Bedenkingen uit Voorschoten Er likt vannacht een ijsbeer aan de maan - weg is het vizioen! Er zitten slakken tegen de glazen van de broeikas aan, die hard naar de begane grond afzakken. Over het dorp welft zich de regenboog; de wegen zijn gevoerd met blauwe modder, en wijzen in hun bomen recht omhoog, naar wolken slechts en hun verwaaid geflodder. … [Lees meer...] overGedicht: Max de Jong – Bedenkingen uit Voorschoten

Een deugdelijk jaar lk wensche u een jaar, dat zachte als zijde is; ik wensche u een jaar, dat blank en blijde is; ik wensche u een jaar, dat ver van krank is, een deugdelijk jaar zoo breed als 't lang is; ik wensche u een jaar, dat, als 't voorbij is, een zalig jaar voor u en mij is; ik wensche u een jaar, zoo Gods gebod is, dat in en dat uit geheel voor God … [Lees meer...] overGedicht: Guido Gezelle – Een deugdelijk jaar

Nieuw jaar Nog eens ten einde 't oude en voor aan 't nieuwe jaar, en tel ik tachentig op negen maanden maar! Waar zijn die zeventig en negen jaren henen? Als nieuwe dromen elk verschenen en verdwenen, en nu de volle som: maar ene oude droom. Wanneer zal 't einde zijn? Hoe lang staat de oude boom op taaie wortelen en weert zich, onder alle die daags bij duizenden … [Lees meer...] overGedicht: Constantijn Huygens – Nieuw jaar

Bij den uitgang van het jaar Daar bromt de laatste slag! een jaar ligt weêr bedolven In d' oceaan des tijds. Op de afgelegde baan Werd menig levensboot verslonden door de golven, Trof menig, hoe verzeild, in 't einde een wijkplaats aan. Een zekre wijkplaats? neen! wij worstlen met gevaren, En dobbren, tot de zee ook onze boot verslindt.... Gelukkig hij, die, hier … [Lees meer...] overGedicht: Hajo Albert Spandaw – Bij den uitgang van het jaar

De kleine sprokkelaarster 't Is koud en guur, de grond is nat, De regen stroomt op 't dorre blad Langs tak en struiken neder. De wind blaast langs mijn kaken heên; 'k Ben ver van huis, ik ben alleen. Hoe vreeselijk is het weder! … [Lees meer...] overGedicht: Nicolaas Antonie van Charante – De kleine sprokkelaarster

De laatste dagen en de laatste vragen van het geleden jaar staan voor de deur, de bomen kouder en de dromen ouder maar de verwachting nog vol gloed en kleur want wij geloven: het licht van boven is niet te doven stelt niet teleur voor alle vragen van alle dagen achter de einder achter de deur. Anton van Wilderode (1918-1998) uit: Op hoop van vrede … [Lees meer...] overGedicht: Anton van Wilderode – De laatste dagen

God en de grizzly. De grizzly en god op een bankje bij de lethe zit een grizzly hersens te eten. aan de overkant staat god, wenkend met een honingpot. maar de grizzly hapt onverstoord uren, maanden, jaren voort. … [Lees meer...] overGedicht: C. Buddingh’ – God en de grizzly. De grizzly en god

Freek de Jonge schreef dit gedicht voor Trouw. Op de website van de krant vertelt hij er meer over. Blijf Het Verhaal vertellen We trekken Het Verhaal als ooit de Vlaamse primitieven niet langer vol verlangen naar ons toe We kunnen het redelijkerwijs niet meer geloven Laten de oren hangen naar het consumptieve Zijn de strekking moe … [Lees meer...] overGedicht: Freek de Jonge – Blijf Het Verhaal vertellen

Op Gedichten.nl wordt iedere dag een snelsonnet (ook wel 'sonnettette') geplaatst, dat aanhaakt bij de actualiteit. De laatste drie gingen over Kerstmis. Kerst Als kind herinner ik de late mis Met de mystiek van wierook en de psalmen De broodjes die vers uit de oven walmen Het uitgestelde slapen na de dis De kerk staat nu wat verder van mijn huis Wel heb ik heel de … [Lees meer...] overGedicht: drie kerstsnelsonnetten

