Door Marc van Oostendorp
Het was mijn plan om duizend-en-een stukjes op Neder-L te schrijven: de Sheherazade van de neerlandistiek worden!
Dat doel is met dit stukje bereikt. Wat nu?
Een weblogger is een straatmuzikant. Je zit ergens op de hoek van een straat te spelen, de hele tijd komen mensen voorbij die niet om jou gevraagd hebben, die al dan niet kennisnemen van wat je doet, en die weer doorlopen. Soms begint er een puistige puber op zijn manier mee te fluiten, soms klapt een oude, wat verwarde, heer beleefd in zijn handen; meestal sta je te toeteren voor een hoed waar je zelf maar wat munten in hebt gegooid.
Maar de overeenkomst is vooral: je staat permanent op straat te kijk.
Je speelt daar niet alleen dag in dag uit, bij goed weer en bij slecht weer, je oefent er ook en je maakt er je instrument schoon: je hebt geen apart oefenlokaal, geen plek om te stemmen. Zo is het ook het leukst: geen redactie of eindredactie, alles hup, zó erop, of het nu mislukt is of niet!
Begrijpen
Zoals je ook geen podium hebt, geen verhoging waarnaar het publiek opkijkt: iedereen die dat wil, kan een weblog aanmaken en beginnen. Er is niks bijzonders aan een stukje dat op internet staat, het hoeft door geen redacteur of uitgever te worden goedgekeurd. Probeer het maar: over vijf minuten kan er ook van jou iets op internet staan!
Dat ontbreken van een oefenlokaal en een podium is precies wat het weblog een interessant genre maakt. Dat is wat ik wilde ontdekken en sommige dingen kun je alleen maar leren door ze 1001 keer te doen.
Vacant
Er valt denk ik nog wel het een en ander te verbeteren aan mijn techniek. Dat is óók iets wat webloggen aantrekkelijk maakt, niemand weet nog hoe het moet. Ik heb op Neder-L een keer met video geëxperimenteerd, en dat wil ik meer doen. Ik zou beter willen kunnen twitteren, of juist langere stukken schrijven!
De toekomst van het academische debat ligt geloof ik toch wel hier, op de straat die internet heet. In dit tempo zet ik over dertig jaar op mijn tienduizendste stukje online. Is dat mijn nieuwe doel? Het is moeilijk om daarover na te denken terwijl ik iedere dag voor het krieken van de ochtend mijn stukje schrijf, dus laat ik mijn plekje in de winkelpassage even een tijdje leeg om daar eens even over na te denken.
Wat ging Sheherazade eigenlijk doen na die 1001e nacht?
Mijn 1001 stukjes staan hier.
Gefeliciteerd met je jubileum. Ik vind het bewonderenswaardig dat je bijna elke dag weer iets interessants weet te schrijven. Ik heb niet al je 1001 stukjes gelezen, maar het scheelt misschien niet veel. Muntje in je virtuele hoed.
Doe het niet, doe het niet! Er stoppen meer bloggers dan dat er nieuwe komen. Straks zijn we overgeleverd aan de Blendles van Axel Springers. Leve het vrije woord, dat altijd gratis moet zijn. Want zodra je moet betalen voor het vrije woord is het niet meer vrij. Denk er nog eens over na en ga door of keer terug. Het is Jezus ook gelukt.
Ik neem mijn hoed voor u af! Op dit weblog bent u de lijm, de verluchter, de opruier, de nar en de ruggengraat. Hartstikke bedankt, en op naar de 100.000
Het doel van Scheherazade was niet om 1001 verhalen te vertellen (dat kwam alleen mooi uit), maar om de sultan van zijn waanzin te genezen. Aangenomen dat wij die sultan zijn zou je toch nog even door moeten gaan om daarna nog lang en gelukkig te leven.
Na die 1001ste nacht? Trouwen & be happy ever after. Gefeliciteerd trouwens/alvast!
Dank voor al die stukjes.
