Vasthoudendheid Er bestaan vele redenen waardoor je niet stil kunt blijven liggen, ’s nachts. Als je steeds moet hoesten, bijvoorbeeld, zal je lichaam op en neer schokken alsof je op een rijkoets ligt en als je erg ziek bent, een lijkwagen. Of het is zo dat je niet weet waar je moet kijken, omdat alles voor je ogen rood is. Je ogen zijn zo rood, omdat iemand heeft … [Lees meer...] overGedicht: Lieke Marsman – Vasthoudendheid

De volgende oorlog Toen hij uit de oorlog terug kwam was niet ieder plezierig verrast, maar zijn moeder ging naar de kast. Daar lag een lap stof voor een pak. Zij zei ik heb altijd gedacht, komt hij terug dan heeft hij weer wat. Toen ze dood ging zei ze zoiets als: de volgende keer ben ik er niet meer met de stof in de kast voor een pak. … [Lees meer...] overGedicht: J.B. Charles – De volgende oorlog & Boom

Wandeling aan de stadsrand Dezelfde omgeving weer. kreupelbos. vochtig en dichtbij het gras. de verwarrende vertrouwdheid van aarde op het wandelpad, daarachter dan weer verder weg melkbleek in de mist het flatgebouw dat al los dreef boven de stad, … [Lees meer...] overGedicht: Peter Berger – Wandeling aan de stadsrand

Zweer nimmer bij de herfst, want ge zoudt zweren bij ziekte en verdriet en ondergang, en zweer niet bij de winter, bij de pure en naakte dood, wit van verbittering, en zweer niet bij de lente, want haar knoppen beloven meer dan zij u geven kan, en zweer nooit bij de zomer, want uw lippen proeven vruchten voor die voldragen zijn: … [Lees meer...] overGedicht: Michel van der Plas – Zweer nimmer bij de herfst

Je naam? Maar ik heb je naam vergeten. Je letters lopen over in elkaar. Wij zijn van zoveel ik gemaakt, bezeten, dat wij geen leven hebben voor elkaar. Ik weet je naam wel, maar hoe wil je heten: Springveer, Wilde, Kleine Clown, Vogelhaar, Brood Dat Je Proeven Moet Om Op Te Eten, Tot Ziens, Adieu, Nooit Meer of Toch of Maar? … [Lees meer...] overGedicht: Hans Andreus – Sonnet van de kleine waanzin 25

Kantoorwerk Morgen Het hazeslaapje van de snelle stad maar slecht en half haar oogen uitgewreven, stuurt zij de fiets alweer langs 't vaste pad naar het kantoor, waarvan zij schriel moet leven; reeds door den drom der fietsers ingevat ziet zij het aanvangsuur haast aangegeven op klok na klok, wanneer de blik nog nat is van de tranen, uit haar droom gebleven — … [Lees meer...] overGedicht: Halbo C. Kool – Kantoorwerk

Zonnewende Een blomken heb ik staan, nabij me, in de oude boekenzale, dat altijd, naar den dag toe, keert zijn' blaârkes, altemale; het wenden mag ik zus of zoo, dat ik begere volgt het noo*, en ‘t zoekt, weerom naar mij gericht, nog altijd liever ‘t zonnelicht! … [Lees meer...] overGedicht: Guido Gezelle – Zonnewende

Blinde verliefdheid Een gesprek Ik: Och vriend, och laat u raden: zie af nog van die meid. Hij: Dat is: zie af van t leven? Gij vergt geen kleinigheid. Ik: Ze heeft een slecht karakter; vraag het aan iedereen! Hij: Dat zij niet schoon zou wezen, hoorde ik nog van geen een. Ik: Ze ziet met lachende oogen al, wie maar jong is, aan. Hij: Dan doet zij als de sterren, die … [Lees meer...] overGedicht: J.J.A. Goeverneur – Blinde verliefdheid

• In het lange gedicht Lilith wordt eerste mens Adam verliefd op zijn moeder Lilith, die is verstoten door Jehova. Uiteindelijk keert Lilith terug bij Jehova, nadat zij bedongen heeft dat Adam een vrouw krijgt naar haar evenbeeld. In het onderstaande fragment vindt Adam Lilith slapend in de nacht na de eerste dag. ‘Wie is 't, die Lilith's heilge rust komt storen, Wiens … [Lees meer...] overGedicht: Marcellus Emants – Lilith (fragment)

Grafbloem Er is een bloem, die is mij 't liefste, Zij is niet schoon, zij geurt niet zacht, De teere blaadjes hangen neder, En zien niet dat het zonlicht lacht. Daar bloeien bloemen vol van kleuren, Daar prijken rozen rein en blank, Daar geurt het blauwe boschviooltje, En wiegt de lelie, wonderrank. … [Lees meer...] overGedicht: Tippy Verbrugh — Grafbloem

Leven op de aarde Zand in de armen van alle andere zand gedragen door het wachtend liggen der woestijnen. Sombere stilte van planten bijna altijd drijvend. Het levensgeheim van de nevel en het steeds zegenend water voedzaam uit de borsten van de hele regen. … [Lees meer...] overGedicht: Paul Snoek – Leven op de aarde

Dodenbeeld in West-Vlaanderen Het geraas van het nabije vee. De boer die in de schaduw zit van het bleke beeld. De bomen die buigen voor de wind van de zee. Zijn ouders hebben het lapje grond gekocht waar hij tot het kraakbeen in de modder stak. Hij was een begaafd student. 'Iets in de wiskunde,' zegt de boer. … [Lees meer...] overGedicht: Hugo Claus – Dodenbeeld in West-Vlaanderen

Een vader Dansend of geslagen, Gevangen in de menselijke warmte gaan wij trager reeds In de struiken van onwil, in de besmette weiden En volgen de verminkten op de voet. Zij fluisteren. Hun lippen drogen in de zon, de late zon. De valavond horen wij, de dagelijkse reutel Der gehangenen horen wij, De gevilde welp horen wij, De brandende jood in het braambos, en de … [Lees meer...] overGedicht: Hugo Claus – Een vader

Vaders De vader zegt: wat ga je doen? De dochter zegt: 'k ga rijen, De vader zegt: met wie, met Koen? Gaan jullie met z'n beien? De dochter zegt: jawel, allicht, En dan houdt Paps z'n wafel dicht. Daar gaat ze dan, ze zegt: so long, En paps bijt liever op zijn tong Dan nog te vragen hoe of waar. Het lieve kind is zestien jaar, Ze heeft gezegd wat ze gaat doen. Ze … [Lees meer...] overGedicht: Annie M.G. Schmidt – Vaders