
Foto: Fjodor Buis.
•• Uit De vogelgrens oversteken, het debuut van Bernice Vreedzaam, een familiegeschiedenis tegen de achtergrond van de onafhankelijkheid van Suriname.
Fuck de folklore!
er zijn vele manieren om het woord te beleven
zolang het stroomt als bloed, begint als een ballade,
de juiste beat heeft, een bepaalde wildheid die aan stukken wordt getrokken
en in kleine trossen weer wordt vastgebonden,
zoals de vierregelige strofen van sonnetten
alwetende dreiging in ondeugd onthult een gitaar
over opgevreten ridders en prinsessen of een schurk,
liefst een zwartachtige met een kinderlijke zachtheid,
die hij onverhoeds op hard zand, of met harde hand,
en in de felle zon plukkend moet zijn verloren
deze antagonist kan worden verrast,
waardoor hij vijanden neerhakt, zelden te paard,
maar altijd met een bekwaam zwaard
in een wereld die bij de naden uiteenviel, hoewel het patroon voorhanden was
geen draad kon bedenken die het luizige schorsdoek herstellen kon
er is de overzijde die hij zich bovenal niet herinneren kan, en meer van dit
en het geleidelijk doven van het zwart van zwarten, het half-voelen,
de immense poorten naar geringschatting,
die klinkt door openstaande kerkdeuren
er zal geen hoefgetrappel uit het orgel klinken,
geen flits van glanzend staal, dat zijn silhouet afdrukt tegen een muur,
het geklop tegen de slapen zal er zijn, clusterhoofdpijn,
zoals het altijd eindigt: somber nieuws in een laatste kwatrijn
Bernice Vreedzaam (1972)
uit: De vogelgrens oversteken (Atlas Contact, 2025)
•• Abonnees van Laurens Jz Coster krijgen iedere werkdag een gedicht in hun mailbox
Laat een reactie achter