Veel nieuwe titels in de DBNL, waaronder een van Hajo Albert Spandaw. Anakreon (Naar Gleim) Anakreon, mijn meester, Zingt slechts van wijn en liefde; Hij zalft den baard met zalven, En zingt van wijn en liefde; Hij kroont zijn hoofd met rozen, En zingt van wijn en liefde; Hij kust in 't groene lover, En zingt van wijn en liefde; Is bij den dronk een koning En … [Lees meer...] overGedicht: Hajo Albert Spandaw – Anakreon

Veel nieuwe titels in de DBNL, waaronder een van Nicolaas Beets. Zaansch liedeken Het IJ is breed, de Zaan is breed: Wie wil de Zaan bevaren? De meisjens zijn er net gekleed, Zoo als vóór honderd jaren. Haar oogen blaauw en blank haar vel: Ik mag de Zaansche meisjens wel. Het IJ is breed, de Zaan is breed: Wie wil de Zaan bevaren? Men vindt er molens by de … [Lees meer...] overGedicht: Nicolaas Beets – Zaansch liedeken

•• Deze week aandacht voor Dichters van het nieuwe millennium, waarin het werk van 24 hedendaagse dichters onder de loep wordt genomen. Als laatste een gedicht van Vrouwkje Tuinman. De rest van het jaar, want het is nu eind oktober, heb ik voldoende tijd om alle vragen nog maar eens te stellen. Wat er veranderd is. De beste vriend is weg en daarom wil vriendin me ook … [Lees meer...] overGedicht: Vrouwkje Tuinman – De rest van het jaar

•• Deze week aandacht voor Dichters van het nieuwe millennium, waarin het werk van 24 hedendaagse dichters onder de loep wordt genomen. Als vierde een gedicht van Eva Cox. Ik heb een mijnschacht in mijn keel ik val omlaag vanuit mijn kamer zit als een pad gevangen in een bel van steen het is hier stil zo stil dat ik mijn dromen hoor ritselen als dode blad’ren ik … [Lees meer...] overGedicht: Eva Cox – Ik heb een mijnschacht in mijn keel

•• Deze week aandacht voor Dichters van het nieuwe millennium, waarin het werk van 24 hedendaagse dichters onder de loep wordt genomen. Als derde een gedicht van Lieke Marsman. VASTHOUDENDHEID Er bestaan vele redenen waardoor je niet stil kunt blijven liggen, ’s nachts. Als je steeds moet hoesten, bijvoorbeeld, zal je lichaam op en neer schokken alsof je op een … [Lees meer...] overGedicht: Lieke Marsman – Vasthoudendheid

•• Deze week aandacht voor Dichters van het nieuwe millennium, waarin het werk van 24 hedendaagse dichters onder de loep wordt genomen. Als eerste Annemarie Estor.   VUURDOORN ME Wikkeme? Kamilleme… BraveHendrikme maar. Vioolme, heliotroopme. Boekweitme, maagdenpalmme. Lisme, krokusme… zonnedauwme, klitme... − Judaspenningme, guichelheilme, … [Lees meer...] overGedicht: Annemarie Estor – Vuurdoorn me

Poëzie Vóór mij een blanke vlakte, teer stillicht Droomend daarover; in dat droomrig-fijn, Op hoogen troon van marmer, sneeuwigrein, De Heerlijke met schittrend aangezicht. En plechtig trad tot haren glorieschijn, Vonkling van liefde en hulde in 't oogenlicht, Een stoet van paladijnen, hooggericht Hun offerschaal vol purperen hartewijn. Dan, als zeeruischen over … [Lees meer...] overGedicht: Marie Boddaert – Poëzie

ZOMERNACHT Ik stond op 't duin onder maanlichte lucht, Rein blauw, dat plechtig rees en teeder helde, - Of 't aarde omveilgen wou - ver achter velden, En ijle boomenlaan naar klein gehucht, En stille duinrij, ingeslapen vlucht Van doffe golven naast de lichtdoorwelde Woelgolven van de zee. De lucht vertelde: 'k Hoorde altijd graag naar 't spreken van de lucht. En … [Lees meer...] overGedicht: Marie Boddaert – Zomernacht

