Doch-ie soms dat et geen waar is?

’t Is een pracht van een dag!… En je vaart op een boot?!
’k Ben niet als zo’n meid van de keië;
Liever dan slecht was ik steenstikke dood…
Allenig maar zo tussebeië.

Ik ben op een deftig kantooratteljee,
Verdien op me sloffe drie tiene
’k Hoef niet as een nieze met iedereen mee:
Ik kan et as dame verdiene.

’k Heb een pracht van een dorst… geef een pilsie met gruis!
’k Spaar voor een japon om te trouwe
Voor ’n handje kleingeld mag ie met me naar huis,
Omdat ik van jou ben gaan houë.

Ben jij kokkie aan boord met je Engelse pet…
En vroeger nog bij de meriene?
’k Ging graag bij de nonne of in een buffet
En soms mot ik, weet ik veel, griene.

Ik ben nog als vroeger de trots van me moe
En van me pa de notaris.
Ik heb van de vlakte tabak hoor — aboe!
Of doch ie soms, dat et geen waar is?

Willem van Iependaal (1891-1970)

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht in hun mailbox