Gedicht uit de nieuwe aflevering van kunst- en literatuurtijdschrift Tortuca. Hier, nee daar, tussen de heg, een vlek uit een conversatie, daar per ongeluk per windzucht ingevlogen en er verder in geduwd door iemand die zo nodig even al te openhartig moest staan schreeuwen. Pluk het eruit, ruim het op, gooi het in de grijze bak en zet het morgen buiten. Dan maalt … [Lees meer...] overGedicht: Griet Menschaert – Hier, nee daar, tussen de heg

Door Martijn Benders gekozen uit zijn nieuwe bundel Lippenspook.   Onder de hoerige wol van de sterren Onder de hoerige wol van de sterren sappelt de eekhoorn eenzaam op een beukennoot. En de boom, zijn huisje, morsdood. En het bos, huis van zijn huisje, morsdood. Verderop, een dakloos lammetje knagend aan een wei. En de wei, niemand woont er op de … [Lees meer...] overGedicht: Martijn Benders – Onder de hoerige wol van de sterren

Uit Toegiften, de 21ste bundel van Wijnand Steemers.   Sonnet 22 op tilt zitten wachten – op gelukkige regels – erin- , tussen- , uitwrikken van vreemde talen – opzichtig optillen van spekgladde tegels – fris staren naar – maanzieke – lelies vandalen – onder die tegels – schimmels – versagen – inbraak – in je zekerheden – blijven tolereren – sponningen – … [Lees meer...] overGedicht: Wijnand Steemers – Sonnet 22

Gedicht van vandaag staat in Radeloos en betoverd van Pat Donnez. INT. APPARTMENT SLAAPKAMER – AVOND     ZIJ     Kon ik de stilte maar wat harder zetten. Ze neemt een trek van haar sigaret.     HIJ     Wat zeg je? Het scheerapparaatgezoem valt stil.     HIJ     Vind je ‘t beter zo? Hij gaat met … [Lees meer...] overGedicht: Pat Donnez – Int. appartement slaapkamer – avond

Uit In die tijd die, de nieuwe bundel van Elly de Waard.   Ochtend in de tuin Ochtend in de tuin, mijn ogen tranen van het opstaan Naar het mooie dat ik zien wil moet ik haast raden Het is maar klein verdriet dat meekomt, kleine tegenslagen Misschien van gisteren pas of enkele dagen Maar het draagt wel onvermijdelijk de herinnering aan pijnlijk grote … [Lees meer...] overGedicht: Elly de Waard – Ochtend in de tuin

  Bijna nooit Bijna nooit zie je een vogel in de lucht zich bedenken, zwenken, terug. Judith Herzberg uit: Dagrest (1984) … [Lees meer...] overGedicht: Judith Herzberg – Bijna nooit

DE LANDMINNAAR Wel man, wat kan u de stad behagen, dat gij mij durft plagen om mijn keur? 't Lust mij niet te leven naar de sleur. Al wat de stad kan geven heeft geen smaak of geur. Hoor mij, wilt gij onschuldige vermaken onverhinderd smaken? Kom op 't land! Leer eenvoudig leven; heb verstand! Natuur wil heil u geven; neem het uit haar hand! Betje Wolff … [Lees meer...] overGedicht: Betje Wolff & Aagje Deken – De landminnaar

Gedicht van vandaag staat in Brief aan wie niet bestaat, de nieuwe bundel van Peter W.J. Brouwer, die gister gepresenteerd is. BRIEF AAN WIE NIET BESTAAT Wanneer ik overmorgen langs de acacia's in je straat kom rijden, het autoruitje lafhartig half naar beneden gedraaid om te zien hoe wit de wanden in je huis met de uitgevlogen kinderen nu eigenlijk waren dan is … [Lees meer...] overGedicht: Peter W.J. Brouwer – Brief aan wie niet bestaat

