Vanmiddag - de kamer volgestroomd met zon en zwierige barokmuziek - dacht ik onverhoeds aan wat je eens tegen me gezegd hebt over verdriet als grondtoon van het bestaan. Die nacht kwamen er tranen in mijn ogen. Nu bewoog ik alleen nog even mijn hoofd als een door vliegen geplaagde ezel. Hanny Michaelis (1922-2007)) uit: Onvoorzien (1966) … [Lees meer...] overGedicht: Hanny Michaelis – Vanmiddag

Naampie De tijd van Klara, Bettekoo, van Annemie en Aagje Is lang voorbij. We volgen nu het voorbeeld van het Haagje. Zoo'n naampje op een y-tje klinkt zoo fijntjes, zoo coquetjes, Marie, Christien, Jacoba, Anna, Mina is niet netjes. We zeggen liever Mary, Tini, Cobi, Anni, Mini, En Kitty, Nelly, Wimmy, Elly, Florry, Lotty, Stini. En Jet is veel te burgerlijk, … [Lees meer...] overGedicht: Charivarius – Naampie

Anneke Brassinga is een van de Nederlandse dichters op Poetry, volgende week. Kaarten met korting hier. Aan zee De wind weegt de woorden bevindt ze te licht de wind huilt, veegt de woorden van tafel, uit het zicht het stormvogeltje dat ze opslikt zal stijgen tot de hoogten van de reuzenalbatros of alleen nog willen krijsen zoals ik, bestoven aap op … [Lees meer...] overGedicht: Anneke Brassinga – Aan zee

Voor B. Men moet de mooie dingen mooi laten zij heeft een vriend, ik ben getrouwd men moet de mooie dingen mooi laten voor een avontuur ben ik te oud Dat neemt niet weg dat ik haar erg leuk vind ’s morgens aan de koffie is zij mijn zonnetje ze heeft een rok met buidelzak daar zou ik graag in willen zitten Zij scoort nauwgezet rattenagressies ik zit in de … [Lees meer...] overGedicht: Kees Winkler – Voor B.

Kusje ‘Gij zijt toch immer lastig! Gij wilt gestadig kussen! - Wat doet toch al dat kussen? Wat wil dat toch beteeknen?’ Zo sprak mijn schone Fillis, En keek met donkere ogen, En wendde ’t hoofd ter zijde. Ik greep haar lieve handjes, En zei: mijn dierbaar meisje! Mag ik u dan niet kussen!... Zij schudde ’t hoofd en boog zich, En drukte met haar lipjes Mij … [Lees meer...] overGedicht: Jacobus Bellamy – Kusje

Pas verschenen: New Romantics van Michaël Vandebril.   Refrein voor een stad in een stad die dichters zuigt tot zachte geraamtes glijd ik met de snelheid van een luipaard langs warme natte tuinen waarin stenen pauwen en paden zich als draden gedragen van een cocon langzaam opgegeten door struiken en kruinen en het tergend trage … [Lees meer...] overGedicht: Michaël Vandebril – Refrein voor een stad

•• Vorig jaar verscheen de bloemlezing Gedichten die mannen aan het huilen maken, met daarin de favoriete gedichten van bekende Nederlandse mannen. 'Verdrinken' is de keuze van Henk Schiffmacher, die ooit zag hoe de eerste helft ervan werd getatoeëerd op de borst van een zeeman. Verdrinken ô Diepe zee, ô wijde plas! Wat ligt er in uw golven Al menig-een … [Lees meer...] overGedicht: J.P. Heije – Verdrinken

Changement de décor Zodra de dag als een dreigbrief in mijn kamer wordt geschoven worden de rode zegels van de droom door snelle messen zonlicht losgebroken huizen slaan traag hun bittere ogen op en sterren vallen doodsbleek uit hun banen terwijl de zwijgende schildwachten nachtdroom en dagdroom haastig elkaar hun plaatsen afstaan legt het vuurpeloton van de … [Lees meer...] overGedicht: Ellen Warmond – Changement de décor

Andante cantabile Schepen hebben zich verkozen om met zachtgeblazen zeilen in een droomerig verpoozen op het water te verwijlen. En de luwgezinde winden als zachtmoedige gespelen komen om de welbeminde witte lammeren te streelen, lammeren die spelegrazen in de zilte blanke zoomen sidderende schuimen wazen aan de rand der waterstroomen. Aan zijn grijzen … [Lees meer...] overGedicht: Bernard Verhoeven – Andante cantabile

