Nieuwe titels in de DBNL (van o.a. Carel Vosmaer). ’t Raapt al kogelsDe vorsten spelen 't hooge spel,’t Volkerenmoordende, roovende spel. Waar ’t kamp gekozen is, wordt alWat oogst beloofdeGroen weggemaaid;’t Hinderlaagbiedende struikgewas,En 't breed gekruinde hout geveld;Bloemrijke villaas en nijvere hoeven geslecht;En vóor den oorlogIs reeds het schoone land … [Lees meer...] overGedicht: Carel Vosmaer • ’t Raapt al kogels

Mozart moet je in september spelenin het voorgevoel van herfst en winter.Het is nog warm en zonnig in de tuin,nog vol van bloemen die insecten lokken,maar de nachten zijn allang gaan lengen.En het eerste blad begint te kleuren,al staat de kamperfoelie (tweede bloei)nog bedwelmend in de haag te geuren. … [Lees meer...] overGedicht: Theo van Baaren • Mozart

Graftuil voor Staring Nog schuilen Wildenborchs* klimopberankte murenten einde van de zware beukenlommerkloofen roemen bosch en beek in stroph' en tegenstropheden meester, die én spade én veder kon besturen. Hier plantte, zwoegensmoê in stille avondurenhij 't laat zijn grijzend hoofd omwindend lauwerloof;hier, waar de stormwind eens het droge zand verstoof,schiep hij een … [Lees meer...] overGedicht: N.E.M. Pareau • Graftuil voor Staring

Een Gelders lied Ik ben uit Gelders bloed!Geen vleitoon klinkt mij zoet;Mijn volksspraak, luttel rond,Geeft nog de klank terug,Uit onzer vaadren mond. Bij de eiken, aan de topEens heuvels, wies ik op.In heiden zonder baan,Leerde ik, ter jacht geschort,Mijn eerste treden gaan. … [Lees meer...] overGedicht: A.C.W. Staring • Een Gelders lied

Galanterie Ik kom liefst wat te laat en laat je gaarne fluiten,want wie te vroeg komt vrijt zijn vrolijkheden kwijt,maar laat je, meesteres, vast in mijn armen sluitenalvorens jij me vrank en vrij de straat op smijt. Zo smeekt hij die, te smal om smoesjes te verkopen,de kinderen vermaakt of wroet voor 't vaderlanden het vertikt, Tity, je verder na te lopenen wachten of je wel … [Lees meer...] overGedicht: Bert Decorte • Galanterie

Kleine elegie De seinpaal bij de overwegherinnert zich nog hoe zij lachteals jongens haar naar huis toe brachtenof als ze fietste langs de dijk. En zij die langs de slootkant gaanzien daar hoe aan de oeverkantentussen los kroos en waterplantenhaar spiegelbeeld is blijven staan. Maar 't lichte van de avondwinddat 's zomers door haar haar kwam suizenvindt nu nog slechts de lage … [Lees meer...] overGedicht: Hans van Straten • Kleine elegie

Bij booglamplicht en schreeuwende reclameBewierookt door hysterisch straatgeruchtGaat Haar Ellendigheid de Veile DameLangs 't honend grauw dat van begeren zucht. Verdorven pages die zich harer schamenVolgen haar sleep van adellijke luchtEn proeven geur van ziekte en bloemen samenAls zwoele aromen van een beurse vrucht. Haar poovre Majesteit, in koel verachtenVan 't beedlend … [Lees meer...] overGedicht: Albert Besnard • Bij booglamplicht en schreeuwende reclame

De tijger en de haringsla Een tijger zat een haringslamet boze plannen achterna. De haringsla was vlug ter been:het oerwoud stormde door haar heen. Zij scheerde laag langs gras en paden:zij was een van de snelste sladen. Augurkjeskruim en zachte gratenmoest zij van het rennen laten. … [Lees meer...] overGedicht: Leo Vroman • De tijger en de haringsla

Op de wandeling Wij traden saam langs een verlaten laan:Geen wind bewoog de looverlooze twijgen,Wij voelden vredes ijlen nevel stijgenEn wisten ons van 't kleed der vrees ontdaan. En vreemd: die zoo vaak met haar was gegaan,Haar liefde kende en liefdes rijke zwijgen,Mij was nog nooit haar smal gelaat zoo eigenEn nooit had ik zoo diep haar blik verstaan, —' Ik weet nog wel: er … [Lees meer...] overGedicht: J.G. Danser • Op de wandeling

De verlaten steden Mijn moeheid zoekt de steden die verlatenEn stil zich koestren in den zonneschijn:De donkre huizen en de nauwe straten,Den stoeren torenromp op 't open plein. Daar storen mij gerucht noch smadend praten,Daar doet geen schrik mijn blijde mijmring pijn:Onmerkbaar-zacht versmelten vreugde en hatenTot klaar geluk, tot zoet tevreden-zijn. Den heelen dag kan ik er … [Lees meer...] overGedicht: J.G. Danser • De verlaten steden

o Gij dikke, welgekleede, welgevoedevliege, die'k daar zoo dikkens, om end weder om mij,hoore en zievliegen, varen, vederen, ruischen, in denzonnenstraal,met uw' ronkend -, hoog- en leeggevooisdevedertaal! Ha, 'k en kenne niemand die u ooit ééne armereke of tweeheeft geschonken, schoon gij zingt en immerzongt, alreêruim zoo lange als merelaan, of meeze, ofnachtegaal,ruim zoo … [Lees meer...] overGedicht: Guido Gezelle • o Gij dikke, welgekleede, welgevoede vliege