LIEFDESVERKLARING Hoe schoon zijn uwe voeten Wat zijn uw schoenen duur Wanneer mag 'k u ontmoeten? Mijn liefde is zeer puur. Gij zijt niet overbodig Gij hebt zelfs voor uw neus Niet eens een zakdoek nodig Zo schoon is deze, heus. Uw oren met z'n beiden Staan aan de buitenkant Die kunnen mij verleiden Te vragen om uw hand. … [Lees meer...] overGedicht: Jopie Breemer – Liefdesverklaring

‘Volta do mar’ staat in Vet hart, de nieuwe bundel van Koenraad Goudeseune.   Volta do mar Land in zicht was nooit een lied, maar wat zing je als het mist? Iets treurigs, dat staat vast. Altviool, mandoline of Turkse luit, kies maar, het maakt niet uit. Viel het al iemand op dat snaarinstrumenten de vorm hebben van een boot, dat je van muziek kunt zeggen: … [Lees meer...] overGedicht: Koenraad Goudeseune – Volta do mar

• Onderstaand gedicht stond in Oranje-moppie (een verzameling van snaaksche verzen en liederen, den Koning opgedragen) van ene Asmodée - waarschijnlijk een schuilnaam van de journalist A.A.T. Visscher (1819-1881). Troonrede-lied Weer sprak de koning van zijn troon, Een kamer-oopning-rede; Van welvaart, bloei en overvloed. Vooruitgang, vrijheid, vrede. Of hij gelooft … [Lees meer...] overGedicht: Asmodée – Troonrede-lied

Thuis `Lul!' schreeuwde Ma. `Trut!' riep Pa. Alhoewel zij van mij hield rende Ma de deur uit. En Pa? Haar achterna! Ik hoorde ze op straat. `Ben jij van mij?' - `Jazeker!' `En ik van jou?' - `Vanzelfsprekend!' `Vergeet mij niet!' loeide Pa en Ma riep: `Waarom niet?' Hugo Claus (1929-2008) … [Lees meer...] overGedicht: Hugo Claus – Thuis

De eenzaamheid Denk niet, lieve speelgenooten! Dat de tijd mij heeft verdroten, Toen ik gistren zat alleen. Die vermaak heeft in het lezen, Hoeft geen eenzaamheid te vreezen, Maar is altoos wel te vreên. Vader zegt, dat brave menschen Dikwijls naar die uurtjes wenschen; Dikwijls naar hun kamer gaan, Om in oude en nieuwe boeken Wijze lessen op te zoeken: En dat … [Lees meer...] overGedicht: Hieronymus van Alphen – Eenzaamheid

Na wat journalistieke stukjes en een boek dat op een vergissing is gebouwd, dus door de ondeskundigheid van wie vertrouwt op veel noten, en meer van die gelukjes werd hij autoriteit met al die nukjes van iemand die te weinig ongelijk heeft verstouwd. Zijn snieren, de welsprekende rukjes van zijn hoofd als hij iemand uitjouwt! Maar de angst dat hij wordt … [Lees meer...] overGedicht: J.P. Guépin – Na wat journalistieke stukjes

Herdenken wij W.J. van Zeggelen, die 205 jaar geleden geboren werd. Mode Een fee, die opwelt uit de vloed Van wulpse zotternijen; Een dwinglandes, die aan haar voet De wereld neer doet vlijen. Een zonderling vernuftig dier, Dat nooit zich zelve rust geeft, Vorstin en tevens kamenier, Die in caprices* lust heeft. Een plaaggeest en een vleieres, Met rozen op de … [Lees meer...] overGedicht: W.J. van Zeggelen – Mode

Maan De maan als een uit mij gevallen oog, een iris die te groot was voor mijn kassen. Het heeft nooit in mijn voorhoofd willen passen. Ik kon er niets door zien, het leek te hoog. Nu kijk ik achter sterren en moerassen. Alles wordt klein en zeeën stromen droog tot op een traan, om engelen te verrassen, verdwalend in 't gezichtsveld van mijn oog. Ik staar door … [Lees meer...] overGedicht: Adriaan Morriën – Maan

