Het gorgonische misdaadfeuilleton De verleden tijd van lijken
Door Marc van Oostendorp
Opgewonden kwam prof. W. Pieterse, voormalig hoogleraar Financiële Letterkunde en tegenwoordig manager, de kamer van Rie Veld binnen. “Moet je horen!” riep hij. “Ik heb geweldig nieuws! Het heeft gewerkt!”
“Nou, en of het gewerkt heeft!” zei Rie humeurig, en ze wees op de postdoc Femke die enthousiast achter haar computer zat te twitteren, omdat ze ineens in een manager veranderd was.
“Er is hier zo langzamerhand niemand meer over die nog neerlandistisch werk doet. Gerard en jij zijn al vrij gesteld van publicatie- en onderwijsverplichtingen sinds jullie managers zijn en jezelf daarom excellent hebt verklaard. En nu is Femke er ook aan gegaan! Op de een of andere manier steken jullie elkaar aan.”
Wouter Pieterse keek even verbaasd, en begon toen te lachen.
“Maar Rie! Alsof ik dit werk voor mijn plezier doe! Ik zou natuurlijk ook veel liever aan mijn onderzoek! Ik zou eigenlijk al een jaar geleden het manuscript bij mijn uitgever hebben moeten inleveren over de invloed van de invoering van de euro op de ontwikkeling in de Europese letteren. Ik zou echt niets liever doen dan daar in alle rust de tijd te nemen. Maar het is nu crisis, wanneer we nu niet met ons allen de juiste rapporten schrijven, worden we bij de eerstvolgende bezuinigingen afgeserveerd.”
Hij dempte zijn stem en keek Rie samenzweerderig aan, terwijl Femke iedere keer als er een tweet binnenkwam op haar timeline een kreetje slaakte. “Ik heb gehoord dat er alweer een wolk van 30 keuro op ons afkomt!”
“Ah ja,” zei Rie, terwijl ze zorgvuldig enige afstand behield. “Maar wat was nu het goede nieuws?”
“Dat we bovenaan de nieuwe Wouters-ranking staan!” Pieterses ogen begonnen te glimmen. “Ik heb het nog even zorgvuldig nagerekend! Onze afdeling is dit jaar Utrecht voorbijgestreefd! Wij zijn nu volgens alle criteria de beste neerlandistische opleiding van Nederland! Zowel volgens de studenten als volgens de collega’s!” Dromerig keek hij voor zich uit. “Ik wil me er natuurlijk niet alleen op laten voorstaan”, zei hij edelmoedig. “Het komt óók door de manier waarop het team loyaal heeft samengewerkt bij de implementatie van de plannen.”
“De Wouters-ranking,” zei Rie nadenkend. “Was dat niet dezelfde die vorig jaar de opleiding Nederlands van de Technische Universiteit Eindhoven op de vierde plaats hadden staan, hoewel ze daar nog nooit een opleiding Nederlands hebben gehad.”
“Misschien!” zei Wouter na enig nadenken. “Maar dat hebben ze dan nu hersteld. Eindhoven staat inmiddels op de vijfde plaats.”
Wordt vervolgd
Laat een reactie achter