Bij booglamplicht en schreeuwende reclameBewierookt door hysterisch straatgeruchtGaat Haar Ellendigheid de Veile DameLangs 't honend grauw dat van begeren zucht. Verdorven pages die zich harer schamenVolgen haar sleep van adellijke luchtEn proeven geur van ziekte en bloemen samenAls zwoele aromen van een beurse vrucht. Haar poovre Majesteit, in koel verachtenVan 't beedlend … [Lees meer...] overGedicht: Albert Besnard • Bij booglamplicht en schreeuwende reclame
Gedicht
Gedicht: Leo Vroman • De tijger en de haringsla
De tijger en de haringsla Een tijger zat een haringslamet boze plannen achterna. De haringsla was vlug ter been:het oerwoud stormde door haar heen. Zij scheerde laag langs gras en paden:zij was een van de snelste sladen. Augurkjeskruim en zachte gratenmoest zij van het rennen laten. … [Lees meer...] overGedicht: Leo Vroman • De tijger en de haringsla
Gedicht: J.G. Danser • Op de wandeling
Op de wandeling Wij traden saam langs een verlaten laan:Geen wind bewoog de looverlooze twijgen,Wij voelden vredes ijlen nevel stijgenEn wisten ons van 't kleed der vrees ontdaan. En vreemd: die zoo vaak met haar was gegaan,Haar liefde kende en liefdes rijke zwijgen,Mij was nog nooit haar smal gelaat zoo eigenEn nooit had ik zoo diep haar blik verstaan, —' Ik weet nog wel: er … [Lees meer...] overGedicht: J.G. Danser • Op de wandeling
Gedicht: J.G. Danser • De verlaten steden
De verlaten steden Mijn moeheid zoekt de steden die verlatenEn stil zich koestren in den zonneschijn:De donkre huizen en de nauwe straten,Den stoeren torenromp op 't open plein. Daar storen mij gerucht noch smadend praten,Daar doet geen schrik mijn blijde mijmring pijn:Onmerkbaar-zacht versmelten vreugde en hatenTot klaar geluk, tot zoet tevreden-zijn. Den heelen dag kan ik er … [Lees meer...] overGedicht: J.G. Danser • De verlaten steden
Gedicht: Guido Gezelle • o Gij dikke, welgekleede, welgevoede vliege
o Gij dikke, welgekleede, welgevoedevliege, die'k daar zoo dikkens, om end weder om mij,hoore en zievliegen, varen, vederen, ruischen, in denzonnenstraal,met uw' ronkend -, hoog- en leeggevooisdevedertaal! Ha, 'k en kenne niemand die u ooit ééne armereke of tweeheeft geschonken, schoon gij zingt en immerzongt, alreêruim zoo lange als merelaan, of meeze, ofnachtegaal,ruim zoo … [Lees meer...] overGedicht: Guido Gezelle • o Gij dikke, welgekleede, welgevoede vliege
Gedicht: Paul Rodenko • Het beeld
Het beeld Uit het hout van de morgenuit morgenrozenhoutsneed ik een beeldheel licht en smaller dan een lijsterstemeen beeld van morgenrozenhout. Het was zo schuw zo ongeschoolddat ik het zelf niet kendemet elke windvlaag was het wegmaar 'n kindeen bloesemtakeen onbekendebracht het mij zeer voorzichtig weer terug. Er waren er die het herkendenen luide namen gaven:Confecta … [Lees meer...] overGedicht: Paul Rodenko • Het beeld
Gedicht: Bert Decorte • Het wit en wankel kind
Het wit en wankel kindHet wit en wankel kind weemoedig als de meeuwenverzeilt verzinkt in slaap midden de bloemenzeewier vlokken vederschuim als kussen nedersneeuwenzijn kusbesneeuwde slaap wil met het water mee de wimpers die zijn oog met schaduwen beschermenschuilen de schimmen weg die nevelig en grootaan de zeegroene kim van zijn dromen zwermenof sterven soms aan boord van … [Lees meer...] overGedicht: Bert Decorte • Het wit en wankel kind
Gedicht: J.G. Danser • Het naakte meisje
Het naakte meisje Zij ligt, zoo rijk in haar ontroerend naakt, Zoo argeloos, ontdaan van alle kleêren: Een kind niet radend wat het doet ontberen En toch zoo schoon, zoo lieflijk en volmaakt. Stil, als een bloem in schaduwen ontwaakt Wier broosheid zelfs het zonnelicht zou deren, Bloeit haar lichaam: mild-rose voor den teêren En diepen grond die somberkleurig vlaakt. Vreemd: … [Lees meer...] overGedicht: J.G. Danser • Het naakte meisje
Gedicht: T. van Deel • Het gemak waarmee de dingen
