IJsland

Dit is de tover van dit lichte land,
dat het de indruk laat als lag het ver,
vreemd en onwezenlijk, op een planeet
ouder dan onze aarde, een planeet
in strenge ernst verstild, de eenzaamheid
omgeeft haar als een dampkring. In dit land
zoekt elke lijn de verste verten, keert
zich aan geen afstand, aan geen ruimte of tijd,
gaat maar gestadig in één richting voort
door lichte dag en weer door lichte nacht
en zo afwiss’lend tot — waar is de grens?
De grenzen schijnen hier gewist, vervloeid,
niet te bestaan; een andere planeet.

Augusta Peaux (1859-1944)

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht in hun mailbox