Kerstmis Klokken haalden mij uit de slaap vandaan:Kerstmis over den Haag om middernacht.Hij, die ik dagelijks te wezen dacht,trok uit mij weg en kwam alleen te staan. Ik keek tegen mijn eigen leven aan,alsof een ander het had doorgebracht.Een lege helderheid betrok de wachttussen mij en het opgeschoven raam. De stad verstomde. Mijn verbeelding gingover de torens heen … [Lees meer...] overGerrit Achterberg • Kerstmis
Kees Stip • Het Kerstkribje
Het Kerstkribje De vlammen stonden bevend en bedeesdte branden in de kerstboom, en daarondereerbiedig aangetreden om het wonderde ezel en de os, het brave beest. En Jozef ook, misschien het allermeestverwonderd over wat er met en zonderhem was gebeurd, maar blozender, haast blonderen blijer dan hij ooit nog was geweest. Maria in Mariablauw en wit,de wijzen uit het … [Lees meer...] overKees Stip • Het Kerstkribje
Ed. Hoornik • Het kerstmaal
Het kerstmaal De vader sloeg een kruis en zegende de spijs.Zijn blik werd donker, of een ver verhaalhem nieuw beroerde, een lang-vergeten wijshem weer beving. Wij aten diep bevreemd het maalin geur van zware wijn en licht van kaarsen,dat over dennegroen en witte handen scheen,en hoorden telkens weer hoe in de paarseavond de voetstap van een kind kwam en verdween. Ed. … [Lees meer...] overEd. Hoornik • Het kerstmaal
Gerard Kornelis van het Reve • Gezicht op kerstmis
Gezicht op kerstmis Herfstnevels. De nutteloze geilheid der namiddagenDe getuchtigde kapper. De geknielde pianist.Een opbeurend woord hier, een kwinkslag daar,zo gaat het tenslotte, het leven stelt zijn eisen,En, tussen twee invallen van de politie, de dichterOf schrijver, of allebei, of geen van beide, S.V.,Die mij verzoekt, hem te vereeuwigen in een geschrift. Ik wil … [Lees meer...] overGerard Kornelis van het Reve • Gezicht op kerstmis
Willem Jan Otten • Korte toespraak wanneer mijn zonen op kamers gaan wonen
•• Willem Jan Otten is vijftig jaar dichter. Daarom verscheen Wil je mij poëzie leren?, met persoonlijke beschouwingen over poëzie, en Diepe eb, een keuze uit vijftig jaar gedichten. Korte toespraak wanneer mijn zonen op kamers gaan wonen Zonen, heel de mensheid heb ik voortgebracht zien zijn,en allebei de keren kwam zij naakt en kledder voortuit Vonne, mensdom hing als … [Lees meer...] overWillem Jan Otten • Korte toespraak wanneer mijn zonen op kamers gaan wonen
Hedwig Selles • Hoe meet je een jaar of twee duizend?
•• Dichteres Hedwig Selles is overleden. Kort geleden publiceerde ze haar eerste roman Niet mijn lichaam. Hoe meet je een jaar of twee duizend? Wrijf een schaaltje, een gekruid schaaltjemet oorlog veel oorlog tussen stammen enbendes,brandende zee van neerslag versus op-stand onder een laag van algenakkers,schedels en gebroken messen,‘het ligt er dik bovenop’, … [Lees meer...] overHedwig Selles • Hoe meet je een jaar of twee duizend?