Een cadavre exquis is een gedicht dat door meerdere dichters is geschreven, zonder dat zij op de hoogte zijn van de delen die door de anderen worden geschreven. Het onderstaande verscheen in het surrealistische tijdschrift De schone zakdoek, waarin vaker cadavres exquis werden gepubliceerd. De dichters van deze twee gedichten waren Theo van Baaren, Chr. J. van Geel, Louis Th. … [Lees meer...] overGedicht: T.v.B., C.v.G., L.Th. L., E. T., G. P. – Beterschap

Een week geleden overleed ‘vergeten dichter’ Michael Deak. Bloemlezing. Lied en liefde Vertolk het lied der late nachtegalen, en leer de taal der tederheid verstaan wanneer de vogelen der minne slaan en onder 't lover de gelieven dwalen. Hun liederen zijn simpel te vertalen: 't gefluit vangt luid met jubileren aan; het klaagt zo traag van treurigheid en traan, en … [Lees meer...] overGedicht: Michael Deak – Lied en liefde

De meiden meehelpen het weidevee melken Voor J.A. 't Boerenleven lijden Met de meiden en de knechts Doet de geest en 't lichaam sterken 't Is zo goed om flink te werken Maar laten wij nu slapen Want de rapen op het veld Zullen zeker Toch wel groeien En dan morgen friswat stoeien En daarna met de mijden Naar de wijden helpen melken En de grote rodekolen En de … [Lees meer...] overGedicht: Jan Hanlo – De meiden meehelpen het weidevee melken

Molens, meiden, melkvee Molens maaien; meiden slaan het linnen; vissen schieten bliksems door de vaart; wolken steigren blindlings hemelwaarts einders uit en storten elders binnen. Kerken knielen. Toornig, buffelzwaar, tarten zij de buik der westenwinden. Dorpen hurken met geloken blinden onder eeuwenoud en vaag gevaar... Boeren, bultig in hun … [Lees meer...] overGedicht: Gerard den Brabander – Molens, meiden, melkvee

‘Signaal en ruis’ staat in de binnenkort bejubelde nieuwe bundel Te voet is het heelal drie dagen ver, van K. Michel.   Signaal en ruis Walvis landt op vissersboot. Trainer vindt vliegtuigdeur op voetbalveld. Student heeft seks met standbeeld. Dronken man zit vast in brievenbus. Indiër rijdt al elf jaar achteruit in auto. Zwitser breekt record … [Lees meer...] overGedicht: K. Michel – Signaal en ruis

'k Zou elk gedicht ... 'k Zou elk gedicht beginnen met een vloek, om de stommerds een steen naar de kop te smijten, om de zielige sufferds te stampen tot koek en rauw en snauwend van mij af te bijten; of elk gedicht beginnen met een grap, om met heel de comedie de draak te steken en, lallend als een dronkenlap, het vieze misgewas de nek te breken. Maar best zou … [Lees meer...] overGedicht: Bert Decorte – ‘k Zou elk gedicht …

De negerwaan van het wit gezicht De duivel heeft een wit gezicht, wij zoeken zijne kinderen; en komt ons dat ten kwade bij het eeuwige gericht, niemand kan het verhinderen. Breek de kokos open en je vindt een wit gezicht; Snijd een lichaam open en je vindt een wit gezicht; Ga naar het plantagehuis en je vindt een wit gezicht. Het schiet een hart vol angst als het … [Lees meer...] overGedicht: Luc Tournier – De negerwaan van het wit gezicht

Veel nieuwe titels in de DBNL, waaronder een van De Schoolmeester. De avondstond Wat is toch, wanneer het donker wordt, de avondstond verrukkend! Vooral wanneer men overdag heeft moeten zeggen: ‘Wat is het drukkend!’ En dan drinkt men met veel meer plezier een scharretje* met een glaasje bier. Ook weet ik niet hoe er mensen kunnen zijn die iets hebben tegen de … [Lees meer...] overGedicht: De Schoolmeester – De avondstond