Als kind was ik al gefascineerd door de kiosken in de straten van Mediterrane landen: de bonte kleuren van de tijdschriften, en de grote stapels verse kranten. Hoeveel er niet te lezen en te besnuffelen viel – en dat allemaal op de straat! En dan midden van al die pracht een man of vrouw van wie je dat allemaal kopen kon. Ik herinner me dat ik ze als kind namaakte: een kartonnen huisje dat ik beplakte van onder tot boven met kleurige plaatjes, en daar een playmobilmannetje in zette, en een rij playmobilmannetjes erachter.
Maar het is voorbij. In Lanciano, de stad waar ik iedere vakantie wel kom waren in de hoofdstraat tot vorig jaar nog twee kiosken. We hadden daar ook een favoriete bij, omdat de eigenaar bereid was afleveringen van tijdschriften te bewaren als we toevallig niet in de buurt waren. Het tijdschriftenlandschap verschraalt ook in Italië, maar een troosteloze kale vlakte zoals in Nederland is het nog niet.
Maar deze kerstvakantie bleek er nog maar één kiosk te staan in de hoofdstraat. Onze favoriet staat te koop – je kunt de handel overnemen of alleen de kiosk. Zal iemand de handel nog durven overnemen?
Geur
Ik ben altijd meer geïnteresseerd geweest in kranten en tijdschriften, dan in boeken, in ieder geval waar het gaat om de fysieke vorm: het knisperende papier, de geur van drukinkt, de tekst in kolommen. Het vluchtige dat vol enthousiasme wordt omarmd. Maar ook de doorbladerbaarheid, het gevoel dat je een schatkistje voor je had liggen: je kunt dit lezen én dat. Als je diep in mijn hart kijkt, zou je zien dat ik zou willen dat Neerlandistiek een maandblad was, en zou je nog dieper kijken, dan zag je een dagelijkse spread in een goede krant.
Dat gaat nooit meer gebeuren. Waar boeken weliswaar een neergang meemaken, maar er toch nog veel mooie boekwinkels zijn – Lanciano heeft bijvoorbeeld nog D’Ovidio en Utrecht Bijleveld – daar is de kiosk definitief het slachtoffer van het internet.
Ik lees ook inmiddels kranten alleen nog elektronisch en slechts een enkel tijdschrift op papier. Het kan echt niet anders, maar zal het nog wel missen: ’s ochtends even langs bij de kiosk en je dan met koffie en een croissant installeren achter een tafeltje. Dag kiosk, groeten van het internet.
Laat een reactie achter