Op het eiland waar ik rust en ruimte zoek, leg ik de laatste hand aan mijn beloofde boek en lees ik soms iets om de zinnen te verzetten. Zo stak ik voor vertrek nog gauw een late roman van Willem Brakman in mijn reistas: De gelukzaligen (1997). Dat bleef vanmiddag niet onopgemerkt aan de stamtafel van hotel Van der Werff. Lezend in de gelagkamer, schuilend voor de eindeloze … [Lees meer...] overWonderlijke verbindingen
Willem Brakman
13 juni 2022: Honderd jaar Willem Brakman
13 juni is het honderd jaar geleden dat de Nederlandse veelschrijver Willem Brakman (1922-2008) werd geboren. Deze avond vieren we met kenners en liefhebbers van zijn werk. Willem Brakman was bijna veertig jaar toen hij debuteerde. Zijn schrijfwerk wist hij goed te combineren met zijn baan als bedrijfsarts in Enschede, tot hij werd afgekeurd en zich voltijds aan zijn … [Lees meer...] over13 juni 2022: Honderd jaar Willem Brakman
Echt een engel
Van Willem Brakman ken ik het verhaal ‘Engel’ uit de bundel Zes subtiele verhalen (1978). Een verhaal over een engel die als een reclamestuntman na een mislukte act uit de lucht tuimelt en neerkomt in het park tussen enkele verzorgingsflats. ‘Tik van een vliegtuig gekregen zeker,’ mompelt de onderdirecteur. De verschijning van de engel van Brakman is in de context van de … [Lees meer...] overEcht een engel
Een onvoltooide depressieroman
Door Nico Keuning Na zijn indrukwekkende beschouwingen in De zieke mens in de romanliteratuur (1964) en Het wezen van de angst (1968), waarop Vestdijk aanvankelijk zou promoveren bij hoogleraar psychiatrie prof. dr. H.C. Rümke, zet hij zich pas in 1969, twee jaar voor zijn dood, aan het schrijven van De persconferentie, een ‘depressieroman’, waarin hij eindelijk over zijn eigen … [Lees meer...] overEen onvoltooide depressieroman
Man zonder ismen
Behalve over het leven van Willem Brakman gaat Nico Keunings Een ongeneeslijk heimwee ook over literaire -ismen. Brakman verzette zich zelf de laatste decennia met hand en tand tegen het idee dat hij een postmodernist zou zijn. Het postmodernisme associeerde hij met gebrek aan ernst, met totale relativering van de inhoud ten gunste van de vorm – daar wilde hij niet bij horen en … [Lees meer...] overMan zonder ismen
De gehoorzame dode
Door Nico Keuning De literatuur is een vrijstaat, waar als hoofdregel geldt dat de hoofdpersoon of het personage in een verhaal of roman niet verward moet worden met de auteur van het werk of een in werkelijkheid bestaande persoon. In fictie is het niet de mening van de auteur of persoon, maar die van een literair hoofdpersoon of personage. De roman is een product van de … [Lees meer...] overDe gehoorzame dode
Schrijvende dokters
Door Nico Keuning Zaterdag 21 september vond er aan de VU in Amsterdam een symposium plaats onder de titel ‘Schrijvende dokters’. Literatuur en geneeskunde vormen een interessant verband onder schrijvende dokters (en psychiaters). Hierbij gaat het niet om publicerende, westerse schrijvende dokters, maar om literair erkende auteurs. Tachtig in totaal, volgens Arko Oderwald, … [Lees meer...] overSchrijvende dokters
In dienst van de literatuur
In memoriam Tom van Deel (1945-2019) Door Nico Keuning Op maandag 12 augustus, is Tom van Deel, oud-literatuurcriticus en oud-docent Moderne Letterkunde aan de UvA, overleden. Hij publiceerde gedichten als T. van Deel. Twee maanden geleden, op 13 juni, de geboortedag van de schrijver Willem Brakman, was ik nog in Amsterdam bij Van Deel op bezoek. Die datum was toeval. Ik … [Lees meer...] overIn dienst van de literatuur
Willem Brakman en de logge hops der hormonen
Door Ton den Boon ‘We waren gelukkig, ik hield van haar en zij bedroog me met al m’n vrienden.’ Soms zijn uitspraken over seks en erotiek in de verhalen van Willem Brakman hilarisch, maar vaak schuilt er iets venijnigs in. Misschien hangt dat wel samen met de voorliefde van Brakman voor het beschrijven van seksuele aberraties. Helpt een personage een ‘bijzonder elegante vrouw, … [Lees meer...] overWillem Brakman en de logge hops der hormonen
Lit: Hanneke van Schooten, Buiten de tijd (Brakman)
Buiten de tijd bevat gedichten die zijn geïnspireerd op de schrijver Willem Brakman. Van Schootens jarenlange vriendschap met Brakman vormde de aanleiding voor deze poëzie, die in de periode 1990-1998 is gepubliceerd in onder andere haar dichtbundels Dit landschap zien (1990), Gedichten (1991), Anomalie (1993), Reisgenoot (1995) en de bibliofiele uitgave Buiten bereik (1998). … [Lees meer...] overLit: Hanneke van Schooten, Buiten de tijd (Brakman)
