De kerstspecial van ons managershorrorfeuilleton De verleden tijd van lijken (3)
Door Marc van Oostendorp
“Dan gaan we nu cappuccino drinken!” zei de vrouw die de personeelscursus Jezelf kennen leidde. In de gang buiten het collegezaaltje waar ze zaten had iemand op een karretje een kan koffie en een kan heet water gezet, benevens enkele papieren bekertjes en een schoteltje met kerstkransjes.
Na een paar minuten stond iedereen zwijgend bij het karretje met een suikerzakje, vastgehouden aan een hoekje, te wapperen om het daarna open te scheuren.
“Gaan jullie nog wat doen met de kerstvakantie?” vroeg Femke aan Sophie. Zij waren de enige twee deelnemers die elkaar al kenden.
Verlegen keek Sophie om zich heen. “Ah, ik weet niet,” zei ze. “Misschien ga ik wel weer eens wat aan mijn onderzoek doen. Die nieuwe geschiedenis van koningsliederen door de eeuwen heen is goed bestuderen.” Bedremmeld zweeg ze. Mocht ze op een cursus over zelfkennis wel over dit soort onderwerpen praten?
De andere deelnemers keken kritisch naar haar terwijl ze stukjes van de kerstkrans afbeten. Alleen Sam (de vrouwelijke) knikte haar vriendelijk toe. “Ja, dat heb ik ook wel,” zei ze. “Lekker de hele kerst in bed, en dan studies lezen over, in mijn geval, mensen die illegaal downloaden en hoe ze zich verhouden tot dat illegale downloaden en of ze zich zelf identificeren met de illegale downloaderij, en groepsprocessen en processen van identiteitsvorming.”
De anderen zwegen nog steeds. “Ik moet even bellen,” zei Sam (de mannelijke). “Belangrijke dingen en zo.” “Kom wel binnen twee minuten terug,” zei de cursusleidster, terwijl ze haar sluike haar van haar voorhoofd wiste.
Sam (de vrouwelijke) leek zich nauwelijks bewust van deze minimale verstoringen. “Ik weet wel dat we in het leven ook formulieren moeten invullen, en Excel-sheets, en dat het belangrijk is je te verantwoorden en met de maatschappij bezig te zijn,” zei ze, terwijl ze Sophie stralend aankeek. “Maar stiekem ben ik nooit zo gelukkig als wanneer ik in bed papers lees waarvan ik weet dat er hooguit drie andere mensen op deze wereld geïnteresseerd zijn.”
“Oh!” kreunde Sophie zachtjes. “Gewoon een goed boek lezen over de manier waarop Wim Daniëls indertijd bij Pauw & Witteman een representatie gaf van het Koningslied! En daar dan de visie op vanuit Dutch studies!”
“Ik denk dat we weer moeten beginnen,” kondigde de cursusleidster ineens aan, terwijl ze haar papieren bekertje alvast verfrommelde.
“Heb jij toevallig deze kerst wat te doen?” informeerde Sam (de vrouwelijke).
Laat een reactie achter