Het gemak waarmee de dingenons verlaten, achterblijvenop een strand of in de trein - en erger ook, er nog wel zijnmaar ons niet meer verwachten. T. van Deel (1945-2019)uit: Boven de koude steen (2007) • • • • • • • • • • • • • • • • • • Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere werkdag een gedicht per mail. … [Lees meer...] overGedicht: T. van Deel • Het gemak waarmee de dingen
Gedicht: T. van Deel • Autobiografie
T. van Deel overleden AutobiografieZe zetten op hun proefwerkvel nogTaal in plaats van Nederlandsen moeten zo ineens van mijhun korte leven samenvatten.Daar zit men even mee. 't Ideedat ik straks alles lees isvoor de meesten geen bezwaarmaar wat te schrijven is de vraag.Ik zou ze nu al kunnen zeggenwaar hun papier van vol gaat staan.Geboorte ener broer of zusverhuizing, opa … [Lees meer...] overGedicht: T. van Deel • Autobiografie
Gedicht: T. van Deel • De wereld
T. van Deel overleden. De wereld De geur van brem, van tijm, van vijgvervlucht in het voorbijgaan tot eeneeuwigheid waarin ook het gestoofdezand, de wierook van verhitte kruidenzich mengt tot een verhoopt verband.De kleur van oleander, agave en olijfverlucht het heenbewegen door dalen berg waar geitenbellen klinkenals water dat maar stroomt. Zo hevigis het leven dan, het voelt … [Lees meer...] overGedicht: T. van Deel • De wereld
Gedicht: Hans Warren • Aubade met lijsters
Aubade met lijsters De rijm stijgt dampend uit de weidentot sluiers om de zondie tussen de lentetwijgeneen japanse allure krijgt. pirix pirix tjuwie tjuwie tjitjuwuwutlie tluu tlie tiriktiping tjulilililili Melkauto's in de vertede postbode nadertlitu tjoeoek tjoek tjoeoekde postbode loopt voorbij tèk tok tèk tek trrk trrr tr rr titiwu pikwie? pikwieie? Hans Warren … [Lees meer...] overGedicht: Hans Warren • Aubade met lijsters
Gedicht: Albertina Soepboer • het licht speelt tikkertje op de langste dag
Uit Vertakkingen (voorproefje hier), de nieuwe bundel van Albertina Soepboer. het licht speelt tikkertje op de langste dageen vrouw loopt langs de dijk, boodschapeen kikker in de sloot, aardappels op landlange stappen de vlakte op en al die leegte laat mij maar ontwaren, mijn ogen knipperenzomer, hoog, ik neem een deken mee, ik vindde schommel, en in oogwenk is eenzaamheidweg, … [Lees meer...] overGedicht: Albertina Soepboer • het licht speelt tikkertje op de langste dag
Gedicht: M. Vasalis • Duif
Duif Het had geonweerd, en de straat was nat. het asfalt lag als water aan de oever van het trottoir, waar plechtig trad een duif en koerde als een kind, maar droever. De hemel boven ’t park werd licht, de bomen stonden groen, afzonderlijk, en ieder leek een bos, zo vol, zo wonderlijk en in zichzelf gekeerd, prevelend opgericht. Ik liep te kijken in de korte stille … [Lees meer...] overGedicht: M. Vasalis • Duif
Gedicht: Max Greyson • Citoyen
Uit Et alors, de nieuwe bundel van Max Greyson. Citoyen Koortsig leven in het vide van zeven auroresdagen verstoken dat het een aard heeftavancer vooruitgaan verliezen verwordendevenir l’homme dans la rue qui ne bouge plus Eeen detente waar de nacht valt, in een nudat altijd iswaar het verleden zich op de toekomst entoù chaque seconde compte contre la gravitation N’en pouvoir … [Lees meer...] overGedicht: Max Greyson • Citoyen
Gedicht: Janus Secundus • De dertiende kus
Janus Secundus schreef in het Latijn en is vertaald door (i.i.g.) Jan van Hout (begin 17e eeuw), J.H. Scheltema (begin 20e eeuw) en (een eeuw later) J.P. Guépin. De dertiende kus Kwijnend na zoete strijd lag ik ontzield, mijn leven,mijn vingers om je hals en in je haar geweven,mijn geest was uitgeblust op mijn verdorde mond,geen nieuwe bries maakte mijn hart opnieuw gezond.De … [Lees meer...] overGedicht: Janus Secundus • De dertiende kus
Gedicht: Janus Secundus • De elfde kus
Janus Secundus schreef in het Latijn en is vertaald door (i.i.g.) J.H. Scheltema en (een eeuw later) J.P. Guépin. De elfde kus Ze zeggen dat we te verfijnde kussen gevendie 't kranig voorgeslacht bepaald niet had geleerd.Zou ik, als om jouw hals mijn grage armen klevenen mij, mijn Licht, jouw kus tot stervens toe blesseert,bezorgd zijn om het kwaad dat mensen van mij zeggen,ik … [Lees meer...] overGedicht: Janus Secundus • De elfde kus
