Waarde

Het bewijs, het tegendeel
dat tot leven kwam reisde.
Ik was er een mee, een geheel
dat ik zelf neerzetten kon.

Toen zag ik de groep staan.
Die was wat het was: zij
die terug wilden naar hoe het was.
Ik dacht dat die op zich stond.

Het beste dat er was voordat het
een en al kern werd. Ooit, ja.
Ik was er solitair mee, totdat
de regen tegen het raam kletterde.

Op de achtergrond
waren kinderen bewegingen
aan het tellen. Basketballers
sprongen naar een hoop.

Het water was vloeibaar.
Door de kou werd het ijs.
Door de zon weer vloeibaar.

Michael Tedja (1971)
uit: Regen (2016)

 

• Michael Tedja: dbnl – ijzer – vice
• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail. Aanmelden.