De herfst begint Reeds dort het groen der volle bladerverventot najaars geel en rood metalen tint;ik proef uit ieder ding: nu gaat de zomer sterven,de herfst begint.... Vruchtbomen in het hof staan zwaar te dragenen bronzen zwelt het ooft in zon en wind;dit is het schone eind van zoveel schoner dagen:de herfst begint. De knoppen worden schaarser, sluiten vaster,een enkele … [Lees meer...] overGedicht: Garmt Stuiveling • De herfst begint

Uit Lijfrente, een bundel die Vrouwkje Tuinman schreef na de dood van haar echtgenoot, dichter F. Starik. Wat ik mocht: Televisie kijken met mijn hoofd op een kussen op je borstTegen je praten met de wc-deur openHaren uit je neus trekkenJe haar knippen (drie keer)Een steenpuist openmaken en op jouw aanwijzing steeds harder knijpenJou in geval van enorm goed humeur in een … [Lees meer...] overGedicht: Vrouwkje Tuinman • Wat ik mocht

WenkenWitte wolkjes, met doorgloeide randenBoven zee,Wenken als een zacht paar blanke handen:Kom toch mee! Blauwe plekken, in de blaadrenbogenVan 't prieëel,Wenken als een zacht paar vriendlijke oogen:Min haar veel! Reuzenletters, in de kristallijnenSchaatsenbaan,Wenken als een beeldspraak door haar lijnen:Wil toch gaan! Yzelpluimen, die aan takken klemmenStijf van … [Lees meer...] overGedicht: J. Winkler Prins • Wenken

SeptemberBlond lief, de laatste gouden dagenwuiven ten afscheid en wij achten 't niet,de bomen en de struiken dragenhun laatste tooi en in het rietschuilen de vissen en hun tragevinslag verraadt hen niet.Het wordt nu tijd ons te bezinnen;de bossen kleuren dieper bruinen lila herfstasters beginnenhun ijle bloeien in mijn tuin. … [Lees meer...] overGedicht: Koos Schuur • September

Zomer. Het fruit is rijpIk kan met moes en fruit mij en mijn vriend gerijven;ik eet, ik geve weg, nog kan er overblijven.De mus, de spreeuw, de kauw en eksters eten mee;maar tegen zulk gespuis houd ik de snaphaan reê.Daar past mijn pulver op en schot van hagelkogels,behalve op een slag van schadelijker vogels,van bestemoeders aard in zulk van snoeperij;die grijp ik levendig, en … [Lees meer...] overGedicht: Jacob Westerbaen • Zomer. Het fruit is rijp

Aan juffrouw A.G. toen ik wat aspergeplanten aan haar zond Gij wenst asperges in uw hof,wat beddens zoudt gij wel begeren;uw man sloeg het geheel niet of,des kom ik u wat plant vereren,opdat het daar niet aan en schort.Nu schort het maar aan vuiligheden,maar waar veel hooi gegeten wordtdaar is het immers recht en redendat men daar ook niet weinig k*k,gelijk het niet en placht … [Lees meer...] overGedicht: Jacob Westerbaen • Aan juffrouw A.G. toen ik wat aspergeplanten aan haar zond

Burlesk gedicht over een onrustige nacht. Westerbaen wordt tijdens een verblijf in een herberg geplaagd door vlooien: beestjes die totaal geen oor blijken te hebben voor zijn toch zo redelijke vermaningen... Vloek tegen de vlooienHet is hier wel te wezen:de spijs is uitgelezen,de drank is fris en goed,de wijn in overvloed,meer dan men heeft van node,van witte en van rode;hij, … [Lees meer...] overGedicht: Jacob Westerbaen • Vloek tegen de vlooien

Droom In ’t midden van de nacht geraakte ik aan ’t dromenen zag mijn Rosemond omtrent mijn bedde komen:haar woorden waren zoet, zij was haar wreedheid moe,haar oogjes wierpen mij veel lieve lonkjes toe.’k Verstoute mijn gemoed en ik begon te klagen*de lange eeuwigheid van mijn bedroefde dagen,mijn leven zonder vreugd, mijn eindeloze smarten haar verstaalde ziel in een metalen … [Lees meer...] overGedicht: Jacob Westerbaen • Droom

HerinneringIk heb jou eens ontmoet in achttien-zevenOf achttienhonderd-acht, zoo ongeveer......In elk geval was 't in een vorig levenEn aan je oogen kende ik je weer. We waren toen óók twintig, en ik zag jeIn 't roefje van de schuit naar OverschieJe hebt nu weer precies hetzelfde lachje......Alleen zit je nu naast me, in lijn drie. Je bent wel érg veranderd in die jaren!Je … [Lees meer...] overGedicht: Annie MG Schmidt • Herinnering

