Des nachts daer nae als Helena was ghevonden, soo verthoonde hem de enghel Godts tot coninck Henrick, seggende hem aldus: “Ontbiet uwen sone Martijn ende segget hem dat hy sijns moeders hant wederomme aen haren arm sette,” ende is doen wech ghescheyden.
     Ende des morghens vroech soo stondt de coninck Henrick op ende ginck tot Martijn, sijnen sone, ende seyde hem dat de enghel hem bevolen hadde: dat hy sijn moeder ghenes[e]n soude. Doe Martijn dit hoorde, verblijde hy hem seer ende heeft genomen sijns moed[e]rs hant ende heeft die aen haren arm gheset, aenroepende Godt dat Hy Sijn macht thoonen wilde over sijn moeder. Ende de hant is al geheel blijven staende aen den arme sonder eenigh litteken oft hy noyt af en hadde geweest. Door welck mirakel sy allegaeder verblijt waeren ende danckten God van Sijnder gratien.
     Ende Brixius troude doe de schoone Ludienne met grooter triumphen. Ende als dese feeste ghedaen was soo stelden sy hun op om nae Roomen te reysen tot den paus Clemens, Helenen oom. Ende coninck Anthonis ende coninck Henric ende Helena ende haer twee kinderen Martijn ende Brixius namen oorlof aende bisschop, hem danckende van sijnder goedertierenheydt die hy hun bewesen hadde. Ende doe vertrocken sy van daer nae Roomen ende sy zijn ghekomen inde stadt Playsante, daerse de coninginne seer feestelijc ontfinc, want Helena veel conversatien met Playsante ghehadt hadde. Playsante reysde met hunlieden nae Roomen, daer sy seer blydelijck ontfanghen worden vanden paus Clements.

Ende als dese heeren een wijle binnen Roomen gheweest hadden, soo nam coninck Anthonis oorlof aen Helena ende alle d’ander vrienden, ende is ghereyst na sijne stadt Constantinopolen, ende Brixius ende de schoone Ludienne reysden met hem. Ende als sy daer een wijle gheweest hadden, so is coninck Anthonis ten lesten ghestorven ende is te Constantinopolen begraven met schoonder uytvaert ende grooter eeren, als dat behoorde. Ende Brixius ende de schoone Ludienne, sijn huysvrou, die besaten zeer minnelijck te samen haer leven het conincrijck van Constantinopolen na haers groot vaders doot, ende zijn beyde ten lesten gestorven.
     Ende coninck Henric ende Helena die bleven hun leven lanck binnen Roomen woonen ende zijnder ten lesten ghestorven.
     Ende haer sone Martijn die reysde weder nae Tours, daer hy namaels bisschop wert ende leyde een heyligh leven ende is ten lesten ghestorven ende is in het eeuwighe leven ghebracht, daer eeuwelijcken vreuchde is sonder eynde, daer duysent jaer is eenen dagh, daer blyschap is dat gheens menschen herte bedencken en kan. De welcke vreuchde te gebruycken wil ons gunnen d’almoghende God door Sijn grondeloose barmherticheyt hier nae inder eeuwigheyt.