Naar Dublin voor Philip Mechanicus Eén keer van Amsterdam naar Dublin gevlogen. Later schreef ik: Boven de Noordzee en de Engelse kust keek ik naar beneden en ik zag de landkaart uit de Bos Atlas: het woord Noordzee een beetje scheef gedrukt in het water en de namen van de kuststeden ook in de zee omdat er op het land geen plaats meer was. … [Lees meer...] overGedicht: K. Schippers • Naar Dublin

De bleke man Ik ben een bleke man met bril, Die nog met alles moet beginnen. Al ben ik van gezonde zinnen, Mijn vrouw kus ik te kalm, te stil. Al heb ik geest, 'k kan niets verzinnen, 't Vers dat ik schrijf komt niet van binnen. Ik ben een bleke man met bril. Soms weet men mij voor iets te winnen, Soms weet ik wat men van mij wil: Maar juist als 'k van emotie … [Lees meer...] overGedicht: Jan Meulenbelt • De bleke man

Brief aan een vriend Je wilt dus weten, beste, hoe 't mij gaat. Welnu, er is geen mens die 'k zou benijden en geen ellende die 'k niet weet te mijden en toch vind ik het leven desolaat. Ik ben vandaag de dag tot beetre tijden weer in zo'n eindeloze doorgangsstaat waarin geen plaats is voor geluk of haat en niets te hopen is en niets te lijden. 'k Bericht je niets … [Lees meer...] overGedicht: Jan Meulenbelt • Brief aan een vriend

Twee menschen door den nevel Ik zag twee menschen door den nevel schrijden, Zij gingen, arme' en handen dicht ineen, Ik zag, dat wat hen werkelijk hield gescheiden, Hen schijnbaar innig te vereenen scheen. Die menschen waren als twee boomen, eenzaam Die winter-witte mist heel stil omgeeft. - Dit hebben ziele' en ijle boom gemeenzaam, Dat eendre grijze nevel hen … [Lees meer...] overGedicht: Tony de Ridder • Twee menschen door den nevel

Voorgevoel Als jij er niet meer wezen zal Zullen mijn handen roerloos rusten En voor mij liggen, slap en smal, Ontzet, ontdaan van alle lusten, Daar jij er niet meer wezen zal. Als jij er niet meer wezen zal Zullen mijn ogen stuurloos staren En doven in der leden val Ternauwernood een beeld bewaren, Daar jij er niet meer wezen zal. … [Lees meer...] overGedicht: Clara Eggink • Voorgevoel

Een nacht De stegen van de stad zijn leeg en tochtig de luchten hel van koersende kometen. De wanden van een gracht begroeid en vochtig: door schimmelvegetaties aangevreten. Een zwaan begeeft zich klam en achterdochtig het donker in en maakt breed uitgemeten een tocht langs keldermuren, steil en bochtig. Ik lig er boven in mijn bed te zweten en weet me bij die ik … [Lees meer...] overGedicht: Max de Jong • Een nacht

Voor Walter Eigenlijk houd ik van de winter, Mitty als het ijs gemeen blauw ziet, de wind een feestneus maakt. Dan ben ik Kazan de Wolfshond, ik snuif de geur op van dunne repen gebakken spek, half blind strompel ik door de hoge sneeuw naar de hut, O, joker. Maar het was dit jaar een kwakkel. Veel, veel regen, soep in een lauw kommetje. Dat heeft natuurlijk … [Lees meer...] overGedicht: William D. Kuik • Voor Walter

Ik ben een arme man en ik verdien mijn dagelijks brood in schande. Ik haal dat is mij opgedragen met emmers water uit de regenput en voel mij schuldig omdat ik modder op de bodem zie. En zo begint de dag nog voor het kwaad ontwaakt is. … [Lees meer...] overGedicht: Jan Arends • Ik ben een arme man

Heelal Mijn geest gaat met een bonzend hart over de dagen, want ergens wordt haar naam bewaard en haar lichaam is daar ook bij en het verhaal, slapende, van ons, aan haar zij. Slapende zonder medelij en zonder onrust in de armen der eeuwigheid nu haar voleinding openligt naar alle zijden. Gerrit Achterberg … [Lees meer...] overGedicht: Gerrit Achterberg • Heelal

Herboren Ik ben geheel terug gekeerd. Mijn lijf is nergens bezig. Ik ben een open morgen. Zoo lig ik bij het klokgetik koel in 't heelal. Zooals een leven, pasgeboren, uitligt. Alleen het uur deelt bloed en adem mede aan het staren naar oogen, die nog sterren waren in een vorig uur. Gerrit Achterberg … [Lees meer...] overGedicht: Gerrit Achterberg • Herboren

