Woensdag is het 17 jaar geleden dat Hans Warren overleed. Daarom drie door zijn levenspartner Mario Molegraaf uitgezochte gedichten. Vandaag het eerste. De Weense hoogvliegers Toen we Gottlob Fallscheer ten grave droegen – een der laatste Wiener Jauker* – volgden zes clubgenoten met tenen duivenmanden. Terwijl de kist daalde gingen de manden open en 76 witte … [Lees meer...] overGedicht: Hans Warren • De Weense hoogvliegers
Gedicht: Jan Engelman • Over het gras
Over het gras Over het gras en over het water dwaal ik achter de beminde die ik vroeg en die ik later, die ik nimmer, nimmer vinde. Smalle schelpen zijn haar handen om een eeuwge zee te hooren, in zijn wieg en broze wanden zingt haar hart mijn wee verloren. Handen die mijn hoofd niet koelen met hun sneeuw, de lichte, zachte. Hartklop die ik niet zal … [Lees meer...] overGedicht: Jan Engelman • Over het gras
Gedicht: Jan Engelman • Echternach
Echternach Lucifer spreekt Daar ligt hij*, prevelend de smeekgebeden die men hem voorzegt en hij heeft een lach in zijnen baard, al overstroomd van vrede die zingt uit ied'ren steen van Echternach. 'k Heb mijn vernuft ten einde spits geslepen, geen listig middel liet ik onbeproefd, naar nergens heb ik dezen sant gegrepen in zijnen geest, die enkel God behoeft. … [Lees meer...] overGedicht: Jan Engelman • Echternach
Gedicht: Jan Baeke • Wat de dag betreft
Uit Houvastvergankelijkheidsleer, de nieuwe bundel van Jan Baeke. Wat de dag betreft De plaats van alle toekomstige delicten, de hotelkamer de caravan, overal waar ik de afgelopen nachten heb doorgebracht, de lange vlucht het woord uit en Eva met al haar ringen, alle tekens op haar bovenbeen. Een rechterbovenbeen en Eva die zichzelf een uur in het zwembad cadeau … [Lees meer...] overGedicht: Jan Baeke • Wat de dag betreft
Gedicht: Liesbeth Lagemaat • Doorlopen
Uit Abri, de zesde bundel van Liesbeth Lagemaat. Doorlopen, I naar het midden. ‘De stad heeft een plattegrond in de vorm van een schietschijf.’ Dan kan het nooit moeilijk zijn. Je bent de laatste toerist met een gidsje op zak, je voetstappen maken diepere afdrukken in de aarde. Niet dat je traag bent. Vanuit een steeg scheren twee schorpioenen je voorbij, de … [Lees meer...] overGedicht: Liesbeth Lagemaat • Doorlopen
Gedicht: Peter Ghyssaert • Orgasme
Uit Laiwarikon, de nieuwe bundel van Peter Ghyssaert (voorproefje hier). Orgasme Nu je in slaap valt met je handen op je buik zinken je handen langzaam ín je buik en groeien daar vast; als liefelijke varens strelen je handen je ingewanden. Voor het eerst voel je de betekenis van een kloppend hart en van de venen om het hart - hun klein pulserend leven, hun … [Lees meer...] overGedicht: Peter Ghyssaert • Orgasme
Gedicht: Garmt Stuiveling • XIV
De afdeling ‘Ouder worden in de poëzie’ van website De lege tafel bevat zo’n vijftig gedichten van dichters die iets te zeggen hebben over de ouderdom. XIV Nu de grote dingen verdwijnen worden de kleine dingen groot: wat zonlicht op de gordijnen, een appel, een snee vers brood. Met hoeveel overbodigs maken we ons leven stuk: er is zo weinig nodig voor wat … [Lees meer...] overGedicht: Garmt Stuiveling • XIV
Gedicht: Anton van Wilderode • De wereld die wij willen
Uit Weemoed mijn wereld, de onlangs verschenen bloemlezing uit het werk van Anton van Wilderode. De wereld die wij willen De wereld die wij willen draagt geen wapens, verdeelt zich niet in toegeruste legers met het verbitterd bliksemen van leuzen. De wereld die wij willen is een vrede die zonder wrevel over het verleden het doek haalt van vergeven en vergeten. … [Lees meer...] overGedicht: Anton van Wilderode • De wereld die wij willen
Gedicht: Hélène Swarth • De schim van mijn hond
