Afgelopen zaterdag was het Hans Warrens verjaardag. Het gedicht van vandaag schreef hij in 1956, voorafgaand aan een bezoek van een jonge dichter die later een beroemde dichter zou worden. Lees hier wie dat was. Voor een jonge dichter Aardige brieven, verzen met ‘iets’, een telefoontje, en nu je naar me toe komt fietsen schenk ik je gespannen kuiten, ogen vol zeelicht … [Lees meer...] overGedicht: Hans Warren • Voor een jonge dichter

Ode aan Yvette Het vroor ijsschollen op de Schelde De meeuwen zwalpten boven onze tuin Je strooide brood en vis en bijna schonk je wijn Aan de vogels die je hun leed vertelden In 't struikgewas Het is mij meer gebeurd maar zelden Dat ik de wijn moest drinken die voor anderen was Om te veranderen van beeld in held en Van held in rat (Zoals de Reus uit De gelaarsde … [Lees meer...] overGedicht: Gaston Burssens • Ode aan Yvette

Geen wind Geen wind. Een kind is over straat gelopen. Een ver gerucht komt langs het raam gekropen. Geen wind. Een smalle schaduw is verlengd. Geen wind. Een kind is over straat gelopen. De horizon gaat als een schuifdeur open. Een beeld valt om. Een houten vogel slaat. Wie heeft geschreeuwd? De kamer staat op duizend poten van geluid. … [Lees meer...] overGedicht: Paul Rodenko • Geen wind

De onkuisheid Voor Myra Geloof in mij, want ik geloof in jou Weigerend wat was en wetend wat ons weerhield. Ik zal je vernoemen, je mee voorbij dit leven dragen Jij, Enige, en schaduw die mij bedekt. Door jou ben ik geworden en met de littekens Van jouw weefsels, de waas van jou. Zo ons zwijgen, zo ons zeggen. Niets werd ons beloofd, alleen het leven Dat wij kozen … [Lees meer...] overGedicht: Hugues C. Pernath • De onkuisheid

Sinds dauw de dag Voor Jen Het begin verklaart sinds dauw de dag Mijn woord dat deze nauwe liefde leeft, Ik schreef de schande en diep de hand Haar schorre schreeuw. Met vijf en heilig oude meesters Het puin paars, zuiver juist nadien Namiddagroem haar tong zal worden. De muntslag in het bouwwerk der stem Nadat de weigering die strelend heerst De dood, geboorte … [Lees meer...] overGedicht: Hugues C. Pernath • Sinds dauw de dag

De verstandige dolfijnen Dolfijnen woonden lang geleden in Kiev, Kleef en andere steden. Ze hadden talk, thee en handen, en consuls in de meeste landen. Maar één dolfijn vond eerst het kruit en toen zelfs de atoombom uit. Zij riep: ‘Wij zijn te ver gegaan! Terug! Terug naar de oceaan!’ … [Lees meer...] overGedicht: Leo Vroman • De verstandige dolfijnen

October De zwanen drijven in zichzelf gekeerd en de fonteinen hebben 't lied verleerd, dat klaterlachte in de zomernachten. de vogels riepen afscheid en het veld is weer met ravenhorden overstelpt, die naast hun somber kleed hun doodszang brachten; de bomen hebben aan de wisselwind hun blaadren afgestaan en reeds begint de goede regen zijn eentonig praten; de … [Lees meer...] overGedicht: Koos Schuur • October

September Blond lief, de laatste gouden dagen wuiven ten afscheid en wij achten 't niet, de bomen en de struiken dragen hun laatste tooi en in het riet schuilen de vissen en hun trage vinslag verraadt hen niet. Het wordt nu tijd ons te bezinnen; de bossen kleuren dieper bruin en lila herfstasters beginnen hun ijle bloeien in mijn tuin. … [Lees meer...] overGedicht: Koos Schuur • September

Het oude huis verging; de muren verschrompelden tot puin en doken ál dieper samen naar de aarde. Versleten dagen riepen de uren moeizaam door vensters, waar gebroken luchtspiegeling ten hemel staarde. Over de scherven joeg de storm het zaad van woeker. Parasieten doorwoelden 't gruis van dor gesteente, en ring na ring bekroop de worm, wat giftge zwammen … [Lees meer...] overGedicht: Gerard Diels • Het oude huis verging

Het regent het regent en het regent die verhalen hoe de doden geleefd hebben op zulke dagen met de kleur van geen kleur terwijl iedereen zich vaster houdt in het hoofd en niemand iets roods tovert en het regent hoe een natte paraplu aanvoelt met dat vreemde aan hemel en het regent tegen de minuten aan met een berustend drinken en denken hoe de levenden de middag zin … [Lees meer...] overGedicht: Arie Gelderblom • Het regent

Melissa Dat nu dit eene zacht-herlezen woord Zoo diep mijn zwijgend mijmren kon ontroeren En tot die traag-vervaagde erinnring voeren Als had mijn luisteren haar naam gehoord. Dat was geluk: door angst noch lust gestoord Schreden wij over winters sneeuwen vloeren En spraken samen in een zoet vervoeren Van wat ons in dit leven had bekoord. … [Lees meer...] overGedicht: J.G. Danser • Melissa

De tusschenkomst Bij mijn tafel, toen de kamer donker werd, kwamen uit de voortijden twee gedaanten staan, en zij wezen op een kristal, roepende mij bij namen van wind en licht: de dood rees als een maan in mij. Maar ruischend kwam een derde en wees naar de rand wolken, die in het gouden westerraam lagen gedoofd: ik zag, en weedom om de puinen van de volken zonk in … [Lees meer...] overGedicht: A. Roland Holst • De tusschenkomst

Hooge deernis Deernis vervult in den nacht hen, die ontstegen zijn naar de toppen der aarde en peinzend neerzien over dit schaduwenrijk; wrevel noch weerzin kunnen zij langer meer voelen voor de bedrukten in de ravijnen waar de holle wegen zijn van de neerslachtigen, allen die klagend ontvielen aan de vervoeringen die ook hen eenmaal verrukten. Deernis over het wee … [Lees meer...] overGedicht: A. Roland Holst • Hooge deernis

Regen Mijn lief in de grijze morgen stak paradijselijk af tegen het kamergraf en de gordijnen vol zorgen. Ik beet in haar zachte mond; toen bloeide zij langzaam open aan glanzige ogen en mond, doch sliep weer, bijna terstond. en nu is het weer de regen die herbegint zijn macht over mijn hart te nemen. Bertus Aafjes (1914-1993) uit: Het gevecht met de muze … [Lees meer...] overGedicht: Bertus Aafjes • Regen