Paul Demets over burnout (hier voorgelezen). Hotel mezelf Laat mij moe zijn vandaag. Mijn intrek nemen in hotel mezelf. Een ander bestellen bij de receptie. Niemand aan de lijn. Horen hoe water haren streelt en huid in de kamer naast de mijne, langs de tegels, door de muur heen sijpelend in mijn oren, druppend in mijn hoofd. Zien hoe de Japanse kerselaar onder het … [Lees meer...] overGedicht: Paul Demets – Hotel mezelf

Nieuwe titels in de DBNL: o.a. Staring, Spandaw, Tollens en De Mérode. Li Tai Pee Slagregen, stramme grauwe hagelbuien Beleegren urenlang ons klein prieel. De wijn zwalpt in de hooggemonde schalen. Wij hebben 't lied van Li Tai Pee gezongen Een duisternis trok dreigend door ons leven. Het bloed in onze harten zwalpte zwart. Toen zeiden wij: de regen is … [Lees meer...] overGedicht: Willem de Mérode – Li Tai Pee

‘Zwoel’ staat in De boom valt op mij, de nieuwe bundel van Ilse Starkenburg. Zwoel een dag in augustus in Groningen zou eeuwig duren, eeuwig duren we lagen met z’n drieën naakt op een dak verstopt tussen omringende huizen, we leken wel lijken, maar niemand kon ons zien niemand kon tussen ons in komen en er was nog geen gedicht … [Lees meer...] overGedicht: Ilse Starkenburg – Zwoel

Zondag Aangezien de zonnestralen Alhoewel er wolken staan, Aangenaam ter aarde dalen, Wil ik heden wandelen gaan. Door de fraaie ruime straten, In gemoedelijken tred, Wijl Christien en ik wat praten En “ zij” op de kinderen let. … [Lees meer...] overGedicht: N.E.M. Pareau – Zondag

Het naadren van de avond komt mijn wangen rozer malen en doet een leeuwrik zingen in het hart, dat u verbeidt. Ik vouw mijn bleke handen als een tere, vlezen schale op mijn bevruchte schoot, waarin g'uw liefde hebt geleid. En in mijn warme flanken voel ik stil uw kind bewegen. Een zwoele, troeble vreugde maakt mijn jonge leden lam. Ik voel uw mannenmacht zo al-verterend … [Lees meer...] overGedicht: Julia Tulkens – Het naadren van de avond komt mijn wangen rozer malen

Reden van bestaan Wandelend op de Hogewal In Holland’s netste stad: Den Haag Geloof ik zeker voor vandaag Het afgerond restant te zijn Van een uitbundig ongeval, De nasleep van een lentedag Die jong en elegant begon (bloemen en vogels en veel zon) Maar waarvan niemand indertijd De resultaten overzag. Dit is verwijt noch zelfbeklag Slechts de gedachte aan een … [Lees meer...] overGedicht: Han G. Hoekstra – Reden van bestaan

De dichter en de dood Kwatrijnen Een Perzisch dichter zag de Dood verschijnen. "Wat doet gij daar?" sprak deze. "Ik maak kwatrijnen." "Die zoveel verzen schreeft door 's Levens gunst, schrijf gij de laatste", klonk het, "door de mijne." De dichter liet dat woord zich niet herhalen, Maar daar hij dichten moest ten laatsten male Was 't zóveel dat hem nog om woorden … [Lees meer...] overGedicht: J.J. van Geuns – De dichter en de dood

Filter Die huizen zijn wel 't meeste schoon waar Kristuskoppen op de muren gladharig naar de zoldring turen, de meid draagt er een doornekroon. * De heer stond bij de daffodil, het wolkenheer begon te scheuren, o Heer! wat gaat er nu gebeuren? de heer zoekt vruchteloos zijn bril. * … [Lees meer...] overGedicht: E. du Perron – Filter

Miniatuur Het heeft zich aldus toegedragen: zij kwam hier hard voorbij gerend en is daar, bij dat rood cement, tweemaal over den kop geslagen, men heeft haar naam nog kunnen vragen, dit zijn de stukken van den wagen, de oorzaak is ons niet bekend. A.J.D. van Oosten (1898-1969)   A.J.D. van Oosten: npe • dbnl • achter de rug • jaarboek letterkundig … [Lees meer...] overGedicht: A.J.D. van Oosten – Miniatuur

Lokzang van de sirenen Wie in zijn jeugd Den wellust wil vernielen, Ontbeert de vreugd, En voert een dom gemoed. Wat is de deugd? Een tirannin der zielen, Die nooit verheugt, Maar zinnen kwelt en bloed. Koom hier bij ons aan dezen waterkant. De weelde woont op dit gelukkig strand. Koom hier, wij zullen liefde plegen. Een jonge zin Moet zich bewegen Tot de zoete … [Lees meer...] overGedicht: Hubert Korneliszoon Poot – Lokzang van de sirenen

Als u 't geluk toelacht, En gij niet hoeft te klagen, Dan word gij hoog geacht Van Vrienden, en van Magen*, Maar zo dat* rad eens wendt, En d'Hemel u verliende* Het alderminst ellend', Adieu dan hulp van Vrienden. Z'aanzien u met de nek, En omgekeerde* ogen, Wie heeft met uw gebrek* Dan enig mededogen? Niemand, elk vriend is vreemd*, Zo haast* men maar wordt … [Lees meer...] overGedicht: Jan Janszoon Starter – Als u ’t geluk toelacht

