Witte zwanen zwarte zwanen Vaarwel O Engeland, mijn Leeuwenhart.Dag Keltische barden, Saksische zuipers.Grappenmakers, wetenschappers, filosofen.Shakespeare en Turner, Newton en Darwin,Thomas Tallis en Kate Bush.Reizigers van poolkap tot poolkap, bevrijders van Nederland,eeuwenlang de maatstafvan alles wat goed en geestig wasop de kleine televisie van mijn moeder. Wie zag dit … [Lees meer...] overGedicht: Alexis de Roode • Witte zwanen zwarte zwanen

Dame met hoed Zij is allang niet meer alleenonder die hoed -ieder man plotseling weduwnaarop het San Marco.zulk duifgrijs staat haar goedals alle langesuperieure wezens, zie maar -'t wiekt af en aanvan schaduwige hand naar halsfelrose stippen,onaangedaan de mond,aars van een duif heur lippen. Wilfred Smit uit: Verzamelde gedichten (1971) Abonnees van Laurens Jz. … [Lees meer...] overGedicht: Wilfred Smit • Dame met hoed

Ter uitnodiging Volmaakte vreê van 't landelijke rusten:een brief, een boek, en dan de gramofoon...Het grasveld is geschoren, de einder schoon,de vijver uitgediept, geregeld onze lusten. De zwanen varen traagzaam langs de kusten,Loh'ngrins onzeker van der Jonkvrouw' woon,maar God woont hier met zijn papieren kroon,en deze rust is een volmaakt berusten. Ik zend u dit sonnet met … [Lees meer...] overGedicht: E. du Perron • Ter uitnodiging

Nieuwe, mooie, uitgebreide website over Guido Gezelle. Nihil Omverre moet het al! omverre moet het, even dat eeuwen staande was, of eerst begon te leven: de tijden zijn gekeerd, eene andere eeuwe naakt, die, blinkende, in den oost, de menschen tegenblaakt! … [Lees meer...] overGedicht: Guido Gezelle • Nihil

De gulzigheid Gelijk aan minstens zeven jaren, de koude gloedVan minstens zeven deugden.Gelijk aan de woede van het maanlichtDat de maten meet en huiken spant over de magen.Gelijk aan het sarren van kevers die krioelenTussen de maden. En van mens tot mens. Er is de stilte die de stilte dekt.Een vangnet over het vergeten. Een bleek ontwakenBesmettelijk en monotoon, terwijl … [Lees meer...] overGedicht: Hugues C. Pernath • De gulzigheid

De traagheid In de nabijheid van de barende Na al datgene wat uitdoofde en begraven werd, De eeuwigheid is onvoldoende, te weinig En te min. Geen vreugde en geen louter vuur Slechts de zoete doodsroep blijft En redeloos wreed, de blik daarover. Talm niet. Zweet niet. Treur. Want telkens opnieuw tekenen trots en toorn Hun twijfelende omtrekken In het slome slib van mijn … [Lees meer...] overGedicht: Hugues C. Pernath • De traagheid

Droom Ineens was zij alleen, de laatste vrouwenverdwenen achter hoge rozenstruiken,zij liep ze na tot waar ’t pad uit ’t bosomhoog naar ’t polderland en ’t kleine dorp,dat met zijn daken op de kimlijn lag. … [Lees meer...] overGedicht: Adriaan Morriën • Droom

Uit Xenomorf, de debuutbundel van Jens Meijen (Vlaanderens eerste ‘Jonge dichter des vaderlands’). Zuurtegraad van een autobatterij Er bestaan koeien met ramen in hun buikje kan de alchemie in hun magen zien:het salpeterzuur, buskruit, bliksemstralen.Ik wil mijn gezicht ertegen drukken.Als we ramen gebruiken om mensen te makenkunnen we jagen met de scherven van een … [Lees meer...] overGedicht: Jens Meijen • Zuurtegraad van een autobatterij

Het kind dat wij waren Wij leven ’t heerlijkst in ons vèrst verleden:de rand van het domein van ons geheugen,de leugen van de kindertijd, de leugenvan wat wij zouden doen en nimmer deden. Tijd van tinnen soldaatjes en gebeden,van moeder’s nachtzoen en parfums in vleugen,zuiverste bron van weemoed en verheugen,verwondering en teêrste vriendelijkheden. … [Lees meer...] overGedicht: E. du Perron • Het kind dat wij waren

Sweet bahnhof Drijft men steeds verderuit elkaar? het afscheid schuifteen opdringerige oom tussen ons in.sluit de ogen af - ja dit is vlucht,een handvol kaarten laten vallenomdat men in onze vingers knipt.wurg alle lichten - rasse schredenmaakt mijn vertrek, reusachtig,als op stelten wadend door de mist.adieu adieu sweet bahnhof - een convooi melaatsen wachtin alle stilte de … [Lees meer...] overGedicht: Wilfred Smit • Sweet bahnhof

En - nog ontbreekt er iets - 't heil is nog onvolkomen! Wat doet het hart der Vrouw van zaal'ger toekomst droomen?Wat is het, dat haar vleit, terwijl haar boezem hijgt?ô Heilig voorgevoel! .. Zij wenscht, zij bloost en... zwijgt. … [Lees meer...] overGedicht: H.A. Spandaw • De vrouwen (fragment)

Hij schijnt een statige Eik, die de eeuwen durft trotseren,En door de wouden zich als Koning ziet vereeren;Zij 't ned'rig klimop, dat aan zijne schorse kleeft,Zich sling'rende om zijn' stam, met zijne sappen leeft.De sterkgespierde Man mag steeds zijn' fierheid toonen,Maar niets, dan zachtheid moet in 't hart der Vrouwen wonen;De Vrouw is waarlijk schoon, als zij van weedom … [Lees meer...] overGedicht: H.A. Spandaw • De vrouwen (fragment)