haikoe brengt rust, heel even.
Laat een reactie achter