Uit als werden wij ergens ontboden, de nieuwe bundel van Miriam Van hee. pinguïns de jongen hebben nog dons op de borst als ze toekijken hoe zich hun moeders langzaam verwijderen, in de mist, als hebben ze voetboeien om, hun tijd is gekomen, zij moeten zich storten in zee, de jongen zich redden alleen, wie heeft hun geleerd om nooit de vorm uit het oog te … [Lees meer...] overGedicht: Miriam Van hee – pinguïns

• Uit Voor jou, van jou, de nieuwe bundel van Nachoem M. Wijnberg, met als thema ‘herinnering’. Heer van Met honden jagen op herinneringen, maar als zij er een in het nauw gedreven hebben en jij te laat komt hebben ze die al uiteengescheurd, maar als je snel bent kun je de staart afsnijden en de rest door de honden laten uiteenscheuren. … [Lees meer...] overGedicht: Nachoem M. Wijnberg – Heer van

• Na 41 jaar een nieuwe uitgave van Junkieverdriet van Jotie T'Hooft. Wat ik bemin Er woont nu een marter in mijn hart, Die kleine spier die ziekte doorstond En verrukking, genezing en smart En waarmee ik zal verderleven, liefhebben En scheppen. Want de mens is rond. Eens splijt zijn kern, een kei Rolt plotseling door de pas En alles is verbrijzeld en … [Lees meer...] overGedicht: Jotie T’Hooft – Wat ik bemin

Uit Nacht en navel, de nieuwe bundel van Yannick Dangre.   Sprookje Er was eens een schepping die smeekte om mijn deelneming. Maar ik deed het niet, bleef als een kind spelen in de hoeken van de taal, waar ik rommel maakte en sierlijke uitvluchten tatoeëerde op mijn huid. … [Lees meer...] overGedicht: Yannick Dangre – Sprookje

Komende zaterdag verschijnt het allerlaatste nummer van kunst- en literatuurtijdschrift Tortuca. Daarom bij wijze van in memoriam deze week vijf gedichten die ooit in het tijdschrift hebben gestaan, gekozen door Tortuca-redacteur Peter Swanborn. Als laatste: Lans Stroeve. Kostbare, Als in een kolk draait de tijd zeg je als kind en je ziet het nog niet bestaande herinnerd in … [Lees meer...] overGedicht: Lans Stroeve – Kostbare

• Komende zaterdag verschijnt het allerlaatste nummer van kunst- en literatuurtijdschrift Tortuca. Daarom bij wijze van in memoriam deze week vijf gedichten die ooit in het tijdschrift hebben gestaan, gekozen door Tortuca-redacteur Peter Swanborn. Nummer vier: Erik Menkveld. Ontstaansmoment van de plooien in het onderlaken van de afdruk in mijn bovenarm van de situatie in … [Lees meer...] overGedicht: Erik Menkveld – Ontstaansmoment

• Komende zaterdag verschijnt het allerlaatste nummer van kunst- en literatuurtijdschrift Tortuca. Daarom bij wijze van in memoriam deze week vijf gedichten die ooit in het tijdschrift hebben gestaan, gekozen door Tortuca-redacteur Peter Swanborn. Als derde: Eva Gerlach. Heilig Ze slaapt op schoot, er kleeft een spinnewebje aan haar wimpers, niemand weet hoe onmogelijk … [Lees meer...] overGedicht: Eva Gerlach – Heilig

• Komende zaterdag verschijnt het allerlaatste nummer van kunst- en literatuurtijdschrift Tortuca. Daarom bij wijze van in memoriam deze week vijf gedichten die ooit in het tijdschrift hebben gestaan, gekozen door Tortuca-redacteur Peter Swanborn. Als eerste een gedicht van Anne Vegter. De bloemkool Hersens, dacht ik bij de bloemkool. Doormidden? vroeg de … [Lees meer...] overGedicht: Anne Vegter – De bloemkool

