• Deze week is Marjan Berk gastredacteur. Als eerste koos ze As, van Anneke Brassinga, haar toelichting staat onder het gedicht.

As

Als ruimte is de tijd van afscheid naar terugkeer, als
tijd nadert nabijheid, alsnog op ons voorloopt,
als wij stilstaan bij elkaar, jij in winter- ik
in zomertijd, als ooit weer als destijds

als een vliegend tapijt de tijd
oprolt al die ruimte: as,
verbrande turf.

Anneke Brassinga (1948)
uit: Zeemeeuw in boomvork (1994)

Hoe precies is Anneke Brassinga’s overzicht van wat ons in dit leven te wachten staat, met keiharde conclusie en goeie grap aan het eind — daar ga ik voor.
Mijn boek Flip gaat over Duifje, die samenleeft met de as van haar gecremeerde man. De heilige en op een wonderlijke manier gevoelde rouw van mijn heldin wordt door de nuchtere manier van kijken van haar buurvrouw tamelijk hardhandig maar ook wel liefdevol verdreven. Dat lukt niet meteen, maar door het ingrijpen van de buurvrouw wordt duidelijk dat rouw onherroepelijk is, en verdreven moet worden. Er moet ruimte komen om verder te leven. Het vers is daarover heel duidelijk: as is verbrande turf.

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht in hun mailbox