De schim van mijn hond Ik lag en wachtte, stil lijk in mijn graf, En bad den slaap zijn koelen zegen af. Ik lag te peinzen aan mijn trouwen hond, Die sliep nu eenzaam in den kouden grond. Plots hoorde ik zacht de tuindeur opengaan - Ik lag verlamd, van beven bang bevaên. O stil maar! 't is een welbekende stap Van donzen pootjes tripplende óp de trap. En weer … [Lees meer...] overGedicht: Hélène Swarth • De schim van mijn hond
Gedicht: Hélène Swarth • Voor mijn hond
Voor mijn hond Ik kan u niet de onsterflijkheid beloven, O zachte ziel van mijn gestorven hond! Niet plante' een kruis, het teeken van den bond Tussche' aarde en hemel, triomfantlijk boven Uw arme groeve in ongewijden grond. Het eeuwig heil waar stervende' aan gelooven Is niet voor u - uw teeder leven dooven Kwam dood, geen engel, die een God u zond. Waarom, mijn … [Lees meer...] overGedicht: Hélène Swarth • Voor mijn hond
Gedicht: Niels Zwakhals • drie gedichten
Uit de dit jaar verschenen bundel Jij smaakt naar meer van Niels Zwakhals. Dobber Naar de betekenis van het bestaan kunnen we enkel vissen, maar we voelen het mysterie het diepst in wie we missen en toch ook altijd bij ons blijft, want de dood is de dobber waarop het leven drijft. … [Lees meer...] overGedicht: Niels Zwakhals • drie gedichten
Gedicht: Anoniem • De schafting
Gedicht van vandaag is een fragment uit het anonieme Het zeemans-leven, inhoudende hoe men zich aan boord moet gedragen in de storm, de schafting en het gevecht (uit ca. 1825). De schafting 's Weeks kunt gij rekenen op spek en kaas, één pond, Van boter half zooveel; smeer daags zooveel gij kondt. Graauwe erwten tweemaal 'sweeks; van brood wordt wel gegeven, Dan eens … [Lees meer...] overGedicht: Anoniem • De schafting
Gedicht: Ed. Hoornik • Sint Nicolaasmorgen
In 1954 liet dagblad De Tijd een aantal toen bekende dichters een sinterklaasgedicht schrijven. Waaronder dit van Ed. Hoornik. Sint Nicolaasmorgen Het meisje keert zich slapend om: in de lampetkan en de kom begint de dag te komen. Nog huppelt langs een schimmenrij bouwblokken en het huis voorbij, waarin de poppen dromen, het suikerpaard. Maar vliegensvlug vindt … [Lees meer...] overGedicht: Ed. Hoornik • Sint Nicolaasmorgen
Gedicht: Mathias Kemp • Sinterklaas A.D. 2500
In 1954 liet dagblad De Tijd een aantal toen bekende dichters een sinterklaasgedicht schrijven. Waaronder dit van Mathias Kemp. Sinterklaas A.D. 2500 Beste Sint, ge treft het slecht met uw schimmel en uw knecht. Van de kindren is er geen; ik ben vaderziel alleen. Fons ligt radioactief Van een Maanse minnebrief. … [Lees meer...] overGedicht: Mathias Kemp • Sinterklaas A.D. 2500
Gedicht: Hans Andreus • Het koude jaar van de jeugd
Kinderlijk snel kwetsbaar, vrijwillig alleen, hooghartig, ik het zand zeefde op juwelen en goudstof; ik wist wat de groene en bruine wieren voorzagen en ik wist dat ik de zee verstond. Met golven kon de zee de onrust vangen. Enkele vogels hoorden daarbij. De wolken ontvluchtten hun stemmen, scherp van eenzaamheid. … [Lees meer...] overGedicht: Hans Andreus • Het koude jaar van de jeugd
Gedicht: Hans Andreus • Vroeger
Wijnbevlekt - mag ik zo kinderen noemen, knapen van lust en parende maagden? Zondig en onschuldig, flonkerde het leven. Het was dromerig, somber en sterk. Dacht ik hieraan, een knaap gevangen, minachtend metend het woord der weldenkenden? Leefde ik, temidden van een jeugd als vee, zo, de slotenmakers der komende jaren? … [Lees meer...] overGedicht: Hans Andreus • Vroeger
Gedicht: Tom Lanoye • De angst voor het witte blad
Uit De meeste gedichten, de recent verschenen bloemlezing uit het werk van Tom Lanoye. De angst voor het witte blad Had ik de wereld geschreven, ik had haar direct weer geschrapt. Niet uit hypochondrie maar uit vakmanschap. De wereld is samen te vatten in de witheid van één blad en dan moet je dat doen ook, geen gezeur. Maar omdat je daar niet van kunt leven, … [Lees meer...] overGedicht: Tom Lanoye • De angst voor het witte blad
