1945 Op wat legerauto's na lege wegen, waanzinnig veel vis in de meren, de grootste stilte ooit gemeten in Overijssels kop en ergens moesten nog frontlijnen lopen en landschappen zijn, steden en deelstaten die bleven zweren. Aan de Beulaker gingen we - vijf jongens, vier meisjes - met een bus eierpoeder en één pakje Craven-A kamperen. … [Lees meer...] overGedicht: Ed Leeflang – 1945

Een verre reis Je ging, gezeten in een emmer, naar een Zekere streek op reis, waar enkel grote, Pokdalige dokters en goede heelkruiden waren. Dat was een reis, die je nooit heeft verdroten. Je was immers een emmer vol ziekte. Ja, Een door en door krank vat, en je zocht Beterschap. Er vloog jou een regen achterna Van scheldwoorden van het grauw. Maar toch, … [Lees meer...] overGedicht: Gerrit Komrij – Een verre reis

Baal Sjem Kultuurvreten: ketch-up yoga op hot-dog karma, Bahavadgita lezen bij licht van wierook terwijl de wensdroom Witte Licht op lage pit in de gaarkeuken van het moderne denken verpietert. Tussen acupunctuur-pop en zen-beat met spreuk spiritisme en dooddoener drugs wordt slijk tot golem en tot god gekneed: in zijn dode mond is mode het baalsjem, … [Lees meer...] overGedicht: Jotie T’Hooft – Baal Sjem

Achtste grafgedicht Maria van Burgondië ligt te Brugge in brons; Ilaria del Caretto in Lucca lieflijk ligt, in marmer uitgehouwen 't wassen aangezicht, zooals Medea Colleoni in Bergamo. Het vleesch der afgestorvenen wordt op aard verdrongen door marmer, brons, arduin; zilver en goud op urnen, tomben, schrijn en sarcophaag behoudt reliëf bedriegelijk voor aderen, beenderen, … [Lees meer...] overGedicht: Christine D’haen • Achtste grafgedicht voor Kira van Kasteel

Uit Brabant Melancholiek is 't klinken van de bellen Aan 't haam* van 't paard, dat stapvoets sloft in 't zand, Het opgeschoffeld stof zweeft naar de kant En gansche zwermen vliegen vergezellen Het beest, dat scheukt* en kopschudt van hun kwellen. De kop omlaag, door 't kwastig net omrand, Zo trekt het dier langs 't hooge dorre land De tweewielskar en blijft eentonig … [Lees meer...] overGedicht: Johannes B. Schepers – Uit Brabant

Toen kwam ik in een groote stille stad. De huizen-oogen waren zwart en dom En zonder glans. Zij keken droef en mat ... De lucht was vol van somber klokgebrom. Daar kwam een stoet. Vóóraan een man, die bad; En dan veel mannen, zwart, de ruggen krom, Of 't leed ze allen kromgebogen had Met centnaars* last. Zij weenden stil en stom. En elk van hen had in de droeve … [Lees meer...] overGedicht: G.C. van ’t Hoog — Toen kwam ik in een groote stille stad

Bij de dood van een parelhoen In 't luide, ronde dorp dat Aardbol heet leest elkeen elke dag de naam der doden maar rouwen wordt door hun getal verboden zodat men zelfs zijn vaders graf vergeet. Tot men in 't zand een zieke vogel vindt, het zachtgrijs parelhoen met brekende ogen, en al wat sterft houdt plots uw hoofd gebogen over het laf geheim dat weer begint. … [Lees meer...] overGedicht: Karel Jonckheere – Bij de dood van een parelhoen

Taal Ik ken de woorden alleen van horen zeggen. Zij zijn mij verwant als de neven in Finland die brede schouders hebben, kalme ogen, waarin geruisloos bomen groeien, sleden rijden. Ik denk aan hen in brieven vol rivieren, wit hout stroomafwaarts, vol van sneeuw en liefde. Omdat zij eenzaam zijn en onbereikbaar als woorden. Ankie Peypers (1928-2008) uit: Taal … [Lees meer...] overGedicht: Ankie Peypers – Taal

De drie bevalligheden* Is Aglaïa deftig*, schitt'rend, Is haar schoonheid meer dan schoonheid; Even als de grootsche luister Van een' held'ren nacht des winters: Kwijnt in Euphrosine's oogen 't Vuur der zagte, ted're liefde; Teekent heur bevallig wezen Niets dan tederheid en liefde: … [Lees meer...] overGedicht: Jacobus Bellamy – De drie bevalligheden

