Wat als het leven een som is die je blijft herhalen in een taal die je niet kan leren? Een donker gat, het binnenbrein, waarin elke milliseconde iets oplicht. Je kijkt en ziet hét niet, dan wat licht, een woord, een zin, een verhaal wordt. De sporen weer worden uitgewist, in een flits de hoop als een tabula rasa terugkeert.