Door Marc van Oostendorp
Op 25 oktober houd ik mijn oratie in Nijmegen. Ik was deze week in de tuin al een beetje aan het denken over waar het over zou moeten gaan. Hier is alvast een fragment. Je kunt overigens naar mijn oratie komen als je je hier inschrijft.
Of je, zoals Marc beweert, je van een betere taalbeheersing ook een beter mens wordt, durf ik niet te beamen, maar ik weet wel dat je je als talig mens – dier – inderdaad door je leven heen door oefening en ervaring steeds verder kan verbeteren in bijvoorbeeld spreken en schrijven.
En dan probeer ik hier een punt te maken door alle rumoer over slechte taalbeheersing van scholieren en studenten te relativeren. Natuurtalenten daargelaten, maar de meeste jonge mensen die onderwijs genieten staan nog aan het begin van hun taalcarrière en de meeste ontwikkelen zij zich pas goed na het onderwijs, bijvoorbeeld pas tijdens hun werkzame leven.
We verwachten denk ik te veel van jonge mensen die kennelijk al vroeg moeten pieken op taalvaardigheid. Ik zou dan ook niet te negatief op het onderwijs focussen, maar als maatschappij tevens inzetten op permanente taaleducatie. Vaak komt het – met wat goede wil – later vanzelf goed.