•• Twee gedichten uit Hoe licht vibreert, de nieuwe bundel van Jo Gisekin, met gedichten bij schilderijen van Emile Claus en andere Leie-dichters.
Portret mevrouw Claus met bruidskleed
Blinkend zilver glittert langs rug en dij de
lenden ingesnoerd het hoofd in schuine
lijn de ogen traag
het kijken wordt verleiding
niets verzet zich, niets daagt uit het is kant die
gloeit in alle draden, hunker smelt in ivoorsatijn
zij is het die hem ontbreekt met serene tred van
verdoken muiltjes de zijden handschoen
wellustig aangereikt na dagen bloot verlangen
behaagzucht breekt uit somptueuze plooien
de vrouw beschikbaar in zijn hoofd: korset en jurk
ballast voor naakte toegang wanneer de adem
schroeit zo na aan hem
het keurslijf afgegooid ravissant het orgelpunt
met ogen dicht
het bruidskleed
Victoriaans in stijl sans-gêne op canvas
met weemoed opgeglansd.

••
Portret van mevrouw Claus
Ze kijkt haar ogen uit de blik op zondagochtend
ze leest hoe bloot de dag ontspint het licht zijn
gouden vezels smijt
contour van neus en kin schuin afgesneden de
hand ternauwernood tot steun
waarop ze wacht is weggebleven tot die ritseling
precies omschreven het hoofd te binnen schiet
geluk ontstaat benoem het niet
blauw en groen omarmt behang en dagelijks het bord
het lichaam zwijgzaam in explosie wat niet ter sprake
komt zoals de borst aanwezig in de jurk
haar schoot belooft nog meer
hoe de rechterarm het gewicht van haar bestaan
in rust verlegt herschikt en achterlaat onwrikbaar
in de ogen van wie kijkt.

Jo Gisekin (1942)
uit: Hoe licht vibreert (PoëzieCentrum, 2025)
Abonnees van Laurens Jz Coster krijgen iedere werkdag een gedicht in hun mailbox
Laat een reactie achter