•• Een gedicht uit De harmonie der scheuren, de nieuwe bundel van Samuel Vriezen.

Tweede ode aan de Europese Unie

nooit begonnen continent dat dwingt
          tot improvisatie, acrobatisch
                    tekort, zijn vragen

commando’s, iou’s in de nacht
          van het toerisme, verkoopt
                    de laatste rotspunt boven water

aan de laatste bieder, werkzaam-
          heden uitgeteld, maar toch meer
                    volk aan de poort, verward

de toekomst afgeboekt, nooit voltooide
          menigte, machten in de nacht
                    van het getal zonder

definitie, [jij en ik] weg-
          gewerkt, blijven schaven, een streep
                    naast de zee, wij

als zwervende eis, laatste
          harde werkers, zonder grond,
                    stijgende lijn aan het strand

en bedes aan de lippen, afkomst
          tussen hoor en wederhoor
                    een anakoloet, verplicht

ons aan te zuiveren, in
          oude steden, clandestiene
                    waarborgen dat het niet af is

Samuel Vriezen (1973)
uit: De harmonie der scheuren (het balanseer, 2025)

---

Abonnees van Laurens Jz Coster krijgen iedere werkdag een gedicht in hun mailbox