Het geboren woord Het Woord? Ge zoekt het Woord? Kerstklokken luiden. Het Woord werd vleesch, en is een kind. Geen Wijzen kunnen korter duiden Wat u en mij aan 't leven bindt. Zij die Geweld meer dan het Woord aanbaden Bootsen een kribbe en knielen neer. 'T kind dat zij dagelijks verraden Vereeren ze als hun God en Heer. De onsterfelijke Koning van de … [Lees meer...] overGedicht: Albert Verwey – Het geboren woord

Kerstboomen Het plein, reinblank, in ban van sneeuw gevangen, Is omgetooverd in een woud van dennen. Wie zou ze in avondkameren herkennen, Vol kaarsenlicht, met bonte pronk omhangen? 'k Zie meisje en knaap al naar den kerstboom rennen, Een blos van blijheid op de bloesemwangen, Hem vroom begroeten met gewijde zangen, Zich door zijn gaven laten mild verwennen. … [Lees meer...] overGedicht: Hélène Swarth – Kerstboomen

Tussenuur Midwinterdag - De geur van oude jassen, de gang met kalken licht om in te dwalen; een schateren - grindstorting - uit een klasse; en dan hoort men de school weer ademhalen. Dit is mijn land. Ik zal niet meer verkassen: Dr. I.G.M. Gerhardt, oude talen. Vergeef mij, God, mijn duizendvoudig falen. Ik kon dit nimmer in mijn schema passen. … [Lees meer...] overGedicht: Ida Gerhardt – Tussenuur

Gekruide kamperfoeliegeur Een stokroos in zijn volle fleur Een late vlinder bij het perk Een buurman op zijn veld aan 't werk Een kater die zich zalig zont Een smaak van honing in de mond Een maaltijd rijk en naar den aard Waarbij geen knoflook werd gespaard Een kleine kring van vrienden die Verslingerd zijn aan poëzie; Dat alles, mèt een goed glas … [Lees meer...] overGedicht: Jan Greshoff – Gekruide kamperfoeliegeur

Caligula Waar later reseda’s en radijzen bloeien Dit is in mei en in een tuin en langs de sporen Van een landelijke trein Is thans In de vrieswind en in december In de wind zonder licht zonder herders zonder vogels Zonder enige kans een veulen doodgevroren … [Lees meer...] overGedicht: Hugo Claus – Caligula

Lijfsbehoud Tulpen te tuimelen op de verte staan zo wil ik je nog raken bij het zwermen van verhevigde duiven waarop de zon sprenkelt zijn vette vingers lentelicht. Drijfluchten donkeren. Gedrum is er, en droefte. Plens ik bloesem op dit rode blad, het is een pad wég van mijn bloedbevlekte hand. Moedwillig ik ruk je de maan en de man en de letters van het bordkarton … [Lees meer...] overGedicht: Dirk Vekemans – Lijfsbehoud

Zeeroep Ik ging gelooven dat ik nu zou rusten, Den winter in 't ommuurde stadje blijven, Een huis bewonen, klare zinnen schrijven En voor het eerst wat langer voortgekuste Vrouwen hier bij mij hebben en, ter ruste Met hen gegaan, lang in omhelzing blijven. En langzaam werden mij hun willige lijven Vertrouwd als vroeger vaak bezeilde kusten. … [Lees meer...] overGedicht: J. Slauerhoff – Zeeroep

De schalmei Zeven zonen had moeder: Allen heetten Peter, Behalve Wanjka die Iwan heette. Allen konden werken: Een was geitenhoeder, Een vlocht sandalen, Een zelfs bouwde kerken, Maar Iwan die Wanjka heette Wilde niet werken. … [Lees meer...] overGedicht: J. Slauerhoff – De schalmei

• Ter gelegenheid van de voetbalderby Sparta-Feyenoord, komende zondag. Phida Wolff was een in Feyenoord-kringen beroemde administrateur en chroniqueur van de club. En soms dichter. Laatste wil Honi soit qui mal y pense Het liep af met opa Bakker, wat je in zijn ogen las, zodat ’t voorland van de stakker weldra het Hiernamaals was. Kreunend lag hij op zijn … [Lees meer...] overGedicht: Phida Wolff – Laatste wil

Schrenslompen Schrenslompen, dat doe je in een schuurtje als het koud is. Schrijlingse geiligheid, slompen is sowieso al hartverwarmend maar schrens, dat is schrijnend, beverig, heartrending. Schr, schr, een schrobzaagje. Met jouw armpje tussen mijn benen, in de kou hou ik het meest van jou. Slompen? Een niet bestaand woord is het beste woord voor intieme en … [Lees meer...] overGedicht: Anneke Brassinga – Schrenslompen