• Komende zaterdag verschijnt het allerlaatste nummer van kunst- en literatuurtijdschrift Tortuca. Daarom bij wijze van in memoriam deze week vijf gedichten die ooit in het tijdschrift hebben gestaan, gekozen door Tortuca-redacteur Peter Swanborn. Als eerste een gedicht van Alfred Schaffer. Bij wijze van voorgevoel De honger kwam, nog voor wij werden afgekondigd. Knopen … [Lees meer...] overGedicht: Alfred Schaffer – Bij wijze van voorgevoel

• Pas verschenen: Het regent in de trompetten. De mooiste gedichten van Pierre Kemp, gekozen door Wiel Kusters en Ingrid Wijk. Daarom deze week 3 x 2 + 1 gedichten van Kemp (de andere hier, hier en hier), voor u uitgekozen door Wiel Kusters. Staande slapen Ik wil wel blijven staan in zulk een licht, maar ik wil ook slapen gaan met héél mijn gezicht, met al mijn … [Lees meer...] overGedicht: Pierre Kemp – Staande slapen & Slapen gaan (wit)

• Pas verschenen: Mijn grote schuld, de debuutbundel van Laurens Ham. aapjelief is mannetje van scherven in de mond aapjelief is prik in hoornvlies overkook van hersenpan aapjelief is mannetje van scherven in de mond aapjelief is stuit en spuit en sleutelbeen en pilletje aapjelief proeft staal van bloed en bodem in de mond hij is de beroerdste niet komt weer uit zijn … [Lees meer...] overGedicht: Laurens Ham – aapjelief is mannetje van scherven in de mond

• Komende donderdag verschijnt Het regent in de trompetten. De mooiste gedichten van Pierre Kemp, gekozen door Wiel Kusters en Ingrid Wijk. Daarom deze week 3 x 2 gedichten van Kemp, voor u uitgekozen door Wiel Kusters. Fluiten Ik zit als kleine mens te fluiten en keur de vondst na van mijn melodie, terwijl ik door de coupé-ruiten de klaver achter de haver zie. Achter … [Lees meer...] overGedicht: Pierre Kemp – Fluiten & Geheimenis

• Komende donderdag verschijnt Het regent in de trompetten. De mooiste gedichten van Pierre Kemp, gekozen door Wiel Kusters en Ingrid Wijk. Daarom deze week 3 x 2 gedichten van Kemp, voor u uitgekozen door Wiel Kusters. Het licht is rond Het licht is rond en rolt naar alle kanten de bergen op en af, de dalen door, de wezens in en uit en langs de planten stijgt het de … [Lees meer...] overGedicht: Pierre Kemp – Het licht is rond & Kritisch

In De dood en drie andere gedichten blikt Joris Miedema terug op de periode waarin hij zijn vader, die leed aan de ziekte van Huntington, verloor. Door de dood in een interview zei een dokter dat de dood niet zozeer een staat is maar een ruimte waarin je verkeert je kunt er jaren in doorbrengen om jezelf en anderen te vergeven er staat een stoel voor je klaar en een … [Lees meer...] overGedicht: Joris Miedema – Door de dood

Uit Western, de nieuwe bundel van Delphine Lecompte. Abracadabra in zijn slaap Een man verleidt mij met een woordspeling Hij is een pas ontslagen kraanmachinist We nemen de bus naar de badstad waar ik leerde vechten Vechten, tellen, stelen, lezen, schrijven, goochelen, turnen De andere buspassagiers zijn jong en keurig. Ik haat keurigheid in jonge mensen Ik haat … [Lees meer...] overGedicht: Delphine Lecompte – Abracadabra in zijn slaap

• Onlangs verschenen: Alle gedichten van P.C. Hooftprijswinnaar Hans Verhagen, met daarin al zijn gedichten tot nu toe. Momentum Geen honderdste seconde krediet hebben ze ons gegeven nadat we toch de waarheid in transparante regels hadden weergegeven als een plastic kinderspeeltje van plusminus 12 cent dat door de veelkantigheid en equilibrium permanent tot in de … [Lees meer...] overGedicht: Hans Verhagen – Momentum

• Onderstaand gedicht komt uit Tweelingstrijd, de debuutbundel van Kim Pauwels, uit de afdeling 'Verf', met gedichten over schilderkunst. Marthe (naar Pierre Bonnard) Haar lichaam stroomt verf zoals fonteinen water. Hij heeft haar afgeschilderd met niets omhanden, tenzij het sop om te omarmen. … [Lees meer...] overGedicht: Kim Pauwels – Marthe