In tere schaduw zilverblauw sloegen witte wieken en een gerucht voer om; er werd een grote zucht gewekt, een wensen, dat ver weg wou. Gij en ik, o wij gaan wel trouw samen, wij vliegen uit in éne vlucht en laat het zijn naar het ver gehucht van mijne ziel en gaan wij gauw. Dat ligt in de bergen, men vindt het nauw, wijkende in de lentelucht, schuchter de huizen, … [Lees meer...] overGedicht: J.H. Leopold – In tere schaduw zilverblauw

• Maarten van der Graaff is een van de Nederlandstalige dichters op Poetry. Bezoek Poetry met korting. Lijst met rituelen Voor CAConrad Overgiet een grijze Kadett met cognac. Ga in de grijze Kadett naar Umbrië. Stap in Umbrië uit de Kadett. Begraaf een gedicht van Pasolini onder een kurkeik of een jeneverbes. Er blijft iets ongezegd. Vernietiging heeft ons … [Lees meer...] overGedicht: Maarten van der Graaff – Lijst met rituelen

• Onlangs verschenen: Handig literatuurboek – voor mensen met meer verstand dan opleiding, een door Guus Middag bezorgde keuze uit de stukken die Willem Wilmink schreef – met veel liefde, enthousiasme en kennis van zaken – over boeken en schrijvers. Kruidenier Niessink schepte met gemak enorme slierten zuurkool in een zak. Hij gaf mijn buurmeisje en mij een … [Lees meer...] overGedicht: Willem Wilmink – Kruidenier Niessink schepte met gemak

• Over de vreemde lijstjes van Arthur van Schendel.   De Nederlanden (fragment) Aanschouw den grond gerezen uit het water Door ongestuim der stroomen aangeslibd, Teruggeworpen door de macht der baren, In regens kil van grauwe kim tot kim, Maar groenend reeds van het ontkiemend leven En witte vogels staan er aan den rand Der wijde vlakte onder … [Lees meer...] overGedicht: Arthur van Schendel – De Nederlanden (fragment)

• Uit Dit is hoe het ging, de nieuwe bundel van Froukje van der Ploeg.   Opslagruimte Je weet toch dat niemand zo’n hoeveelheid geheimen aankan zonder dat er iets uit sijpelt of een deel van je persoonlijkheid verandert er is maar zo veel te verbergen achter de bewegingen van elke dag, eerst zijn er berichten of een gesprek dat je niet vertelt en later … [Lees meer...] overGedicht: Froukje van der Ploeg – Opslagruimte

In de nieuwe Meander een interview met Piet Gerbrandy, en drie gedichten.   Beginnen de dagen met misthoorns en vochtige kranten. Fietsen de zonen stug vlakke landschappen in      door felle regens beregend. Hangen de naakten blauw op zolders van instituten      tieten omfloerst ongeharst in maanlicht hun … [Lees meer...] overGedicht: Piet Gerbrandy – Beginnen de dagen met misthoorns en vochtige kranten

• Vandaag in 1647 overleed P.C. Hooft. Sonnet Wanneer, door 's werelts licht, de blindtgebooren jongen Gesicht vercreech, hij stondt verwondert en bedeest, Beweging, verwe, stal van plant, van mensch, van beest Verbluften sijn gedacht, en lieffelijck besprongen, Voort Sloten, toorens schier ten hemel hooch gesprongen Het tijt-verdrijf van 's menschen … [Lees meer...] overGedicht: P.C. Hooft – Sonnet

Ruth Lasters is een van de dichters die optreden op Poetry, komende maand.   Verder voor F. Als verdergaan onmogelijk lijkt, kies dan één enkel verdergaan, één heerlijke hardnekkigheid, desnoods om drie uur elke nacht spuitwater horen stukknappende bellen, een soort sterrenluisteren in plaats van sterrenkijken. Als verdergaan onmogelijk is, kies dan één … [Lees meer...] overGedicht: Ruth Lasters – Verder

Vandaag krijgt Astrid Roemer de P.C. Hooft-prijs uitgereikt. god! Dan is er jouw huid die mij omwikkelt om het ijs te weerstaan in de heetste tijd als vragen bijten verder dan mijn lijf een oorlog woedt: {Hier Hamster Ik & Daar Honger Jij) oergrond met aanraakbaarheid her-inner, besnuif, oprisp overvloed in-der-tijd! In die vloed vecht vecht om Droog te zijn … [Lees meer...] overGedicht: Astrid Roemer — Twee gedichten