De focalisator blijkt de boel te professionaliseren in ons managershorrorfeuilleton De verleden tijd van lijken.

Door Marc van Oostendorp

Er is veel gebeurd sinds de vorige aflevering, beste lezer. Zoals u zich herinnert is toen de focalisator van uw geliefkoosde horrorfeuilleton De verleden tijd van lijken in een manager veranderd. Even voor de duidelijkheid: die focalisator ben ik, maar het lijkt me voor iedereen beter als ik ook naar mezelf in de derde persoon verwijs.

Sinds ik in een manager ben veranderd, zijn mij de ogen geopend over de volkomen onverantwoorde manier waarop tot nu toe in dit verhaal met geld is omgesprongen. Dat zijn per slot van rekening wel uw en mijn belastingcentjes! 

Zinsontleding

Ik heb daarom besloten dat de verschillende personages in dit verhaal voortaan gaan tijdschrijven. Dat hoeft natuurlijk niet permanent, dat zou werkelijk te gek zijn, en zo’n control freak ben ik niet. Maar ik vind het wel belangrijk dat we met zijn allen weten wat men zoal aan het doen is, en hoeveel tijd ieder karakter precies besteedt aan dit verhaal.

Ik heb ze ook allemaal gevraagd om een kort verslag te schrijven over waar ze zichzelf in dit verhaal zien aan het eind van 2018. Kort! Ik wil niet dat waardevolle medewerkers als Rie Veld hun tijd aan andere dingen besteden dan aan hetgene waar ze goed in zijn, zoals in haar geval college geven over traditionele zinsontleding en onderzoek doen naar beroemde vrouwelijke neerlandici in de dertiende en veertiende eeuw.

Lievelingsgenre

Ik kan niet beloven dat ik in de rest van het verhaal per se rekening kan houden met ieders wensen, maar ik zal mijn best doen. Dat geldt natuurlijk ook voor u, lezer! Ons succesvolle feuilleton (bovenaan verschillende internationale rankings van managerhorrorfeuilletons over de hele wereld) had niet kunnen bestaan zonder u, onze zeergewaardeerde lezers.

Laat ik dan nu ook maar to the point komen. Dit verhaal is slechts een klein verhaal en als zodanig te weinig zichtbaar. Het is bovendien een voorbeeld van een genre (het managementhorrorfeuilletonl) dat in 2012 nog wel enigszins vernieuwend was, maar inmiddels zijn aantrekkingskracht heeft verloren. Begrijp me goed, het is mijn eigen lievelingsgenre, ik kan er geen genoeg van krijgen, ik sla zelf iedere ochtend weer verwachtingsvol het internet open om te zien waar er iets te griezelen valt; maar veel jongeren blijken het inmiddels niet meer te begrijpen.

Voorlezen

Ik heb nog even overwogen om het verhaal te voorzien van stemkastjes en optredens van beroemde stand-up-comedians. Een ander scenario was om een BN’er het verhaal in te schrijven, niet meteen van het kaliber Patricia Paay (De verleden tijd van lijken blijft De verleden tijd van lijken), maar toch op zijn minst van het niveau Herman Pleij. Mathijs van Nieuwkerk heeft trouwens ook Nederlands gestudeerd, dus waarom zou die geen baantje kunnen krijgen op het door mij gefocaliseerde department?

Maar uit onderzoek bleek hier toch te weinig animo voor te zijn, en dus heb ik moeten kiezen voor drastischer maatregelen: samenvoeging met een tv-programma. We zijn hiervoor nu in gesprek met verschillende partners, maar de meest kansrijke op dit moment – ik zeg jullie dit in vertrouwen – is het Groot Dictee der Nederlandse Taal. Zoals jullie weten heeft ook dat programma momenteel wat problemen qua herkenbaarheid. Maar Philip Freriks en ik zijn ervan overtuigd dat we het allebei beter zullen doen als we samenwerken.

Voor u als kijker betekent dit niet veel. Af en toe zal een zin wat langzamer tot je komen, en zal ik hem in stukjes voorlezen. Er komt af en toe misschien ook een wat minder gebruikelijk woord in voor. Maar daarvoor krijgen jullie wel de garantie dat De verleden tijd van lijken voorlopig door kan gaan.