• Uit Wassende stad, de nieuwe bundel van Lies Van Gasse. We deden alles in omgekeerde volgorde: je benen vielen uit de lucht als takken, je armen trok ik in mijn palmen en ik nam je bij de ellebogen vast als een bewaarengel. Toen kromp je, verdwenen borsten en heupen, werd je kaaklijn spichtiger, en sprong je in tuinen rond. Je ploeterde in een zwembadje, draaide … [Lees meer...] overGedicht: Lies Van Gasse – We deden alles in omgekeerde volgorde

• Uit Hoe ik een bos begon in mijn badkamer, de nieuwe bundel van Maartje Smits. De laatste mens nu de arena opdroogt nu een koufront over de tribunes klettert nu schoothondjes gonzen en wraakzuchtig loenzen naar de laatste mens een volwassen exemplaar zij pronkt haar melkklieren waar generaties in zijn verschrompeld … [Lees meer...] overGedicht: Maartje Smits – De laatste mens

• Uit Leesjongen, de onlangs verschenen verzamelde gedichten (met cd met voorgelezen gedichten) van Wiel Kusters. Verstervend huis Geen water, geen licht meer, geen kachel die brandt, geen mens die gaande verbanden sticht tussen de leeg gehaalde kamers, de brievenbus ontruimt en zich iets anders herinnert dan dat het geheugen doven wil nu het zo dodelijk verlangt … [Lees meer...] overGedicht: Wiel Kusters – Verstervend huis

• Peggy Verzett is een van de dichters in het allerlaatste nummer van Tortuca. Ik ben het gras en lig in de zon en sta op het punt om een zonsopgang op te slaan onder 4 tiktakpoten (zo’n kwartet) kniel als niemand ziet lig ik op het geduld van een anoniem kanaal hoe m’n liggende duur lijkt uitgestald maar drijft in niets, geen onderwerpen, in te vullen water zo … [Lees meer...] overGedicht: Peggy Verzett – Ik ben het gras en lig in de zon

• Uit De loeiende tier, de nieuwe bundel van Mark van Tongele. Wat een mens bezielen kan! Neem een absorberend, sterk ogenblik en dompel het onder ïn je bewustzijn. Laat het uitlekken. En bedruppel het nog natte moment met blauwe zin. Blauw geeft de mens een idee van het oneindige. Als de vlekken droog zijn, doe hetzelfde met gele zin. Het zuivere geel is de lichtste van … [Lees meer...] overGedicht: Mark van Tongele – Wat een mens bezielen kan!

• Pas verschenen: Dit is de beste aller tijden, “een ruime keuze uit het poëtische oeuvre van Hans Plomp”.   Het beest is los! Het beest is los! Ik heb het nog niet gezien, doodsangst ritselt door het bos. Het beest is los! Het beest is los! Vader, moeder, roep uw goden wek uw doden, want oeroude hersenschimmen willen bij ons binnenklimmen. Het beest is … [Lees meer...] overGedicht: Hans Plomp – Het beest is los! & voor Grazyna

• Uit Het trouwservies, de dit najaar te verschijnen nieuwe bundel van Benno Barnard.   Pianoforte Ziet u dat Europese meubelstuk bij uitstek, walnoot, kandelaars, gebouwd door Stephan Hain in Krefeld voor de in statisch wilhelminisch zonlicht badende salon van een morsdode dame in een allang verteerde japon? Ik schrijf omstreeks 1910 en terstond zie ik zo’n … [Lees meer...] overGedicht: Benno Barnard – Pianoforte

• Uit As, vuur, de nieuwe bundel van Hester Knibbe. Op een nacht had ik heel lange witte wimpers en haar dat van engelen gejat leek en alle muren werden deuren zodra ik dat wilde, het dak een luik waardoor ik kon vluchten. Met gemak zwom ik boven de huizen, trapte lucht stuk die dadelijk heelde, werd uitgefloten door vogels vanwege mijn schoolslag: vis met armen en … [Lees meer...] overGedicht: Hester Knibbe – Op een nacht had ik heel lange witte wimpers en haar