Dinsdag met Manon Uphoff Het nieuwe nummer van De Revisor is, volkomen terecht natuurlijk, gewijd aan het werk van Manon Uphoff. Het bevat onder andere een essay van Maaike Meijer over het werk tot aan Vallen is als vliegen en herinneringen van Toef Jaeger aan de periode dat Uphoff lid was van de redactie van De Revisor. Interessant is vooral ook de beschouwing van … [Lees meer...] overBricolage
Manon Uphoff
Een verdieping lager in de werkelijkheid
Oktober met Manon Uphoff Er zou eens een theoloog of godsdienstwetenschapper moeten schrijven over het werk van Manon Uphoff. Er klinken altijd, zij het meestal zacht, religieuze ondertonen in haar werk, en haar fascinatie voor mythen en verhalen als manieren om zin te geven aan ons getourmenteerde bestaan kun je ook interpreteren als een zoektocht. De studie van die … [Lees meer...] overEen verdieping lager in de werkelijkheid
11 oktober 2022: Presentatie De Revisor #33
Dinsdag 11 oktober vanaf 18.00 bij Athenaeum Boekhandel Spui presenteert De Revisor een nieuw themanummer, over Manon Uphoff, mét Manon Uphoff, Iduna Paalman, Jorina van der Laan en Daan Stoffelsen. Wees welkom! Toegang gratis, aanmelden gewenst via yentl@derevisor.nl. Over De Revisor #33 ‘Dat ik altijd een waarnemer ben geweest, ongeacht mijn … [Lees meer...] over11 oktober 2022: Presentatie De Revisor #33
Manon Uphoff en het literaire veld
Vooruitlopend op De Revisor van dit najaar publiceerde Marc van Oostendorp afgelopen maanden een serie artikelen op deze website onder de noemer ‘Een zomer met Manon Uphoff’ waarin hij haar oeuvre van alle kanten belicht. In het vijftigste en laatste artikel noemt hij haar loopbaan ‘een interessante casus’. Hij doet een oproep om te onderzoeken wat Uphoffs plaats in het … [Lees meer...] overManon Uphoff en het literaire veld
Nu verschenen: De Revisor #33: Over Manon Uphoff
‘Dat ik altijd een waarnemer ben geweest, ongeacht mijn begeerte,’ bedenkt de verteller in Manon Uphoffs De spelers (2009) zich, en meteen vul je aan: en ongeacht haar walging. Wie schrijft er zo beeldend, zo fysiek, in een continu spel met de paradoxen van schoonheid en gruwel? Wie doorziet de mechanismen van families zozeer, en drijft die door tot in het schier … [Lees meer...] overNu verschenen: De Revisor #33: Over Manon Uphoff
De gewaardeerde maar haastig achtergelaten huisvriend Sebastiaan
Een zomer met Manon Uphoff (50 en slot) Als ik aan het begin van deze reeks had geweten, wat ik nu weet, had ik de reeks Een zomerhuis met Manon Uphoff genoemd. Niet alleen spelen huizen, kamers, ruimtes, een zeer belangrijke rol in haar werk, ze heeft zelf dat werk ook met allerlei ruimtes vergeleken: een spiegelpaleis, een kamer, een ruimte waar ze de lezer binnen … [Lees meer...] overDe gewaardeerde maar haastig achtergelaten huisvriend Sebastiaan
Een mager verdrietig klein ding met slechte tanden
Een zomer met Manon Uphoff (49) Voor januari 2023 staat een nieuwe verhalenbundel van Manon Uphoff gepland, haar eerste boekpublicatie na Vallen is als vliegen. Hoe zal haar schrijven er dan uit zien? Ik weet niet of 'De wildernis waar jongens mannen worden', een verhaal dat ze dit voorjaar plaatste op de website van ILFU, in die bundel komt, maar haar werkwijze kennende … [Lees meer...] overEen mager verdrietig klein ding met slechte tanden
De jezusbeeldjes, de kerstbomen, de kunstboeken, de schilderijen, de Parker-vulpen
Een zomer met Manon Uphoff (48) Een van de grootste eerbewijzen die een hedendaagse Nederlandse schrijver ten deel kunnen vallen lijkt mij: besproken worden door Maaike Meijer. Niemand kan zo goed en indringend en precies lezen als zij. Het gebeurt Manon Uphoff dit jaar: in september verschijnt een aan Uphoff gewijd nummer van De Revisor, dat wordt besloten door een … [Lees meer...] overDe jezusbeeldjes, de kerstbomen, de kunstboeken, de schilderijen, de Parker-vulpen
Gebruik allebei je ogen
