Wilg

De zon is opgekomen.
De wilg, nog zonder blad,
wordt in het licht gevat
en laat zijn takken stromen.

Traag breekt de middag aan.
Heeft iemand zoveel uren
met naar een wilg te turen
ooit vruchteloos verdaan?

De lucht trekt rose dicht.
Niets valt nog te verlangen
dan dat de wilg zal vangen
de laatste schilfers licht.

Fred Portegies Zwart (1933-2003)
uit: Tussenspel op mondharp (1987)

---

Abonnees van Laurens Jz Coster krijgen iedere werkdag een gedicht in hun mailbox