Nietigheid Ach! al des stervlings roem is niet Dan blinkend ijs en ruischend riet. Het ijs versmelt, het rietjen knikt, Als zon of wind het tegen blikt. Waar blijft dan 't schitterschoon kristal? Waar 't oorbehagend pijpgeschal? Eén rukjen luchts, één zonnestraal! Daar ligt des hoogmoeds flonkerpraal. Willem Bilderdijk (1756-1831)   Willem … [Lees meer...] overGedicht: Willem Bilderdijk – Nietigheid

De Elyzese velden (fragment uit: De Hollandsche natie) Een zuivre lucht kleedt hier met purperglans de velden, Een zachte rozengeur golft over 't jeugdig land, Met lauwerbossen en gewijde mirth beplant. Hier groeit onsterflijk ooft aan dikgezwollen trossen, Het zilver beekje glijdt door eeuwig groene bossen, Omzoomd met bloemen, die zich spieglen in 't kristal: Een … [Lees meer...] overGedicht: J.F. Helmers – De Elyzese velden

• Vandaag Nationale feestdag in België. België bovenal Midden groote landen ligt ons kleine land, als in gouden randen echte diamant. Hooge boomen, blijde stroomen, duin en zee, en berg en dal; werklijkheid der zoetste droomen: België, België bovenal! Over vlas en koren, hoeve en lindetop, schiet een spitse toren scherp ten hemel op: Bijlen, … [Lees meer...] overGedicht: René de Clercq — België bovenal

Jeruzalem. De stem van Jeruzalem: door de dagen Roept Jeruzalem, door den donkren nacht. Als Moeder troost, wanneer haar zonen klagen, Zóó troost die Stad der Steden onze klacht. Londen. Maar de stem van Londen. In u verloren Valt elke schoone stem. Eén wild geweld. Boven de lucht, onder den weg, de sporen Waarlangs het leven naar den afgrond snelt. … [Lees meer...] overGedicht: Jacob Israël de Haan – Kwatrijnen

Kwatrijnen Geen meening heb ik en niets houdt mij vast, mijzelf vertrouw ik niet en op den tast ga ik de uren door - er is geen weten, geen aflaten; de wereld is een last. De woorden loopen toonloos uit mijn mond, de uren gaan den etmaal altijd rond, er wordt geleefd, gestreden en gestorven; geen die hierin een richt- en steunpunt vond. … [Lees meer...] overGedicht: Maurits Mok – Kwatrijnen

Kwatrijnen Zoolang de oorlog, dwars door zijn alarmen, Gedoogt dat wij ons aan elkander warmen, Zal ik het leven niet verbeteren, Vanavond wil ik slapen in uw armen. * Ik zie mijn hand, zij zal mij eens begeven. Ik zie het zonlicht op het water beven. Ik hoor de stem, die mij het liefste is. Ik schrijf: een snel, smal randschrift op het leven. * … [Lees meer...] overGedicht: Han G. Hoekstra – Kwatrijnen

• Vandaag 101 jaar geleden: de geboorte van Dada. DE FABRIEK Zzzz wiep tikke klets tikke klets tikke tikke klets tikke klets tikke klets HET WIEL De Ziel Zwart Grijs Blaauw Zzzz wiep … [Lees meer...] overGedicht: Antony Kok – De fabriek

• Lieke Marsman over de allervroegste schrijfsels van Rutger Kopland: “Maar weinigen weten bijvoorbeeld dat Rudi ooit lid was van een berucht genootschap, de Apensioux genaamd (wachtwoord: Vang den mustang), een club die samenkwam bij een zekere Grote Eik en die zorgvuldig bijhield wat men van plan was. Zoals het een club betaamt, was er een reglement: Art. 1: Wie de club … [Lees meer...] overGedicht: Rutger Kopland – Wat is geluk

• Slauerhoff was vijf jaar getrouwd getrouwd met danseres Darja Collin. Kon ik eenmaal toch jouw dans weergeven In een van het woord bevrijd gedicht, Eenmaal even vrij en lenig zweven Als jij in de lucht en in het licht Met je lichaam doet, dat toch niet even Los van de aarde is als wat ik dicht, Zich met moeite van den grond opricht, Zwaarder dan mijn geest, en … [Lees meer...] overGedicht: J. Slauerhoff – Kon ik eenmaal toch jouw dans weergeven