Het beeld Uit het hout van de morgenuit morgenrozenhoutsneed ik een beeldheel licht en smaller dan een lijsterstemeen beeld van morgenrozenhout. Het was zo schuw zo ongeschoolddat ik het zelf niet kendemet elke windvlaag was het wegmaar 'n kindeen bloesemtakeen onbekendebracht het mij zeer voorzichtig weer terug. Er waren er die het herkendenen luide namen gaven:Confecta … [Lees meer...] overGedicht: Paul Rodenko • Het beeld

Het wit en wankel kindHet wit en wankel kind weemoedig als de meeuwenverzeilt verzinkt in slaap midden de bloemenzeewier vlokken vederschuim als kussen nedersneeuwenzijn kusbesneeuwde slaap wil met het water mee de wimpers die zijn oog met schaduwen beschermenschuilen de schimmen weg die nevelig en grootaan de zeegroene kim van zijn dromen zwermenof sterven soms aan boord van … [Lees meer...] overGedicht: Bert Decorte • Het wit en wankel kind

Het naakte meisje Zij ligt, zoo rijk in haar ontroerend naakt, Zoo argeloos, ontdaan van alle kleêren: Een kind niet radend wat het doet ontberen En toch zoo schoon, zoo lieflijk en volmaakt. Stil, als een bloem in schaduwen ontwaakt Wier broosheid zelfs het zonnelicht zou deren, Bloeit haar lichaam: mild-rose voor den teêren En diepen grond die somberkleurig vlaakt. Vreemd: … [Lees meer...] overGedicht: J.G. Danser • Het naakte meisje

Het gemak waarmee de dingenons verlaten, achterblijvenop een strand of in de trein - en erger ook, er nog wel zijnmaar ons niet meer verwachten. T. van Deel (1945-2019)uit: Boven de koude steen (2007) • • • • • • • • • • • • • • • • • • Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail. … [Lees meer...] overGedicht: T. van Deel • Het gemak waarmee de dingen

T. van Deel overleden AutobiografieZe zetten op hun proefwerkvel nogTaal in plaats van Nederlandsen moeten zo ineens van mijhun korte leven samenvatten.Daar zit men even mee. 't Ideedat ik straks alles lees isvoor de meesten geen bezwaarmaar wat te schrijven is de vraag.Ik zou ze nu al kunnen zeggenwaar hun papier van vol gaat staan.Geboorte ener broer of zusverhuizing, opa … [Lees meer...] overGedicht: T. van Deel • Autobiografie

Aubade met lijsters De rijm stijgt dampend uit de weidentot sluiers om de zondie tussen de lentetwijgeneen japanse allure krijgt. pirix pirix tjuwie tjuwie tjitjuwuwutlie tluu tlie tiriktiping tjulilililili Melkauto's in de vertede postbode nadertlitu tjoeoek tjoek tjoeoekde postbode loopt voorbij tèk tok tèk tek trrk trrr tr rr titiwu pikwie? pikwieie? Hans Warren … [Lees meer...] overGedicht: Hans Warren • Aubade met lijsters

Duif Het had geonweerd, en de straat was nat. het asfalt lag als water aan de oever van het trottoir, waar plechtig trad een duif en koerde als een kind, maar droever. De hemel boven ’t park werd licht, de bomen stonden groen, afzonderlijk, en ieder leek een bos, zo vol, zo wonderlijk en in zichzelf gekeerd, prevelend opgericht. Ik liep te kijken in de korte stille … [Lees meer...] overGedicht: M. Vasalis • Duif

Janus Secundus schreef in het Latijn en is vertaald door (i.i.g.) J.H. Scheltema en (een eeuw later) J.P. Guépin. De elfde kus Ze zeggen dat we te verfijnde kussen gevendie 't kranig voorgeslacht bepaald niet had geleerd.Zou ik, als om jouw hals mijn grage armen klevenen mij, mijn Licht, jouw kus tot stervens toe blesseert,bezorgd zijn om het kwaad dat mensen van mij zeggen,ik … [Lees meer...] overGedicht: Janus Secundus • De elfde kus

Het meisje van SteinbergHet meisje van Steinberg gezien,in volle staat, doodstil,met op haar achterste een staart,de krullen op het hoofdmet veters aan elkaar geknoopt,niet kwaad, maar breed,- dat is, zei Stein, wat ik graag zie -schouders van een kapitein,pijpjes naaizij op gordijn,boezem, maar met strikjes,substrikjes in een gesp bijeen,de armen bloot maar zeer voorzien,en o, … [Lees meer...] overGedicht: Gerrit Krol • Het meisje van Steinberg