Kusje

‘Gij zijt toch immer lastig!
Gij wilt gestadig kussen! –
Wat doet toch al dat kussen?
Wat wil dat toch beteeknen?’
Zo sprak mijn schone Fillis,
En keek met donkere ogen,
En wendde ’t hoofd ter zijde.

Ik greep haar lieve handjes,
En zei: mijn dierbaar meisje!
Mag ik u dan niet kussen!…
Zij schudde ’t hoofd en boog zich,
En drukte met haar lipjes
Mij zachtjes op de wangen.

Zij sloot mij in heur armen,
En zei: ‘wat is een kusje? –
Wat wil het toch beteeknen?’

Mijn allerliefste meisje,
Het is de taal der liefde.
Zo dikwerf onze lippen
Zich kussende verenen,
Dan denk ik: Liefste Fillis,
Gelijk ik met mijn lippen
Thans aan uw mondje kleve,
Zo, Liefste, is ook mijn leven
Verbonden aan het uwe.

Zo vaak ik u dan kusse,
Gevoel ik, meer dan immer,
De banden onzer liefde.
Dit alles, schone Fillis,
Dit alles zegt een kusje!

Jacobus Bellamy (1757-1786)
Gezangen mijner jeugd (1782)

• Jacobus Bellamy: wikipedia • literatuurgeschiedenis.nl • dbnl
• Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail. Aanmelden.