Perspectief

De schuine schemer van de avond,
de dag gevouwen en geknakt,
de dronk al tijden niet meer lavend,
de moed die in de schoenen zakt,

het bed te kil om te verwarmen,
met wat voorbij is onverzoend,
maar toch een droom om te omarmen,
en straks een dag die weer klaroent,

beginnend met het stromend water,
het raspen van een dweerse baard,
en boven mij ’t eerste geschater

van een knaap op zijn hobbelpaard,
en die nog niet zijn krachten spaart
voor later, ach, voor zoveel later.

Marcel Coole (1913-2000)

---

Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht in hun mailbox