Gedicht: Gerrit Krol • Het meisje van Steinberg
Het meisje van SteinbergHet meisje van Steinberg gezien,in volle staat, doodstil,met op haar achterste een staart,de krullen op het hoofdmet veters aan elkaar geknoopt,niet kwaad, maar breed,- dat is, zei Stein, wat ik graag zie -schouders van een kapitein,pijpjes naaizij op gordijn,boezem, maar met strikjes,substrikjes in een gesp bijeen,de armen bloot maar zeer voorzien,en o, … [Lees meer...] overGedicht: Gerrit Krol • Het meisje van Steinberg
Gedicht: Sander Meij • Details
Uit Pincetbeweging, de nieuwe bundel van Sander Meij. Details ik zocht naar een woordtoen ze weer aan me vroegof we misschien konden praten ik ben bekend met dit jargonhet woord is me even ontschotenmaar het had met deductie te maken de oude Grieken kennen zes woorden voor liefdehaar espressomachine bereidt zes soorten koffiede vraag is waar hier de vooruitgang in zit waarom ik … [Lees meer...] overGedicht: Sander Meij • Details
Gedicht: Michel van der Plas • In de trein
In de trein(bij Heemstede) Huis met de groene luiken naast de ramen,met groene tuin, met 't groene hek ervoor:groen huis met meisje in het groen, tesamenontmoet tresoor... - voorbij: de trein vliegt door, ik laat geen spoor na als ik verder spoor,maar in mij staat een beeld met nieuwe namen:groen huis, meisje in 't groen - het gaat teloor:vanavond zijn de luiken voor de ramen. … [Lees meer...] overGedicht: Michel van der Plas • In de trein
Gedicht: Nicolaas Beets • Bertha
Op 5 augustus 1835 schreef Nicolaas Beets aan een vriend over zijn zojuist voltooide boek Kuser. Hieronder een fragment. Bertha Daar zijn op aarde schepslen, in wier wezenZooveel geduld en goedheid is te lezen;In wier gelaat zich zóóveel liefs vereentAan zóóveel zwaks en tengers, dat men meentDat zy te zacht voor de aard zijn; dat wy vreezenDat al wat haar omringt te ruw zal … [Lees meer...] overGedicht: Nicolaas Beets • Bertha
Gedicht: Ad den Besten • Lof van Utrecht
Lof van Utrecht Stad, ik ben nietig als een stille plant,die argeloos ontluikt in uw plantsoenen;ik schuil in u voor 't wiss'len der seizoenenen bloei mijn bloemen in uw warme hand. Of, nog veeleer ben ik van uw mosgroene,rustieke torens aan de singelkanteen duif, die er zijn jonge vlerken spantmaar altijd weerkeert in de bladfestoenen. O stad, ik heb u lief, ik ben uw kind;ik … [Lees meer...] overGedicht: Ad den Besten • Lof van Utrecht
Gedicht: Jan Engelman • Geest van Utrecht
Geest van Utrecht Zacht klater water in de avondvreeen mensen zitten neder op de rand van een fontein,Zo roerloos, zo gelaten moet mijn stad wel zijn —ik vind haar wezen en ik neem het zingend mee. Want hier liep Warhold, die zijn wilde hart verwon.Jan van den Doem bleef bruidloos om zijn kathedraal.Een kerknis was het hemels voorportaalvan Bertken, felle minnares, en zoveel … [Lees meer...] overGedicht: Jan Engelman • Geest van Utrecht
Gedicht: Jacobus Bos • Vult verdriet met verdriet
Uit De waan en zin van het bestaan, de nieuwe bundel (voorproefje hier) van Jacobus Bos. Vult verdriet met verdriet Er kruipt een meerval door mijn hersensdie meer dan een meter lang isen elke uithoek daar verkent. Ik voel hem kronkelen en woelen.Hij voedt zich met mijn gedachten.Haalt alle zuurstof uit mijn bloed.Ik hang uit het raam en hap naar adem. Buiten ruikt het naar … [Lees meer...] overGedicht: Jacobus Bos • Vult verdriet met verdriet
Gedicht: Hans Andreus • (In plaats van)
Hier, op deze plaats,stond een ander gedicht; het ging verloren.Misschiennamen die vormen van de lucht die wij voor wind aanzienmaar wereldser geesten verbergen,het weg in een plotselinge hartstocht, een verliefdheid,en spelen zij er nu mee. Misschienook droeg het teveel wetenschapom te kunnen blijvenleven. (In plaats van) Hans Andreus (1926-1977)uit: … [Lees meer...] overGedicht: Hans Andreus • (In plaats van)