Amsterdam Wanneer je denkt hoe het vroeger was de kleine orgelman in Casablanca - je ziet hem nu nog wel op straat - smeet de jofele meiden door de dancing het was de tijd dat Kid Dynamite nog leefde die alles kon op trompet en sax aan de drum zat een neger met een gouden bril zo ernstig we noemden hem de deftige sprinkhaan dat was 1950 dat was de muziek voordat de … [Lees meer...] overGedicht: Richter Roegholt • Amsterdam

Wittenburg / Amsterdam In het huis dat geen stroom heeft kan je geen grammofoon draaien je hoort muziek van Mozart speelt er iemand van jullie fluit het is de draadomroep want die is wel hier in huis het meisje draait aan de knop maar voor ze het heeft gevonden klinkt de trompet van een jazzplaat het zijn maar een paar noten je wil dat ze het vasthoudt de trompet … [Lees meer...] overGedicht: Richter Roegholt • Wittenburg / Amsterdam

Boekenlust I de dood in duizend delen ik bewoon haar wanden ga voor hen uit stelen en leef met duizend onderpanden voor steen betaal ik weliswaar de huur balken, kranen en het woongemak, maar houd hier beter agentuur in letterkundig onderdak dit is een sterfhuis van papier - want aanstonds komt de dief & antiquaar die maakt catalogus en goede sier met … [Lees meer...] overGedicht: Boudewijn Büch • Boekenlust

Café chantant (II) En onder 't zuivergele gaslicht blozen Blanke arme' en halze' en glanst het gouden haar, En kruise' of spreiden zich in rozen hozen De fijne slanke beenen paar naast paar. De blouse' omsluite' in velerhande posen De lichamen die groeiden jaar en jaar, Tot schoot en boezem konden voede' en kozen Wat in haar groei' met pijn en lijfsgevaar. En … [Lees meer...] overGedicht: Hein Boeken • Café chantant

Formule voor haar Media voor mijn voorstellingsvermogen, werden mijn daden door haar doen onthuld als kleine muggen, microscopisch omgelogen en door mijn jeugddromen goedkoop verguld. En ik, een denneboom vol onbenulligheden, mijzelf bekijkend, zelfgenoegzaam als de ster die bovenop stond en angstvallig werd aanbeden, werd rustig afgetuigd en raakte ver van het … [Lees meer...] overGedicht: Jan Emmens • Formule voor haar

Ja Liefde, ja er zit altijd een lichaam aan vast en dat maakt het en maakt het, maakt het soms lastig. Maar het geeft niet, we zijn al zo lang samen dat we ons in elkaar hebben opgeslagen, niet meer zoek niet weg kunnen raken. Natuurlijk, voorbodes kruipen onder de huid, dansen mee als je danst, rennen mee als je rent, hangen ook op de bank, zitten daar en later … [Lees meer...] overGedicht: Hester Knibbe – Ja

De kriekelaar* De kriekelaar die in de kleine tuintjes koning is, en uitsteekt boven ewig-flapperend wasgoed, in de achterbuurt waar, onvermoed, veel stakkerds wonen. Ons kleine vreugden, als wij sjouwen met ons wateremmers vanaf de verre pomp naar huis, dan sneewt een onverwachte bloem in 't klotsend water. Als wij op lage stoelen 's avonds aan de deur ons zetten dan … [Lees meer...] overGedicht: Karel Vertommen – De kriekelaar

Ze gingen uit ... Ze gingen uit met kaarsendompers om de zon te dooven, ze konden niet verdragen dat de zon in 't water scheen. De schalkse navend kwam zeer vroeg en deed hen aan hun macht gelooven; toen moesten ze verdragen dat de maan in 't water scheen, en dat de sterren het elkander giechelend vertelden. Karel Vertommen (1907-1991) uit: Neuriën … [Lees meer...] overGedicht: Karel Vertommen – Ze gingen uit …

De boer en de boom Een boom stond op den akker van een boer, met heel Zijn kroon tegen den hemel. Vruchten droeg hij niet, Maar krekels met hun zang, vogels met hun gekweel, Vonden er toevlucht voor zichzelf en voor hun lied. De boer wilde den boom, daar hij geen vruchten gaf, Gaan rooien, en hij bracht den eersten bijlslag aan. Vogels en krekels smeekten hem daarop: … [Lees meer...] overGedicht: Jan Prins – De boer en de boom

De goede dingen en de kwade De goede dingen, omdat zij de zwakste waren, Zijn door de kwade van deze aarde eenmaal verjaagd. Ten hemel zijn zij op gevaren, En hebben daar aan Zeus gevraagd, Hoe dat nu moest, om met de menschen nog te leven. De Oppergod gaf hun te verstaan, Dat zij niet allen tegelijk hadden te gaan, Maar een voor een zich naar omlaag moesten … [Lees meer...] overGedicht: Jan Prins – De goede dingen en de kwade