Over rustigende vastheid die ik vond De mensen zijn in twijfel gevangen 't gezicht van een god heeft de tijd gebleekt, nu kom ik ze vertroosten met gezangen van wat nooit wisselt en in niets ontbreekt. Ik kan bemoediging zijn voor de bangen, de klare stem die altijd rustig spreekt, omdat mijn hart dat geen angstvallig hangen aan wolken kent, ziet wat door wolken … [Lees meer...] overGedicht: Henriette Roland Holst – Over rustigende vastheid die ik vond

Dichter Hij speelt met woorden als een kind met blokken pakhuizen wanhoop worden ingedeeld tussen begrippen en hun synoniemen een onbevangen schijnbaar doelloos spel maar in zijn mond rijden de speelgoedtreinen eenzaamheid langs radeloze klankrails in het rond. … [Lees meer...] overGedicht: Ellen Warmond – Dichter & Poëzie

Door al mijn dagen ga ik als een bruid. In stil verwachten en vol droom verlangen En als een bruid heb ik mijn huis bereid, De verre, donkre Bruidegom t’ontvangen. In alle verten zie ik hunkrend uit en ga ik als een bevende, een bange: Hij toeft zo lang, de weg is eindloos wijd – En diep en donker ‘t ongestild verlangen. … [Lees meer...] overGedicht: Freek van Leeuwen – Door al mijn dagen ga ik als een bruid

Nu draag ik ijlte in bei mijne ogen. Mijn rust is van Uw rust bewogen die onrust om mijn rusten is. Mijn eigen zelf werd ik tot logen en tot verheugenis. Zend mij nu uit; 'k moet mij tot broeders richten. Ik kan niet zwijgen van uw vergezichten al kan 'k niet zeggen wat ik zag; maar, sprekend, zal ik onrust stichten en heimwee naar uw verre dag in donkere ogen laten … [Lees meer...] overGedicht: Dirk Vansina – Nu draag ik ijlte in bei mijne ogen

'Immortelle XXV' was in 1993 een van de tien favoriete gedichten van Anna Enquist. Immortelle XXV Hoor ik op Sempre een waldhoorn, Of ook wel een Turkse trom, Dan moet ik zo bitter wenen; En - ik weet zelf niet waarom. Vraagt een der werkende leden: 'Hoe kan een Turkse trom Of een waldhoorn u zo roeren?' - Dan weet ik zelf niet waarom. … [Lees meer...] overGedicht: Piet Paaltjens – Immortelle XXV

'ik tracht op poëtische wijze' was in 1993 een van de tien favoriete gedichten van Anna Enquist. ik tracht op poëtische wijze dat wil zeggen eenvouds verlichte waters de ruimte van het volledig leven tot uitdrukking te brengen ware ik geen mens geweest gelijk aan menigte mensen maar ware ik die ik was de stenen of vloeibare engel geboorte en ontbinding hadden mij … [Lees meer...] overGedicht: Lucebert – ik tracht op poëtische wijze

Paasgepeins Pa was éérste Paasdag jarig, en de twééde Paasdag Ma; Daardoor was 't die Paasdag Ma's dag, Schoon 't ook Paasdag was voor Pa. Pa's feest was dus dubbel Paasfeest, En ziet, Ma's feest dat was Paas; ('k Meen: op Ma's feest was het Paasfeest, Want Ma's feest valt niet op Pa's.) En ik weet nog goed wat Pa zei, toen Ma's kip een Paasei lei: Pa zei: 't … [Lees meer...] overGedicht: Hens Clinge Doorenbos – Paasgepeins

De doek van Veronica ’k Bood Hem de zweetdoek, dat Hij zich zou drogen, en Hij liet er Zijn lief gelaat als loon: dit zijn de rozen van de doornenkroon, en dit Zijn onvergetelijke ogen; de neus, bevlekt door 't speeksel van hun hoon, met smartelijke vleugels, licht gebogen. Dit is Zijn kuise mond, - en zie, hoe schoon - met lippen waar het leed op heeft gewogen. … [Lees meer...] overGedicht: Michael Deak – De doek van Veronica

Vandaag is Leonard Nolens jarig. Geduld Hou me vast, geduld, ook nu we samengaan Als gaan en hurken, strelen en kapotte handen. Als je kunt zal ik mij ook vanavond kuilen Voor de nacht, en dromen, dromen dat ik slaap, En dat ik slaap door alles heen en iedereen. Als je me wekt zal ik me morgenochtend buigen, En buigen opnieuw, over mijn bord, een vrouw, het … [Lees meer...] overGedicht: Leonard Nolens – Geduld

Werkelijkheid Ik doe zaken. Ik heb een heel grote schrijftafel En mijn gezicht staat moeilijk. Ik praat in een telefoon En ik heb een mijnheer, Die juffrouwtjes kan laten werken En nog meer mijnheren. De juffrouwtjes ruiken zo lekker, Ze ruiken allemaal verschillend. De mijnheren zijn in grote jassen. Ik bloos er wel van. Het lijken wel Engelsen, En ik begrijp … [Lees meer...] overGedicht: J.C. van Schagen – Werkelijkheid

'Wintergedicht' was in 1993 een van de tien favoriete gedichten van Anna Enquist. Wintergedicht Door godvergeten vermotregend land van gehucht naar gehucht, hand in koude hand, dat gevoel hoop ik met niemand meer te delen. Als het niet hoeft. Maar als ik haar nu vond in het natte gras, of ergens in het geploegde land, wat zou ik doen, wat zou ik. … [Lees meer...] overGedicht: Rutger Kopland – Wintergedicht