Herdenken Nimmer zal de ziel vergetenSchoone wereld waar zij leerdeWat gemis niet had gewetenDat zij de eeuwen lang begeerde: O te lachen, o te weenen,Zich in lach en tranen geven,Tot te lachen of te weenenWordt der lichte ziel om 't even: O te weenen, o te lachenTot de neevlen zijn doorschenen,En haar weenen wordt als lachen,En haar lachen is als weenen: Land van … [Lees meer...] overP.C. Boutens • Herdenken

Nacht-stilte Stil, wees stil: op zilvren voetenSchrijdt de stilte door de nacht,Stilte die der goden groetenOverbrengt naar lage wacht…Wat niet ziel tot ziel kon sprekenDoor der dagen ijl gegons,Spreekt uit overluchtse streken,Klaar als ster in licht zou breken,Zonder smet van taal of tekenGod in elk van ons. P.C. Boutens (1870-1943)Gegeven keur (1943) Abonnees … [Lees meer...] overP.C. Boutens • Nacht-stilte

Nr. 243 uit de Klassieker-reeks van online poëzietijdschrift meander. Morgenlijk verwachten De dag staat als een maal bereid.Ik proef in ‘t zuivre morgenlichtAls een nog woordeloos gedichtUw naë afwezigheid. De verten zijn al luw van u,Waar zon de laatste neevlen reeft,Gij zijt al in het windbeginDat door de teêre toppen beeft… Breng mij mijn deel van ‘t koel … [Lees meer...] overP.C. Boutens • Morgenlijk verwachten

De dag lag bleek De dag lag bleek neêr op bleeke sponde.De wateren lagen blank onder blanken avond,De lucht was stil van sprakelooze monden,De wolken waren droef van ingehouden tranen. De windevloot, de schepen van de luchtezee,Lagen alle stil voor anker aan de kimmereê.Daar was geen zonnemond den avond rood te kussen;Daar was geen teêr gerucht de stilte in slaap te … [Lees meer...] overP.C. Boutens • De dag lag bleek

Sonnet De late helle winterdageraadWaar geen verslapen aan is of ontkomen,Aansijplend door den duistren dam der droomen,Breekt zich zijn geul en plotseling verlaat… Een doodelijk verblindende granaat,Losspattend aan de strakke hemelzoomen,Vaagt van mijn zij den stillen bleeken vromen,Straks met mij slaap geganen kameraad… Zelf kijk ik, in mijn weerloosheid gebonden,Af … [Lees meer...] overP.C. Boutens • Sonnet

Sonnet XXXVI Ik ben Slaaps slaaf: hij is mijn enig heer.Want al mijn werken in ’t schel daglicht isOm dat één gaaf goudstuk vermoeienis,Dat, als ik nederzit aan avondveer, Ver over effen schemering bezweer'Zijn riemloossnelle boot die lijngewisMij door veel vreemder dromen wildernisStuur’ tot Uw levend-dood ver-na verkeer. Ik bied hem willig ogen beî te bindenMet … [Lees meer...] overP.C. Boutens • Ik ben Slaaps slaaf

SonnetSponsae aeternae* Ik weet dat gij mij nog verschijnen zult,Zo zeker als de bloemen wederkomen:Der dingen dove dek hebt gij genomen,Het donkre leven dat de steden vult, De winterwind die klaagt door dorre bomen,Ten sluier die uw eeuwge glimlach hult…Ik zou gelukkig zijn, als slechts geduldDe slaap kon vinden om van u te dromen… Een prins, te vroeg ontwaakt in … [Lees meer...] overP.C. Boutens • Sonnet