Gedicht: Gerrit Komrij • Hoog op de gele wagen
Hoog op de gele wagen Je hebt Goddank twee goede longen, want als je Rookt dan piep je niet. Je hebt ook een goed hart Daarbij, want dans je voor je bed een walsje Dan voel je je dolgesprongen, niet benard. Je hebt immers een zéér fijne neus voor vuile Lucht, en slinks bespoten snijbonen en sla. Om het zemelloze kadetje kan je huilen, En je grijpt zesmaal 's daags … [Lees meer...] overGedicht: Gerrit Komrij • Hoog op de gele wagen
Gedicht: A. Roland Holst • Vergankelijkheid
Vergankelijkheid Waar 't najaar ritselt door de schemering daar vonden zij elkaar, en mijmrend stonden zij hart aan hart, tot hij zijn hoofd neerhing naar haar geheven weemoed - en toen vonden de roode droefenissen van hun monden elkaar, bedwelmend, in één duizeling ... Eindelijk weken uit die duizeling langzaam de droefenissen van hun monden; hij hief zijn hoofd, … [Lees meer...] overGedicht: A. Roland Holst • Vergankelijkheid
Gedicht: A. Roland Holst • Voorzang
Voorzang Het najaar waait de duisterende landen regenend over, en oneindig groot zijn de verlatenheden van den dood. Bleek schuimt de zee over de lage stranden. En aan het raam, denkend aan al wat vlood, hoor ik de klacht dier eeuwen om mijn wanden. De laatste daad viel uit mijn moede handen: ik zie hen bleek en roerloos in mijn schoot. … [Lees meer...] overGedicht: A. Roland Holst • Voorzang
Gedicht: Menno Wigman • Moe in Amsterdam
De gedichten die Menno Wigman schreef voor het ‘Eenzame uitvaart'-project zijn onlangs gebundeld in Ik weet niet goed tot wie ik spreek. Moe in Amsterdam Hij wist dat het zou komen, dat gevoel dat achter alle ramen van de stad het leven beter dan het zijne was. Zo zat hij aan zijn Amsterdamse gracht. Wat zeg ik? Zo denk ik dat hij daar zat. Verbannen aan een … [Lees meer...] overGedicht: Menno Wigman • Moe in Amsterdam
Gedicht: Gerard K. van het Reve • Alleen & Terugkeer
De 16-jarige Gerard K. van het Reve liet in 1940 een bundeltje gedichten maken (bespreking hier) in een oplage van 50, bij Copieerinrichting “De Kameel” in Amsterdam. Daaruit twee gedichten: Alleen Ver weg het donkre water op Ging ik eens in een kleine boot; De wind lag stil en zonder stoot Van golfslag voer ik zwijgend voort En schouwde om mij heen: Een vis die … [Lees meer...] overGedicht: Gerard K. van het Reve • Alleen & Terugkeer
Gedicht: Sybren Polet • Vertrouwdheid van een wezensvreemde
Uit Zijnsvariaties • Verbovelden, een postume bundel ‘late gedichten’ van Sybren Polet. In het boek zijn ook de handschriften van de gedichten opgenomen. Vertrouwdheid van een wezensvreemde De onzichtbare hand zichtbaar gemaakt. En wierp snel een blik op zijn eigen hand als op de handelende hand van een vreemde. Naast hem een wandelend wezenloos wezen, gehuld in … [Lees meer...] overGedicht: Sybren Polet • Vertrouwdheid van een wezensvreemde
Gedicht: Lévi Weemoedt • Levensmoe & Frontbericht
Uit Pessimisme kun je leren, de zeer goed verkopende bloemlezing uit het werk van Lévi Weemoedt, verschenen ter gelegenheid van zijn 70ste verjaardag. Levensmoe Ik hief mijn hoofdje uit de kinderwagen, en zag voor 't eerst de mensen om mij heen. Ik stelde nog een paar gerichte vragen en wist genoeg. En was gelukkig weer alleen. Frontbericht ’k Heb niks gezien … [Lees meer...] overGedicht: Lévi Weemoedt • Levensmoe & Frontbericht
Gedicht: F. Starik • Klein leven
De in maart dit jaar overleden dichter F. Starik was ook trekker van het ‘Eenzame uitvaart'-project, dat in verschillende grote steden dichters een gedicht liet schrijven (en voorlezen) bij de begrafenis van mensen zonder nabestaanden. Ieder jaar krijgt een van die gedichten de Ger Fritz-prijs, een prijs voor het beste/mooiste ‘Eenzame uitvaart’-gedicht. Vorige week heeft F. … [Lees meer...] overGedicht: F. Starik • Klein leven