Uit Daedalea, de nieuwe bundel van Tomas Lieske, een vertelling in gedichten en prozagedichten, met als ondertitel “Acht klonkies voeren een stemmenspel op onder regie van Keto Stiefcommando”. Verder voorproefje hier.   Dit is de zang van de kraai van Arc. Ik ben de kraai van Arc, Ia Arc, de waker in het hondse uur. In mijn naam keren heldinnen terug, hun … [Lees meer...] overGedicht: Tomas Lieske – Dit is de zang van de kraai van Arc

OVER HET GRAS Over het gras en over het water dwaal ik achter de beminde die ik vroeg en die ik later, die ik nimmer, nimmer vinde. Smalle schelpen zijn haar handen om een eeuwge zee te horen, in zijn wieg en broze wanden zingt haar hart mijn wee verloren. Handen die mijn hoofd niet koelen met hun sneeuw, de lichte, zachte. Hartklop die ik niet zal … [Lees meer...] overGedicht: Jan Engelman – Over het gras

BEDZUCHT 26 november 1656 Wat zou ik op doen? Leed en ongemak gaan lijden? Zien wat mij niet en kan verbeet'ren noch verblijden, en horen wat mij spijt, en ruiken wat mij kwelt? Nee. 't Nestje waar ik lig is min of meer gesteld als waar ik tweemaal drie en nog drie maanden in lag, voordat ik schreiend aan de tepel van de min lag. Ik lig warm, ik lig dicht, en … [Lees meer...] overGedicht: Constantijn Huygens – Bedzucht

Gister overleed de Haagse dichter Daan de Ligt. van oude mensen ... ik zie de oude Takma* lopen leunend op z'n stok de lasten van een stil verleden doen z'n schouders buigen ik zie m'n oude vader lopen langs verlaten straten het gewicht van eenzaamheid als ballast op z'n rug en dan zie ik mezelf als oude man voorbijgaan is dit een toekomstbeeld van een ver … [Lees meer...] overGedicht: Daan de Ligt – Van oude mensen …

RITOURNELLE Het licht doet met me wat het wil, of ik al ga, of ik sta stil, of ik iets neem, of iets leg neer, bij alles is het licht mijn heer. Zo word ik, man, toch nog een vrouw; ik die van rood houd, word een blauw; ik die van dag wil zijn, een ding van avond met in de schemering een rode streep, die duidt op wind, tot ik het licht van mijn eigen vind en met … [Lees meer...] overGedicht: Pierre Kemp – Ritournelle

[Pierre Kemp schilderde ook.] ROOD I De mensen zien het niet, hoe ik blijf staan voor een bijzonder rood. Ik kan er niet vandaan. Het wordt al groter naar ik het bekijk. Het wordt al dieper naar ik meer wijk. Rood, waarom zijt gij geen wezen, niet vrouw, noch man, maar dat ik toch mijn bleke handen geven kan? DROMEND VAN ZULK BLAUW Als ik nog lang naar dat blauw blijf … [Lees meer...] overGedicht: Pierre Kemp – Rood & Dromend van zulk blauw

GERUISCH De wind is een ding en de bladeren zijn een ander. Ze ruischen onderling al lang samen met elkander. Ik sta daarbij en luister mij niet moe. Soms schijnt me alles vaag, soms alles klaar. En als ik even mijn hoed af doe, is muziek een beweging door het haar. Pierre Kemp (1886-1967) … [Lees meer...] overGedicht: Pierre Kemp – Geruisch

Gedicht afkomstig uit Druppel, het poëziedebuut van Nicolaas Matsier. De bundel is uitgegeven door meesterdrukker Ser J.L. Prop, bij wie hij ook (via de mail) te bestellen is. DRUPPEL Er hing een druppel aan een tak, blank, vol gedachten. Niet veel was het dat hem ontbrak tijdens het korte wachten. Hij spiegelde het hoge en het lage, wat voor en achter was, een … [Lees meer...] overGedicht: Nicolaas Matsier – Druppel

