Wurdt de grûn hyt ûnder de soallen,
hâld de holle koel.
Wurd sniebal, wês iis yn ’e sleat.
Bist de redens, of de spikes?
Glyd as iisblokje by in hals of nekke yn.

Wês de skos dy’t fêstset,
in baan oer in hynste-izen mar,
in iispylk dy’t oan in oesdrip groeit,
in wek dat tichtfriest. De wrâld hat der ferlet fan.

Wurdt dy in reis oanbean, makkest de reis?
Yn ’e frede wolst in lân kennen leare,
net hoe’t it ferneatige wurdt.
Pokest op of bêdest del?
Leist de klean klear foar in lange tocht?
Wês de kâns op winterske delslach,
in snieloft, in oar hat der ferlet fan.

Wurdt it near en drok, tinkt de holle te folle?
In longerige wolf, do, ik, elk fan ús.
Dochst mei of sjochst dernei?
Lit ús opkuolje, ôfwaarmje.
Wês in gletsjer dy’t oanwaakst,
it bern hat der ferlet fan.

Seist, lit my sliepe, makkest my wekker?
Warskôgje ús, lit ús gewurde?

Hâldst my fêst? Litst my los?
Witst, dat it grillich is as in kustline,
komt en giet as it noarderljocht.

Fan Rixt.frl