Het was me weer een zomerschool, daar in Zeist. Georganiseerd door het TaalUnieCentrum in Brussel, gefaciliteerd door de Nederlandse Taalunie , volgden 130 buitenlandse studenten drie weken lang lessen, volgden lezingen en gingen vier maal op excursie naar stad en museum. Duitsers die uitspraaklessen volgen, getalenteerde Polen die het woordenboek uit ’t hoofd leren, altijd ambitieuze Russen die over alles willen discussiėren; Slowaken en Serviërs die vooral werken aan de zinsbouw. En dan nog het ‘natuurlijke’ taalbad – die ‘vierde dimensie- dat/die ontstaat in de omgang en de gesprekken met elkaar: in die vreemde taal die Nederlands heet. Zuid-Afrikanen leren Indonesiėrs kennen, en praten over hun gemeenschappelijkheid via ‘Nederland’.

Zo’n zomerschool is natuurlijk nieuwswaardig en dus kwamen verscheidene journalisten op bezoek.

Zo krijg je ‘leuke’, sfeervolle stukken zonder achtergrond; het worden verhalen over de ‘spreekwoordelijke’ hagelslag, het lesprogramma (het ‘Nederlands drugsbeleid’ wordt genoemd in het AD zonder te melden dat dit is ingebed in een les over stereotiepen). Tommy Wieringa wordt in het artikel genoemd: hij kwam, las, en overwon zijn schroom en dusdoende ook dat van het ontzaghebbende studentenpubliek.

Niet verteld wordt dat hij van een fragment uit zijn bestverkopende boek Joe Speedboot vertalingen cadeau kreeg in zeven talen. Niet verteld wordt dat dit de 58ste zomercursus was.

Er studeren meer mensen Nederlandse taal- en letterkunde in het buitenland dan in Nederland zelf. Dat is niet zo vreemd, want het buitenland is nu eenmaal groter. Ieder jaar volgen in de wereld ongeveer 15.000 universiteitsstudenten een of andere by Text-Enhance”>opleiding Nederlands als Vreemde Taal (NVT), verspreid over bijna 175 universiteiten in 40 landen.

Niemand buiten de onderwijssector weet dit, laat staan de politieke beleidmakers.
Geleid door hun monetaire imperatief, dreigt het gebrek aan besef van het belang van een Neerlandistiek extra muros in zwaar weer terecht te komen.