We moeten ons niet laten opjagen, in De verleden tijd van lijken.

Door Marc van Oostendorp

“Jongens”, zei Femke tegen de vergaderde jonge aspirantbloggers van het opstandige geesteswetenschappelijke weblog GeWillig. “We hebben nu al lang genoeg vergaderd. Ik heb in ieder geval een enorme hekel aan vergaderen.”

“Misschien moeten we daar een keer een artikel over plaatsen?” zei Sophie. “Op GeWillig? Een kritisch stuk over dat eindeloze vergaderen?”

“Hoezo?” zei Bob, de Twitteraar die zich tijdens de vergadering gaandeweg als de toekomstige ideoloog van het weblog had opgeworpen. “Vergaderingen zijn zo slecht nog niet. Jullie hadden ze alleen wat democratischer moeten inrichten. Ik vind het bijvoorbeeld best problematisch dat we hier met een voorzitter werken. Zoals ik het ook niet oké vind dat jullie ervan uitgaan dat er een hoofdredacteur komt. Of uberhaupt een redactie. Ik vind dat we best wat inclusiever kunnen zijn.”

“Maar we kunnen toch niet iedereen zomaar op GeWillig zijn stukken laten plaatsen?” vroeg Femke nieuwsgierig.

“Ik zou niet weten waarom niet”, zei Bob. “Als je zo doorgaat met al je regels en censuur, kom je rechtstreeks uit bij de praktijken van Trump: fake news.”

“Misschien wil jij daar wel een stuk over schrijven!” zei de Britse kunsthistorica Lucy plagerig. “Over fake news in onze faculteit.”

Bob keek haar even verward aan. “Het huidige faculteitsbestuur… don’t get me started,” zei hij dromerig. “Maar ik heb daar voorlopig geen tijd voor”, zei hij toen kalm. “Dat heb ik toch al uitgelegd? We moeten ons niet laten opjagen.”

“Dat betekent voorlopig,” zei Femke, “dat we twee stukken op de rol hebben staan: het stuk dat ik geschreven heb, waarin ik de onderwijslast aanklaag, en Wouters bijdrage waarin hij de prestatiecultuur aanklaagt. Heeft er verder nog iemand iets?”

“We zouden”, zei Sophie, “Joop nog kunnen vragen om iets te schrijven over zijn onderzoek.”

Het was even stil. “Ja”,  zei Bob honend, “laten we gaan doen alsof we een wetenschappelijk tijdschrift zijn, zodat het kritische geluid ondergesneeuwd raakt onder gepraat over voorzetsels, of weet ik wat.”

“Ik vind het bovendien wel problematisch”, zei Lucy in haar beste Nederlands, “dat dit dan allemaal komt van de opeiding Nederlands. De faculteit heeft wel wat meer te bieden.”