Een zomer met Manon Uphoff (47) In Vallen is als vliegen geeft de vertelster (die zich 'ondergetekende') noemt een verklaring van haar eigen werk, de noodzaak ervan, in ieder geval voor haarzelf: Zou iemand me op een dag vragen wat ik probeer te begrijpen en doorgronden met mijn obsessieve gekriebel in Moleskine-aantekenboekjes... met mijn blauwe BIC-pen en die … [Lees meer...] overGebruik allebei je ogen
In elkaar gedrukt en uit elkaar getrokken
Een zomer met Manon Uphoff (46) Verhalen zijn misschien wel de bron van alle kennis: uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat mensen ook abstracte kennis vaak in eerste instantie tot zich nemen als een verhaal, we hebben bovendien zo'n goed geheugen voor verhalen dat we achteraf onbewust allerlei verbanden blijken te hebben gelegd tussen gebeurtenissen die geen verband … [Lees meer...] overIn elkaar gedrukt en uit elkaar getrokken
Een in zichzelf gekeerde jongen met een buitengewoon tekentalent
Een zomer met Manon Uphoff (45) Een van de dimensies die de diepte van Vallen is als vliegen – de diepte waarin je valt – bijna peilloos maken, zijn de parallellen die er voortdurend gevlochten worden tussen de dochter M.M. en de vader HHEH die haar heeft misbruikt. De identificatie tussen dochter en vader, tussen slachtoffer en dader is misschien niet absoluut, maar … [Lees meer...] overEen in zichzelf gekeerde jongen met een buitengewoon tekentalent
In Amerika houden onderzoekers zich al jaren bezig met een boeiend onderzoek
Een zomer met Manon Uphoff (44) "Op 13 november van het jaar 2015", zo begint het tweede hoofdstuk van Manon Uphoffs roman Vallen is als vliegen," viel Henne Vuur van de trap en stierf, enkele uren vóór een groep uitgaande jongeren in de Bataclan te Parijs voorgoed weerhouden werd van verdere onschuldige uitstapjes." Er staan meer van dit soort verwijzingen in de … [Lees meer...] overIn Amerika houden onderzoekers zich al jaren bezig met een boeiend onderzoek
Hoe kan ik jullie toegang verschaffen tot dit labyrint?
Een zomer met Manon Uphoff (43) Vallen is vliegen (2019) is zonder twijfel een afschuwelijk boek om te lezen: pijnlijk, huiveringwekkend. Ik heb het tot nu toe in deze serie vermeden omdat ik de rest van het oeuvre nog eens wilde bekijken zonder de slagschaduw die Vallen ongetwijfeld vanaf nu over het hele oeuvre werpt. Maar nu het einde van de zomer in zicht raakt, kon ik … [Lees meer...] overHoe kan ik jullie toegang verschaffen tot dit labyrint?
De wereld, in al haar schoonheid, woestheid en verschrikking, kijkt naar ons terug
Een zomer met Manon Uphoff (42) Toen ik deze 'zomer met Manon Uphoff' begon, was mijn idee dat de relatie tussen lichaam en denken een belangrijke leidraad zou zijn. Jullie kunnen dat teruglezen in de eerste stukjes (welkom terug van vakantie!) Ik heb me daarin niet vergist: lichaam en denken zijn belangrijke onderwerpen voor Uphoff, waarnaar ze steeds terugkeert. De … [Lees meer...] overDe wereld, in al haar schoonheid, woestheid en verschrikking, kijkt naar ons terug
Jouw vader was erg heldhavig
Een zomer met Manon Uphoff (41)` Behalve allerlei andere zaken is de roman De spelers een portret van een vluchteling. J., de vriend van de verteller Manja, is aan het begin van de Joegoslavische burgeroorlog gedeserteerd en met een vriend in Nederland terechtgekomen. Zodra het mogelijk is bezoekt hij, samen met Manja, zijn familie in Sarajevo weer, en op een later moment … [Lees meer...] overJouw vader was erg heldhavig
Waarom mag ik geen kind?
Een zomer met Manon Uphoff (40) Door de relatie tussen de vertelster Manja en haar geliefde J. in De spelers loopt geloof ik een draadje dat nog niet door enige lezer is opgemerkt: dat van de kinderloosheid. Het onderwerp komt een paar keer terug, maar zo verspreid door de roman dat het mij in ieder geval in eerste instantie niet opviel. "Manja", zegt J. ergens in het … [Lees meer...] overWaarom mag ik geen kind?
