Als hem de kamerlinck dit geseyt hadde, so wert coninck Anthonis heel verstoort ende liep terstont tot haer camer, daer hy Clarisse vondt, welcke hy vraeghde waer sijn dochter was. Clarisse seyde dat sijt niet en wiste. Doen dede hyse vanghen ende seyde: “Ten sy dat ghy my mijn dochter wijst, ick sal u doen sterven!”
     Doen wert Clarisse vervaert ende viel op haer knien ende badt haers lijfs genade ende seyde: “Heer coninck, ick sal u de waerheyt segghen van u dochter. Gister avonts als wy slapen gaen souden, wildese haer selven dooden, dat ick nauwelijck keeren en mochte. Ende ick seyde haer dattet beter waer dat sy wegh ginge ende datse een schip huerde ende voer daert Godt beliefde. Ende als sy dit hoorde, so is sy t’schepe wegh ghegaen.”
     Doen wert de coninck gram ende dede Clarisse verbernen. Ende hy swoer by sijnder kroonen dat hy nimmermeer rusten en soude, hy en hadde sijn dochter gevonden. Ende heeft hem ghereet ghemaeckt met schepen ende mannen van wapenen, daer hy mede wech trock om Helena te soecken, die hy ghevonden heeft in twee-en-[der]tigh jaren daer nae.