AnnieHaar lichaam golfde in het bed– de herten traden uit het woudvan berkenzon en beukengoud –en in het deinen van haar schoot,gevangen in het gouden net,verging mijn lichaam in het wedtusschen haar schouders en haar schoot. in 't zachte golven van haar buikverging de ziel en stroomde uitin 't donker, wijnrood golvend dal,en samen, hemel en heelal,waren in snellen wisselvalwij … [Lees meer...] overGedicht: H. Marsman • Annie

Het ei (♫) Ik kocht een ei, de melkboer zei:'t Komt zo onder de kip vandaan,Ik ben nog te laat van huis gegaanOm het mee te kunnen nemen.Hier heeft U een jong levenVoor zestien cent of meer,En namens de ouders: smakelijk eten, meneer. Het lag nog warm te leven in mijn hand.Ik mikte reeds zorgvuldig op de harde hete randVan de pan en ik kon de geur al ruikenVan dit al te vroeg … [Lees meer...] overGedicht: Jaap Fischer • Het ei

Het kipjeHet witte kipjeop 't zwarte wegjehet witte kipjemet kroontje rood. Het witte kipjemet pootjes, geele,dat liep daar inde zon te spelen,de wei was groeneen blinkende de sloothet witte kipjemet kroontje rood. … [Lees meer...] overGedicht: S. Bonn • Het kipje

Naar buiten (September 1842) Gekerkerd in de Stad, verwelkte ik in haar muren,Gelijk een bloesem tussen steen:In nachten zonder slaap, in doorgebeuzelde uren,In rook, rumoer en ijdelheen!De Stad! dor kerkhof, waar zich levenden begravenIn 't graf der Luiheid, Lust of Smart,Voor eigen driften zich verneedrend tot haar slaven,Of wonden slaande in eigen hart;De Stad! onstuimig … [Lees meer...] overGedicht: J.J.L. ten Kate • Naar buiten (fragment)

Raam Meer dan 't gebeurde telt wat kon gebeurenen niet gebeurd nog steeds gebeuren kan.Je loopt een huis langs en herkent daarvande grammofoonmuziek, de braadvleesgeuren. Is dit jouw huis - of woont een andere manmet vrouw en kinderen binnen deze muren?Vitrage voor de vensters, dicht de deur engeen pad waarlangs je achterom kunt gaan. Halfweg knarst in de hoogte een … [Lees meer...] overGedicht: Fred Portegies Zwart • Raam

het was om jou dat ik de zin begonen elke letter is aan jou gewijdde namen die je aannam in die tijdheb ik gebeiteld om de lotuslamp de hinde ligt te smeken in het kampdat haar de adem afgesneden wordtmijn wapens ben ik kwijt mijn haar is kortik wil alleen zijn als ik haar bevrijd … [Lees meer...] overGedicht: Gertrude Starink • het was om jou dat ik de zin begon

hij noodde mij aan tafel in de schaallag vlees dat ik nog nooit gegeten hadop hoogverraad stel ik de hoogste strafde zwarte vogels kwamen er op afze aten pratend uit mijn hand een taaldie ik gekend had maar vergeten was gelaarsde lansknecht lang loodrechten aan de lans een bleke steen gestokenbedelkoning meesterknechtedelsteen schedelbeen woord gebroken de laatste keer dat ik … [Lees meer...] overGedicht: Gertrude Starink • hij noodde mij aan tafel

Weer zie ik u ... Weer zie ik u, zoals wij samen gingen,Dien middag na den regen, toen bewaasdeSluiers nog om de doffe beuken hingen,Naar 't dampig weiland waar de paarden graasden. Blaren nog lekkende van verse droppenHield gij behoedzaam in uw tengre handen,Gij streelde zacht de speelse paarde-koppen.En alzijds om u stil de wijde landen. Toen straalde opeens de zon op gras en … [Lees meer...] overGedicht: Jo Landheer • Weer zie ik u …

Liedje Alle roekoemeisjesvan vanavondalle toedoemeisjesvan vannachtwat zeggen we daar nu wel van? Niets.We laten ze maar zittenmaar zitten maar liggen maar slapenmaar dromen van jajaja. Hans Andreus (1926-1977)uit: Muziek voor kijkdieren (1951) Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail. … [Lees meer...] overGedicht: Hans Andreus • Liedje