De dag lag bleek De dag lag bleek neêr op bleeke sponde.De wateren lagen blank onder blanken avond,De lucht was stil van sprakelooze monden,De wolken waren droef van ingehouden tranen. De windevloot, de schepen van de luchtezee,Lagen alle stil voor anker aan de kimmereê.Daar was geen zonnemond den avond rood te kussen;Daar was geen teêr gerucht de stilte in slaap te … [Lees meer...] overP.C. Boutens • De dag lag bleek

Sonnet De late helle winterdageraadWaar geen verslapen aan is of ontkomen,Aansijplend door den duistren dam der droomen,Breekt zich zijn geul en plotseling verlaat… Een doodelijk verblindende granaat,Losspattend aan de strakke hemelzoomen,Vaagt van mijn zij den stillen bleeken vromen,Straks met mij slaap geganen kameraad… Zelf kijk ik, in mijn weerloosheid gebonden,Af … [Lees meer...] overP.C. Boutens • Sonnet

Sonnet XXXVI Ik ben Slaaps slaaf: hij is mijn enig heer.Want al mijn werken in ’t schel daglicht isOm dat één gaaf goudstuk vermoeienis,Dat, als ik nederzit aan avondveer, Ver over effen schemering bezweer'Zijn riemloossnelle boot die lijngewisMij door veel vreemder dromen wildernisStuur’ tot Uw levend-dood ver-na verkeer. Ik bied hem willig ogen beî te bindenMet … [Lees meer...] overP.C. Boutens • Ik ben Slaaps slaaf

SonnetSponsae aeternae* Ik weet dat gij mij nog verschijnen zult,Zo zeker als de bloemen wederkomen:Der dingen dove dek hebt gij genomen,Het donkre leven dat de steden vult, De winterwind die klaagt door dorre bomen,Ten sluier die uw eeuwge glimlach hult…Ik zou gelukkig zijn, als slechts geduldDe slaap kon vinden om van u te dromen… Een prins, te vroeg ontwaakt in … [Lees meer...] overP.C. Boutens • Sonnet