gedichten

Gedicht van vandaag is een fragment uit het anonieme Het zeemans-leven, inhoudende hoe men zich aan boord moet gedragen in de storm, de schafting en het gevecht (uit ca. 1825). De schafting 's Weeks kunt gij rekenen op spek en kaas, één pond, Van boter half zooveel; smeer daags zooveel gij kondt. Graauwe erwten tweemaal 'sweeks; van brood wordt wel gegeven, Dan eens … [Lees meer...] overGedicht: Anoniem • De schafting

Uit De meeste gedichten, de recent verschenen bloemlezing uit het werk van Tom Lanoye. De angst voor het witte blad Had ik de wereld geschreven, ik had haar direct weer geschrapt. Niet uit hypochondrie maar uit vakmanschap. De wereld is samen te vatten in de witheid van één blad en dan moet je dat doen ook, geen gezeur. Maar omdat je daar niet van kunt leven, … [Lees meer...] overGedicht: Tom Lanoye • De angst voor het witte blad

Hoog op de gele wagen Je hebt Goddank twee goede longen, want als je Rookt dan piep je niet. Je hebt ook een goed hart Daarbij, want dans je voor je bed een walsje Dan voel je je dolgesprongen, niet benard. Je hebt immers een zéér fijne neus voor vuile Lucht, en slinks bespoten snijbonen en sla. Om het zemelloze kadetje kan je huilen, En je grijpt zesmaal 's daags … [Lees meer...] overGedicht: Gerrit Komrij • Hoog op de gele wagen

Memento Jongens waren wij nog, namen meisjes achterop de fiets naar een espressobar, en 's morgens terug met onder het zadel ons middaguurtje, al die jaren dat wij in witte jas, vlijtig een reageerbuis bestudeerden, c.q. op één dij op elkaars bureau gezeten opereerden aan dc rand der wetenschap, lachten, ons verloofden - … [Lees meer...] overGedicht: Gerrit Krol • Memento

Vergankelijkheid Waar 't najaar ritselt door de schemering daar vonden zij elkaar, en mijmrend stonden zij hart aan hart, tot hij zijn hoofd neerhing naar haar geheven weemoed - en toen vonden de roode droefenissen van hun monden elkaar, bedwelmend, in één duizeling ... Eindelijk weken uit die duizeling langzaam de droefenissen van hun monden; hij hief zijn hoofd, … [Lees meer...] overGedicht: A. Roland Holst • Vergankelijkheid

Voorzang Het najaar waait de duisterende landen regenend over, en oneindig groot zijn de verlatenheden van den dood. Bleek schuimt de zee over de lage stranden. En aan het raam, denkend aan al wat vlood, hoor ik de klacht dier eeuwen om mijn wanden. De laatste daad viel uit mijn moede handen: ik zie hen bleek en roerloos in mijn schoot. … [Lees meer...] overGedicht: A. Roland Holst • Voorzang

De 16-jarige Gerard K. van het Reve liet in 1940 een bundeltje gedichten maken (bespreking hier) in een oplage van 50, bij Copieerinrichting “De Kameel” in Amsterdam. Daaruit twee gedichten: Alleen Ver weg het donkre water op Ging ik eens in een kleine boot; De wind lag stil en zonder stoot Van golfslag voer ik zwijgend voort En schouwde om mij heen: Een vis die … [Lees meer...] overGedicht: Gerard K. van het Reve • Alleen & Terugkeer

Uit Pessimisme kun je leren, de zeer goed verkopende bloemlezing uit het werk van Lévi Weemoedt, verschenen ter gelegenheid van zijn 70ste verjaardag. Levensmoe Ik hief mijn hoofdje uit de kinderwagen, en zag voor 't eerst de mensen om mij heen. Ik stelde nog een paar gerichte vragen en wist genoeg. En was gelukkig weer alleen. Frontbericht ’k Heb niks gezien … [Lees meer...] overGedicht: Lévi Weemoedt • Levensmoe & Frontbericht

De in maart dit jaar overleden dichter F. Starik was ook trekker van het ‘Eenzame uitvaart'-project, dat in verschillende grote steden dichters een gedicht liet schrijven (en voorlezen) bij de begrafenis van mensen zonder nabestaanden. Ieder jaar krijgt een van die gedichten de Ger Fritz-prijs, een prijs voor het beste/mooiste ‘Eenzame uitvaart’-gedicht. Vorige week heeft F. … [Lees meer...] overGedicht: F. Starik • Klein leven

Clos Lamarzelle Clos Lamarzelle dat is een huis, een groot landhuis langs de Brusselse baan, niet ver van de brouwerij 'De Spanuit', die elke goede drinker weet staan. In dit landhuis wonen wijnhandelaars, maar daarvan is geen spraak in dit lied, want wijn brengt het hoofd maar in de wind, zowel als 't bier dat je binnengiet; maar in dat huis woonde ook een … [Lees meer...] overGedicht: Bert Decorte • Clos Lamarzelle

H.W.J.M. Keuls ontving in 1961 de P.C. Hooftprijs voor zijn ernstige en grotendeels zwaarmoedige oeuvre, maar is sindsdien vrijwel vergeten. Adieu mijn lief, wij moeten scheiden, Wij hebben zeer elkaar bemind, Wij waren trouw en goed gezind; Wat kwam er dan tussen ons beiden? Een schaduw, die zich uit ging breiden En langs het raam een vreemde wind; Adieu mijn lief, … [Lees meer...] overGedicht: H.W.J.M. Keuls • twee rondelen

Gedichten van Gerrit Smallegange – een pseudoniem van uitgever Geert van Oorschot. Meer over diens poëzie-opvattingen hier. Brief Ik vraag u niet uw lot met mij te delen, een ieders eenzaamheid: dat is wel uitgemaakt, ik koos u uit onder de al te velen, en kan u nauwelijks nog lang verhelen hoe zeer mijn heimwee naar het alleen zijn haakt. Hoe lang lijkt alles nu … [Lees meer...] overGedicht: Gerrit Smallegange • Brief & Voorjaar

Sondagh. Is 't Sabbath-dagh, mijn Ziel, of Sondagh? geen van tween. De Sabbath is voorby met zijne dienstbaerheden: En de Son die ick sie scheen gisteren als heden. Maer, die ick niet en sie en schijnt niet soo se scheen. Son, die ick niet en sie als door mijn' sonden heen. Soon Gods, die desen dagh het aerdrijck weer betreedden, Fier als een Bruydegom ter loop-baen … [Lees meer...] overGedicht: Constantijn Huygens • Sondagh

Rood I De menschen zien het niet, hoe ik blijf staan voor een bijzonder rood. Ik kan er niet vandaan. Het wordt al grooter naar ik het bekijk. Het wordt al dieper naar ik meer wijk. Rood, waarom zijt gij geen wezen, niet vrouw, noch man, maar dat ik toch mijn bleeke handen geven kan? … [Lees meer...] overGedicht: Pierre Kemp • Rood I & Rood II