• Drie gedichten van ‘waterdichter’ Johanna Kruit. Soms Soms moet het welhet losmaken van stiltehet op drift slaan van woorden. Ook wind rukt wel takken afwater vreet aan duin. Wat overblijft zal sterker zijn. •• Het geheim Soms is het ergens te horen. We luisterennaar hoe het komt verscholen in een woordof een gebaar: niets mag verloren gaan vanwat … [Lees meer...] overJohanna Kruit • Drie gedichten
Johanna Kruit
Johanna Kruit • De schepen
Een kind Het zonlicht dat in wolken hing.Een kind dat langs het water ging. De zee die naar de duinen liep.Een vogel die geheimtaal riep. Hoe glinsterend het water was.De dromen die het kind bedacht. De schelpen op het witte strand.De wieren in een kinderhand. Het zonlicht dat in wolken hing.Een kind dat langs het water ging. •• De schepen Van ver kwamen … [Lees meer...] overJohanna Kruit • De schepen
Johanna Kruit • Paalhoofden
•• Johanna Kruit is vooral bekend als kinderboekenschrijfster. Paalhoofden Dat palen soms in water wonen en zonder levenelke golf doen omslaan is niet om te verbazen.Als boom waren zij al bereid om dagenlang de wind te breken of zon te zeven door hun blad. Het is niet zo dat ik vandode bomen hou. Maar palen op een rij inzee geven soms een gevoel dat ook inbed ineens … [Lees meer...] overJohanna Kruit • Paalhoofden
Johanna Kruit • Mijn vader had een stoel in zijn kantoor
Mijn vader had een stoel in zijn kantoor Mijn vader had een stoel in zijn kantoorwaar hij het langst in woonde. Als hij schreefmocht ik, wanneer ik met hem zweegtegen zijn benen zitten. Het kwam voor dat wij vergaten waar we waren.Dan las ik over Remy of oom Tom.Ik weet nog dat het leek alsof hij zong.Ook streelde hij een keer mijn haren. Later heb ik gehuild om wat … [Lees meer...] overJohanna Kruit • Mijn vader had een stoel in zijn kantoor
