Als de heeren een wijl tijdts binnen Tours gheweest hadden, soo ghevielt dat Helena om water met eenen ketel ginc ende wiesch eenen doe[c]  eer sy water schiep. Soo wasser een van koninc Henricx knapen die sijn peerdt te water reedt ende sach dese vrouwe aen ’t water staen ende bemerckte datse maer een handt en hadde, twijfelende dattet Helena zoude zijn, want hy met koninc Henrick woonde eer sy koninginne was, ende hy ginck by haer ende seyde: “Vrouken, Godt gheve u goeden dach! Seght my waer ghy woont, want my dunckt dat ic u tot anderen tijden verre van hier ghesien hebbe.”
     Ende Helena dit hoorende, ginck terstont zonder eenich antwoort wech ende keerde haer om. De knecht dit ziende, merckte in wat strate sy ginc, maer hy mochtese niet volghen, want hy aen d’ander zijde vanden water was, ende het water was al te diep om daer deur te rijden.
     Ende de knecht reedt terstont tot koninc Henric, hem segghende dat hy Helena ghesien hadde. Waer af de koninc seer blijde was, ende hy beloofde den knecht hondert marck goudts op dat hy haer vinden konde.