Droomrit De janpleizier rijdt door het open veld wat brandt de zon wat wiebelen wij heerlijk het koren staat manshoog de korenbloemen zijn blauw mijn overbuurman heeft een slurf Er klopt wel meer niet - op de hoge bok zit een koetsier zijn hoofd een cocosnoot en in de volgeladen janpleizier een wonderlijk gecomponeerd gezelschap … [Lees meer...] overGedicht: Max de Jong – Droomrit

Sonnet van burgerdeugd De trammen tuimlen door de lange straten; Al 't leven buiten, en de ramen dicht; Wat thee voor ons en de avond te verpraten. De lamp streelt rustig ons voornaam gezicht. Inbrekers, wurgers, rovers en piraten, En de eerste Zondvloed en het laatst Gericht - Elke onrust heeft ons deugdzaam hart verlaten. O thee! o vriendschap! o kalmerend licht!  … [Lees meer...] overGedicht: E. du Perron – Sonnet van burgerdeugd

Bij wijze van haat Dit is de bank, hier komen de oude mensen, deez' dag is schoon, ook voor 't verkalkt gebeent. Hier gaan wij zitten, dromerig vereend, en hun oud hart zal doodlijk ons verwensen. Hun oude hart, dat nimmer wou verflensen: 't kent haat en liefde en bloedt nog - en dat meent te kloppen voor elkaar tot het versteent! Laat hen doorstromplen, pruttelen … [Lees meer...] overGedicht: E. du Perron – Bij wijze van haat

In Zweden 1 Een meisjesstudent in Lund stoot haar glas om. De anderen praten door alsof zij de gek in de familie uit beleefdheid niet opmerken. … [Lees meer...] overGedicht: K.L. Poll – In Zweden

Bijten in het Frans Ik was eens op taalkamp Ik hoorde het werkwoord bijten in het Frans En ik dacht dat het sterven betekende Ik mocht mijn hand in de muil van een kalf steken En ik voorvoelde dat seks minder intiem zou zijn; minder gezellig ook. Ik werd verliefd op iemand van hetzelfde geslacht Ze mocht vroeger naar huis omdat haar vader een poolreiziger was Een … [Lees meer...] overGedicht: Delphine Lecompte – Bijten in het Frans

Ballade van den boer Er stonden drie kruisen op Golgotha, Maar de boer hij ploegde voort. Magdalena, Maria, Veronica, Maar de boer hij ploegde voort, En toen zijn akker ten einde was, Toen keerde de boer den ploeg En hij knielde naast zijn ploeg in het gras, En de boer, hij werd verhoord. Zo menigeen had een schonen droom, Maar de boer hij ploegde … [Lees meer...] overGedicht: J.W.F. Werumeus Buning – Ballade van den boer

De ballade der vierduizend Friezen Vierduizend friezen stonden aan den Rijn tegen honderdduizend Fransozen. En het aantal, dat er nog meer moest zijn, ging wel vijfmaal dat der Friezen te boven. Vierduizend Friezen wachtten aan de Rijn onder bevel van drie Hollandsche luiten. zij lagen bij Lobith onder een Hollandsch kapitein om den opmars der Franschen te stuiten. … [Lees meer...] overGedicht: Jan H. de Groot – De ballade der vierduizend Friezen

Côte d’Azur Onder een hemel van damast tussen zwanen en dolfijnen op een blauw-satijnen kleed komt de wind zich presenteren. Het is goed in zee te zwemmen, want de zee heeft zachte handen, in een bad van schuimballonnen, duizend druppels, duizend zonnen. Op de planken en de stenen van het grint en sintelstrand dansen klossen en sandalen, splinters, stokken, … [Lees meer...] overGedicht: H.A. Gomperts – Côte d’Azur

Op het kerkhof Ik zou hier wel gelukkig zijn om zomer en om zonneschijn wanneer ik jonger was – en niet te vol was van te veel verdriet Maar als ik jong was en nog klein dan zou ’k hier niet gekomen zijn want kinderen waarderen niet de stilte van dit vreemd gebied … [Lees meer...] overGedicht: Jan Hanlo – Op het kerkhof

Sonnet voor Solaria (VI) De nacht rijst koud en blinkend in de ramen; de kaarsvlam flakkert, poover gloeit het vuur. Ik hoor mijn kamer langzaam ademhalen, haar zwakken hartslag tampen aan den muur. Ik weet je ver en in dit eenzaam uur gaan andere oogen langs je lichaam dwalen. - Maar ook de weemoed sluit zich op den duur; men kan niet lang bij het verleden dralen. … [Lees meer...] overGedicht: Bert Voeten – Sonnet voor Solaria (VI)

Ziek en moe ... Ziek en moe naar mijn bedje gebracht, Schrok ik wakker, diep in de nacht, Nam van de tafel 't lampje in de hand, Zette 't weer weg: 't was al uitgebrand; Liep naar beneden, door niemand gezien. Waar ik bij dag soms gasten bedien, Schalen en schotels aan moet reiken, Zitten zwarten die roovers of duivels lijken, Poken, rakelen en rumoeren, Schuiven … [Lees meer...] overGedicht: Hendrik de Vries – Ziek en moe