Het open luik Het harde, houten luik is dicht; en daar achter is de dag met zijn parel-gouden licht; daarachter de boomen, de bergen, de wereld, de wind, de menschheid: man, vrouw en het fijne kind; daarachter de zon, daarachter de maan, daarachter de zilveren sterren; … [Lees meer...] overGedicht: Karel van den Oever • Het open luik

• De dievenwagen is geschreven door Willy Chanson, eigenlijk Willem Munnik (1884-1942), de helft van de gebroeders Chanson, vooral populair door hun act als het komisch duo Mie en Ko, een soort voorloper van Snip en Snap. Munnik schreef tientallen liedjes en tussen de lachsalvo's door was er dan plotseling, in 1924, De dievenwagen, waar tot op de dag van vandaag menig traantje … [Lees meer...] overGedicht: Willy Chanson • De dievenwagen

De cactus Kaal staat hij voor de blankheid der gordijnen, Verschrompeld in wat kiezel en wat zand En mist zijn ziel: het alverschroeiend schijnen Der eeuwge zomers van zijn vaderland. Maar aan het einde van zijn lijdzaam dulden, Spruit op een lichten morgen, als een vlam Van 't heet verlangen dat hem gansch vervulde, Een bloem van heimwee uit zijn dorren … [Lees meer...] overGedicht: Jan van Nijlen • De cactus

De reseda Geen Hokousaï, geen Vermeer, Zelfs niet de vlammendste Vincent, Verteedert en ontroert mij meer Dan, met zijn bloembak van cement, De kamer, blauw en brons gekleurd, Waar, naast roos en petunia, De onoogelijke reseda, Onzichtbaar haast, standvastig geurt Als vroeger, als voor vijftig jaar. Hier, naar het lichaam en den geest, Is liefde werklijkheid … [Lees meer...] overGedicht: Jan van Nijlen • De reseda

Lode Krinkels was toneelcriticus en journalist. Het internet laat weinig over hem los, maar hij schreef Een bundeltje oorlogsliederen na de inval van het Duitse leger in België, begin augustus 1914. Sonnet Gij, duitsche praalhans, schoftige Imperator, Wat schuilt gij achter benden moordenaren, Op welker daden huivrend volkren staren... Gij, van die roovers waardige … [Lees meer...] overGedicht: Lode Krinkels • Sonnet

Amsterdam In 't natte asfalt van de straten Spieglen slierten witte lichten, flits en schaduw - De lucht is dun en glinstrend: Een groene sluier, Waarin millioenen fonkelingen suizen. En 'k zie mijzelf, een vreemdeling, hier in dit lichaam loopen Tusschen de velen, in wier oogen glanzen Hunkering en vrees en drift en dood - Weer ben ik uren lang den weg … [Lees meer...] overGedicht: Gerrit Kamphuis – Amsterdam

Het zieke meisje Zij sloot haar ogen voor de wrede zon en Ontvoer volkomen de aanwezigheid Der anderen. Zij heeft zich diep bezonnen, Zij was alleen geweest ten allen tijd. Achter haar warme oogleden begonnen De fluisteringen van de eeuwigheid. Waarom was zij niet eerder overwonnen En van haar liefde en haar smart bevrijd? - Toen zij haar ogen eind'lijk … [Lees meer...] overGedicht: Anthonie Donker • Het zieke meisje

Amsterdam Wanneer je denkt hoe het vroeger was de kleine orgelman in Casablanca - je ziet hem nu nog wel op straat - smeet de jofele meiden door de dancing het was de tijd dat Kid Dynamite nog leefde die alles kon op trompet en sax aan de drum zat een neger met een gouden bril zo ernstig we noemden hem de deftige sprinkhaan dat was 1950 dat was de muziek voordat de … [Lees meer...] overGedicht: Richter Roegholt • Amsterdam

Wittenburg / Amsterdam In het huis dat geen stroom heeft kan je geen grammofoon draaien je hoort muziek van Mozart speelt er iemand van jullie fluit het is de draadomroep want die is wel hier in huis het meisje draait aan de knop maar voor ze het heeft gevonden klinkt de trompet van een jazzplaat het zijn maar een paar noten je wil dat ze het vasthoudt de trompet … [Lees meer...] overGedicht: Richter Roegholt • Wittenburg / Amsterdam

Boekenlust I de dood in duizend delen ik bewoon haar wanden ga voor hen uit stelen en leef met duizend onderpanden voor steen betaal ik weliswaar de huur balken, kranen en het woongemak, maar houd hier beter agentuur in letterkundig onderdak dit is een sterfhuis van papier - want aanstonds komt de dief & antiquaar die maakt catalogus en goede sier met … [Lees meer...] overGedicht: Boudewijn Büch • Boekenlust