Gezien de constellatie van de huidige datum en het aantal stukjes zou ik zeker nog tot 1111 doorgaan
Het is jammer, maar begrijpelijk, want ongelooflijk. Wat zal ik een tijd overhouden…
A propos, weten wij nu al wat de verleden tijd van lijken is of blijven wij leken?
Bedankt voor de bijzondere aanzet voor enig denkwerk dezerzijds! 🙂
Proficiat, Marc! Ik heb ze altijd met veel plezier gelezen. Kunnen de trouwe lezers van je gruwelfeuilleton trouwens nog een happy end verwachten?
Uw relativerende en scherpzinnige columns en artikelen vormen een baken in de troebele wateren van het web. Laat ons nou niet als drenkelingen achter, dat zou een wrede daad zijn!
Oh, gij die sneller schrijft dan Google kan lezen… Bij de loftuiters van hierboven sluit ik me zonder aarzeling aan.
Bundelen en beginnen aan reeks 2…
Jammer dat de vrijwel dagelijkse column verdwijnt, want het was een genoegen om ze te lezen, en ook om er de laatste tijd zo nu en dan op te reageren. En dat is me wel opgevallen, bij veel stukken werd er weinig of niet gereageerd.
Desalniettemin heb ik door een toevalligheidje nu een fragment van een nieuwe NOS-radio-nieuwslezeres online gezet. Ze heet Amber Brantsen, jong en mogelijk uit de regio Leiden-Den Haag. Ze noemt zichzelf Ember, ze spreekt snel, en legt veel nadruk op woorden en met een Gooische-r. Een breuk met de bestaande, klassieke nieuwslezeressen? Zonder de artikelen over fonologie en klankveranderingen had ik het laten passeren, nu als afscheidsreactie.
http://picosong.com/f72k
De link speelt het fragment gelijk af en er hoeft niets te worden gedownload. En aanvankelijk dacht ik steeds dat het journaal opende met een Amber/Ember-alert.
Heb de laatste zeven maanden met plezier meegelezen. Mooi moment om alsnog te laten weten wat ik had willen schrijven onder je stukje van 30 oktober 2014 waarin je het hebt over de kokovorist (ja heus, de kokovorist): ik kan niet wachten op je MOOC over taalwetenschap. Wanneer is de premiere gepland?
Alle goeds gewenst.
Als je echt stopt zal ik je stukjes ook missen — maar iets zegt me dat er een mooie middenweg is tussen één per dag en geen per dag.
Overigens, over de vraag of blogs de toekomst zijn in de wetenschap hadden Herb Clark and Jean Fox Tree gisteren op LanguageLog nog een mooie stelling:
Blogs (an abbreviation of weblogs) are created on a time-scale of days and weeks. Slogs (an abbreviation of science-logs, for scientific reports that appear in peer-reviewed journals) are created on a time-scale of years.
…
Blogs are hares, and slogs are tortoises. A hare may be speedy, but it is the tortoise that wins the race. Science depends ultimately on slogs no matter how slow they are.
Hartelijk gefeliciteerd en bedankt voor al die boeiende teksten.
Bedankt voor deze verslavende bijdrage aan het krieken. Is er ook een afkickprogramma?
Hoe moet dat nu verder met Neder-L.?!
Bayete, Inkosi!
1001 parels die ik op mijn gemak eens kan lezen of herlezen, nu er even geen nieuwe meer bijkomen. Want die stukjes verdienen het. En jouw rust is ook meer dan welverdiend. Maar liefst niet te lang wachten om ons scherm weer te vullen met een originele kijk op mens en taal.
Ik misse u hier, den morgenstond, de dagen rond … Echt. Met Jan Stroop meezuchtend: hoe moet dat nu verder? En met Ad Zuiderent – heb k warempel zopas niet gelinkt naar zijn recensie van het genomineerde "Thuis" van Geert Buelens – dankbaar verzuchtend: is er ook een afkickprogramma?? Hellep!