Jo Gisekin • Winter
•• In Klein schildersboek staan de beeldgedichten centraal die Jo Gisekin schreef bij bekende schilderijen vervaardigd door ‘Leieschilders’ — schilders die zich lieten inspireren door de rivier de Leie, zoal Roger Raveel, Gustave van de Woestyne (broer van Karel) en Gustave De Smet. De schilderijen zijn ook in de bundel opgenomen. ‘Winter’ is geschreven bij een schilderij van … [Lees meer...] overJo Gisekin • Winter
Annemarie Estor • Junkyard sweetheart
Een passage uit ‘Junkyard sweetheart’, een van de lange gedichten in Annemarie Estor's nieuwe bundel Nanopaarden megasteden. Boektrailer hier. […] Gevaar, daar hadden wehet niet over, Sandy van de versierselenzat bij ons op de achterbanken had haar ogen niet in de zitting. Dat ze maar beter eersthaar dijen in zou vetten. * O, de eetbare bloem, ze lektemiddenin de … [Lees meer...] overAnnemarie Estor • Junkyard sweetheart
P.C. Boutens • De dag lag bleek
De dag lag bleek De dag lag bleek neêr op bleeke sponde.De wateren lagen blank onder blanken avond,De lucht was stil van sprakelooze monden,De wolken waren droef van ingehouden tranen. De windevloot, de schepen van de luchtezee,Lagen alle stil voor anker aan de kimmereê.Daar was geen zonnemond den avond rood te kussen;Daar was geen teêr gerucht de stilte in slaap te … [Lees meer...] overP.C. Boutens • De dag lag bleek
P.C. Boutens • Sonnet
Sonnet De late helle winterdageraadWaar geen verslapen aan is of ontkomen,Aansijplend door den duistren dam der droomen,Breekt zich zijn geul en plotseling verlaat… Een doodelijk verblindende granaat,Losspattend aan de strakke hemelzoomen,Vaagt van mijn zij den stillen bleeken vromen,Straks met mij slaap geganen kameraad… Zelf kijk ik, in mijn weerloosheid gebonden,Af … [Lees meer...] overP.C. Boutens • Sonnet
J. Slauerhoff • De ontdekker
De ontdekker Hij had het land waarvoor hij scheepging lief,Lief, als een vrouw ’t verborgen komende.Er diep aan denkend stond hij droomendeVoor op de plecht en als de boeg zich hief Was 't hem te moede of ’t zich reeds bewoogOnder de verten, waarin ’t sluimerde,Terwijl ’t schip, door de waterscheiding schuimende,Op de aanbrekende geboort’ toevloog. Maar toen het lag … [Lees meer...] overJ. Slauerhoff • De ontdekker
Sander Meij • Synthese
Uit De wolf is terug, de derde bundel van Sander Meij. Synthese sla een spijker door het raamgeef het meisje wat ze vraagtmis haar echt weet wat in gedachten leeftmeestal keren dieren terug aap je vaders handschrift nabreek de wereld met vernuftfabuleer tel niet mee als je niet gaatwat je naliet ziet geen mens maak haar na onder de boomzoek geen ruzie om … [Lees meer...] overSander Meij • Synthese
Herman Gorter • Ik wilde ik kon u iets geven
Ik wilde ik kon u iets geventot troost diep in uw leven,maar ik heb woorden alleen,namen, en dingen geen. Maar o alzegenend licht,witheerlijk, witgespreid licht,daal op haar en laat haar nooit zijnzonder uw zaligen schijn. Zij is zoo stil en zoo zachtals gij en niet onverwachtzijt ge voor haar - zóó ishet water voor een zwemvisch. Ik weet niet of zij u maaktlicht, als … [Lees meer...] overHerman Gorter • Ik wilde ik kon u iets geven
Helen Knopper • De dood van Atlas, de hagedis
•• Schrijfster Helen Knopper is vorige week overleden. Let goed opMet weinig moeiteIn een ogenblikHeb je een veld zacht houtEn plotselingHoor je het licht op tafel vallen. •• Er waaide een golvenhogeVrijheid.Er stondEen hemel op wacht.En ster sloeg de aarde diamantEn lachte de windDolzinnig naar binnen.Alles was goed al wasEr geen post thuisEn geen mens te … [Lees meer...] overHelen Knopper • De dood van Atlas, de hagedis
b. zwaal • kantel je kelkje
•• De nieuwste uitgave van Druksel, uitgeverij van bibliofiele boeken, is zilverbesmeten van b. zwaal. kantel je kelkjebolkop vlamwrokwaai op oliedrupgasvlok fluksvloeizoensnaar maasboeidollaar bolknopdofkop delfop •• Schoof de boomaan in het bos overzag stilteruiste van geur wankeldevloog weg b. zwaaluit: zilverbesmeten … [Lees meer...] overb. zwaal • kantel je kelkje
Willem de Mérode • Ik heb u lief
Ik heb u lief Ik heb u lief, gij zult gelukkig zijn!Zo fluister ik, alleen, in staag herhalen,En door mijn denken komt het vlagen dwalenVan liefdes volkslied het oeroude refrein. De meisjes zingen 't in de maneschijnIn brede slingers wandlend langs de wegen,Zij roepen 't iedre donkre jongen tegen:Ik heb u lief! gij zult gelukkig zijn! Door de open ramen luwt de … [Lees meer...] overWillem de Mérode • Ik heb u lief