Een onheilspellende, ongeletterde heks
Een zomer met Manon Uphoff (39) Er is voor zover ik kan zien nergens een recensie verschenen van het afgelopen november verschenen luisterboek waarin de actrice Jamie Grant De spelers van Manon Uphoff voorleest. Dat is jammer, want het is een interessante versie van dat boek. Voorlezen is een onderschatte kunst, maar Grant beheerst die. Ze heeft bovendien ongeveer de … [Lees meer...] overEen onheilspellende, ongeletterde heks
De literatuur heeft toch weer verloren
Een zomer met Manon Uphoff (38) Op een bepaalde manier vallen de kritieken op De spelers van Manon Uphoff te lezen als een extra hoofdstuk van die roman. De spelers gaat in ieder geval deels over het onvermogen om je te verhouden tot verschrikkingen als die van de Joegoslavische burgeroorlog, en om als Nederlander iets te zeggen of zelfs te vinden van Srebrenica. En … [Lees meer...] overDe literatuur heeft toch weer verloren
Een kathedraal op wielen
Een zomer met Manon Uphoff (37) Een onopvallende, maar belangrijke rol in De spelers van Manon Uphoff wordt ingenomen door de camper. De roman gaat over de relatie tussen een jonge Nederlandse vrouw, Manja, en haar Boschisch-Kroatische schoonfamilie in de nadagen van de Joegoslavische burgeroorlog. Manja vertelt het verhaal en kan zichzelf duidelijk niet veel raad met de … [Lees meer...] overEen kathedraal op wielen
Nieuwe versies, uiteindelijke vormen
In eerdere delen van het feuilleton heeft Marc van Oostendorp aandacht besteed aan de geschiedenis van ‘De vanger’, twee versies als verhaal, eentje als novelle en nadien nog als film. Het is duidelijk dat de metamorfoses van het verhaal op zoek waren naar een definitieve vorm. Iets vergelijkbaars is aan de hand met de familiegeschiedenis, in vele varianten verteld en in … [Lees meer...] overNieuwe versies, uiteindelijke vormen
Torens en bergen van ongewenste, verdrongen verhalen
Een zomer met Manon Uphoff (36) Dat het werk van Manon Uphoff voor een belangrijk deel over het schrijven en het vertellen gaat, is inmiddels wel duidelijk. De verhalen zijn gestructureerd als brieven ('Beste...') of laten anderszins duidelijk merken dat ze geschreven teksten zijn. En in de verhalen worden vaak weer andere verhalen verteld. Bovendien zegt de schrijver zelf … [Lees meer...] overTorens en bergen van ongewenste, verdrongen verhalen
Je zou een tweede hoofd moeten hebben
Een zomer met Manon Uphoff (35) Drie beschouwingen schreef Manon Uphoff over Het behouden huis van Willem Frederik Hermans, ik somde ze gisteren al op: in 2005 in De Gids, in 2015 in De Groene en in 2020 in NRC. Het aardige is dat je in de loop van die 15 jaar tussen de eerste en de laatste publicatie een ontwikkeling ziet in Uphoffs kijk naar Hermans' verhaal. Zoals … [Lees meer...] overJe zou een tweede hoofd moeten hebben
Herinnerde vetogen en tranen
Sprookjes spreken mee in de verhalen en romans van Manon Uphoff. Al eerder schreef ik over de sprookjes van Andersen in Begeerte (1995) en Vallen is als vliegen (2019). Uphoff liet de lezer daarover niet in het ongewisse en noemde de schrijver en de sprookjes bij naam. Met de sprookjes in De spelers ligt dat anders. Manja, de verteller in De spelers (2009), wordt tot twee … [Lees meer...] overHerinnerde vetogen en tranen
De Russen hebben helemaal geen behoefte aan ironie
Een zomer met Manon Uphoff (34) Een flaptekst is om te beginnen een reclamepraatje. "Manon Uphoff is een van de beste verhalenschrijvers van dit moment", staat op Schaduwvlammen, het boek waarin de Bezige Bij in 2007 de tot dan toe verschenen verhalen bundelde. Ja, want niemand koopt zo'n boek als het komt van een verhalenschrijver die het allemaal maar nauwelijks kan … [Lees meer...] overDe Russen hebben helemaal geen behoefte aan ironie
Dit werd verteld
Een zomer met Manon Uphoff (33) Thomas is, in het naar hem genoemde verhaal in de bundel Bekentenissen, de lieveling van alle vrouwen. Kind in een land dat verwikkeld raakt in een burgeroorlog en daardoor een groot deel van de mannelijke bevolking verliest, wordt hij een object van liefde voor heel veel vrouwen. Zo veel vrouwen zijn het dat ze eigenlijk nauwelijks een … [Lees meer...] overDit werd verteld