Het regent, het regent Regen spet, regen spat 't zijn geen tranen, 't is geen weenen, water, water dat vloeit henen - opgepast of je wordt nat - regen sputtert, spettert, spat; ‘ik heb nimmer lief gehad.’ Veege zwermen, regenschermen spreiden doods hun zwarte vlerken over vreemde vormen uit, niet van menschen, maar van zerken; alle zerken togen uit, zerken … [Lees meer...] overGedicht: Dop Bles – Het regent, het regent

OLYMPISCH Komt hij nabij uit 't heidensch verleden, Volkslieveling en keizerskampioen, Getooid en geteekend met het blazoen Der jonge lachende doodsgereeden? Deze fiere Fries met het goudgeel haar, Felle sperwerkop met smalle wangen, Armen als buigzame stalen stangen Heeft dood tot speer en sterven tot gebaar. Het zijn weer tijden van spelen en nood. Men bidt … [Lees meer...] overGedicht: Willem de Mérode – Olympisch

En soms wil zij opnieuw het meisje wezen waarvan zij in haar oude dagboek leest: dat bloemen water gaf en plots bedeesd begreep waarom die voor het najaar vrezen dat zondagmiddags voor het raam ging lezen en dat naar vruchten reikte, appels 't meest, en dat, voor prinsen lang gereed geweest, van duizend wensen nooit was te genezen. Het boek glijdt dichtgevallen in … [Lees meer...] overGedicht: Michel van der Plas – En soms wil zij opnieuw het meisje wezen

Wat is dat toch een leventje van u, Alles te doen met uwe kleine handjes, Zoo klein en fijn wegloopende in de randjes Der mouwtjes, die weghouden in schaduw Uw armpjes, die zoo warmpjes en zoo luw Ligge' aan uw lichaam; en uw kleine tandjes, Zij knabblen al wat komt over de randjes Van uwe lipjes, nog van kussen schuw. En toch, meen ik, zoudt gij wel willen … [Lees meer...] overGedicht: Hein Boeken – Wat is dat toch een leventje van u

INTERVIEW Een interview? Waartoe? 'k Beeld nu al jaren, — En 't laatst wel 't meest en nooit zo ongestoord — In rijm, onrijm, met 't uitgezochtste woord De stemmingen, die door mij henen varen; En al de beelden grijp ik bij de haren, Die 'k kan verpraaien van mijn kapersboord, En ook begint — onlangs heb ik 't gehoord — Mijn duistre Stijl, goddank! wat op te … [Lees meer...] overGedicht: Hein Boeken – Interview

TOT DE GESLUIERDE ZOMER Wat wilt ge, o Zomer, 't aanzicht niet ontbloten, Maar schuilt en houdt de sluier voor die ogen, Die ons te aanschouwen nimmer nog verdroten, Hoe vaak ook hun beloften ons bedrogen. En schoon ook soms die plooien het gedogen Dat onze blikken langs uw leden schoten, Wat troostten ze ogen, die niet drinken mogen Stromen, die u uit de open ogen … [Lees meer...] overGedicht: Hein Boeken – Tot de gesluierde zomer

Over de Maastunnel in Rotterdam. DRIE TUNNEL-GEDICHTEN I Toen zich in haar bedrijf de stad belemmerd vond Heeft zij een weg gebouwd en onder slijk bedolven. Nu vindt zij even goed zichzelve door den grond Als heel de wereld door de golven. II Ik leid, in moeite en leed gesticht, Door aarde en nacht van licht naar licht. III Een lichtbaan, die den nacht … [Lees meer...] overGedicht: Jan Prins – Drie tunnel-gedichten

Uit Wie hier binnentreedt, de nieuwste bundel van Hedwig Selles. THEORETISCH ONGENOEGEN Kan ik het terugbrengen en ruilen voor iets waarmee ik gelukkiger zal zijn veterdrop, een vlinderdas, een zitzak misschien je ploft erop neer en hij neemt een vorm aan waarin we overgaan (en herverdelen) maar opeens ben ik bang om wakker te worden met een verschoven wervel en … [Lees meer...] overGedicht: Hedwig Selles – Theoretisch ongenoegen