Koenraad Goudeseune • Ik ben met haar naar zee geweest
•• Twee jaar geleden vandaag overleed Koenraad Goudeseune. De laatste gedichten die hij schreef in de weken voor zijn aangekondigde dood, plus een selectie uit zijn ongepubliceerde gedichten, is dit jaar verschenen als Nagelaten gedichten. Ik ben met haar naar zee geweest Ik ben met haar naar zee geweest, ik moest haar laten zienwat ik, als ik in mijn eentje ben en … [Lees meer...] overKoenraad Goudeseune • Ik ben met haar naar zee geweest
Ad Zuiderent • Kijken met andermans ogen
‘Kijken met andermans ogen’ staat in Kijken met andermans ogen, de nieuwe bundel van Ad Zuiderent. Kijken met andermans ogen Toen wij eenmaal Plossu hadden gezien, duurde het dagenvoor wij niet meer keken als Plossu, fotografeerdenals Plossu, elkaar niet meer wezen op een eenzaamscheef paaltje, op een vervaagd opschrift op een muur,een brievenbus in het niets, schapen … [Lees meer...] overAd Zuiderent • Kijken met andermans ogen
Eddy van Vliet • Aardappelen
Aardappelen Wij zijn vrouwen, ons vruchtvlees openendop de wijze die de meester wil.Glad en langwerpig is Charlotte, tongvormigRosa en eens bereid, heten we Anna of hertogin. Kleine meisjes als ze, onrijp geoogst,ons tot in de mond blijven omhullenmet dunne huid, geborsteld en gespoeld:de zoete opening laten vullenmet olie en kruidenboter. Pel ons warm. Omkrans en … [Lees meer...] overEddy van Vliet • Aardappelen
Gertrude Starink • ik zag de oude beker staan en dronk
ik zag de oude beker staan en dronkwant ik had dorst ik dacht er niet bij naen waar ik stond draaiden de dingen omen alles wat hiervoor kwam kwam hiernaen alles wat hierna kwam kwam hiervooren alles kwam en ging en draaide door tollend wierp ik de beker op de grond en waar hij viel siste het ornamentdat sterren spattend uit de zetting sprongen om mij heen trilde een … [Lees meer...] overGertrude Starink • ik zag de oude beker staan en dronk
Gedicht: Jan G. Elburg • Sinterbop
In 1954 liet dagblad De Tijd een aantal toen bekende dichters een sinterklaasgedicht schrijven. Waaronder dit van Jan G. Elburg. Sinterbop Si, si. de mamma. de man. schrijdt door de boeman. mak. kersttak. ! UUUUUU ! (wild geraas). teer leica. vond je? is geckoman. tafontijntje tje tje tje van zinder klagelijk. revolverwachting. KLOP KLOP KLOP. (hersens) wiedekoe krijt … [Lees meer...] overGedicht: Jan G. Elburg • Sinterbop
Jan van Nijlen • De zwerver
De zwerver Ik ben vermoeid. Toch ben ik nog gestegentot op de heuvel in het late licht.En vóór mij kronkelen de duistre wegenvan ‘t avonddorp, dat daar verlaten ligt. Is nu de wereld zoveel eeuwen ouder?Alles lijkt mij zo vreemd en toch bekend.Ik mis alleen een vriendelijke schouder,een lichaam, dat mijn lust voelt en herkent. Ik ben alleen voor gans mijn verder … [Lees meer...] overJan van Nijlen • De zwerver
Jan van Nijlen • Winter op het land
Winter op het land Reeds vuurt in mat en mistig inkarnaatde lage zon te weinig en te zelden;duisternis komt en het vroegste uur is laatvoor wie al de uren van de zomer telde. Alleen prijkt nog op witberijmde veldenhet rapenloof, het laatste groen sieraaddes najaars. Hoor, de zwarte raven meldende lange winter die nu komen gaat. Giet olie in de lamp, ontsteek de … [Lees meer...] overJan van Nijlen • Winter op het land
Rutger Kopland • Groen uitgeslagen
Groen uitgeslagen Ze zijn er een beetje bij blijvenliggen, die duizenden gedichten overde oude, beschimmelde dingen. Maar vanuit de trein weer zulke ontroerendemoestuinen gezien, met peulen, bietjes,de piepers voor de winterdag, alles ineen groeizaam regentje, het fietsen-schuurtje waar vader achter tegen plast. Grootmoeder weer begraven. Het misttevaag en de zon … [Lees meer...] overRutger Kopland • Groen uitgeslagen
Gerrit Achterberg • Slaapwandeling
Slaapwandeling Ik heb vannacht met u gewandeldin de doove lanen van de slaap,en nu het morgen is gewordenis er niets veranderd,dan dat die twee, die in den nacht tesaamvolkomen bij elkander waren,mij weer alleen gelaten hebben in den morgen,en samen verder zijn gegaan. Gerrit Achterberg (1905-1962)uit: Morendo (1944) Abonnees van Laurens Jz. … [Lees meer...] overGerrit Achterberg • Slaapwandeling